Το πρώτο βραβείο κέρδισε πριν λίγες ημέρες στο Fringe Festival της Μελβούρνης, η Αυστραλή καλλιτέχνιδα Josephine Fagan, η οποία οργάνωσε στην γκαλερί Alliance Francaise Eildon την έκθεση της με τίτλο «Διασπορά», η οποία περιλάμβανε 1.500 μικρά κεραμικά δοχεία εμπνευσμένα από την παραμονή της στο μαγευτικό νησί της Σκοπέλου.
Η βραδιά έλαβε χώρα στον καλλιτεχνικό χώρο Fringe Hub Arts House στο Δημαρχείο Βόρειας Μελβούρνης και το έργο «Διασπορά» διακρίθηκε ανάμεσα σε έξι υποψηφιότητες στην κατηγορία του, ενώ συνολικά το φεστιβάλ φιλοξένησε συνολικά 40 εκθέσεις.
«Δεν ήξερα καν ότι ήμουν υποψήφια μέχρι που έλαβα ένα τηλεφώνημα από τους υπεύθυνους του φεστιβάλ, οι οποίοι επέμεναν να παραστώ στην απονομή» είπε η Josephine στον «Νέο Κόσμο», λίγη ώρα αφού παρέλαβε το βραβείο.
«Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να κερδίσω οπότε ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων για την τιμή και την αναγνώριση».
Η 39χρονη Josephine έφτασε στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2015, σε μια περίοδο που το μεταναστευτικό βρισκόταν σε έξαρση, γεγονός που σε συνδυασμό με την τεράστια πλημμύρα που μόλις είχε πλήξει το νησί, έκανε τους κατοίκους ιδιαίτερα ευάλωτους. Παρ’ όλα αυτά διαπίστωσε ιδίοις όμμασι, το μεγαλείο της ψυχής των Ελλήνων και όλα όσα είχε ακούσει μέχρι τότε για την περιβόητη ελληνική φιλοξενία.
Η Josephine αφού αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Victorian College, σπούδασε ηλεκτρονικό σχέδιο και διαδραστικά μέσα στο RMIT ενώ είναι και πτυχιούχος εκπαιδευτικός με σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης. Έμεινε στη Σκόπελο και την Αθήνα συνολικά έξι εβδομάδες, όπου και της δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθεί αρχαιολογικούς χώρους της πρωτεύουσας, να γνωρίσει καλύτερα τους αυθεντικούς ντόπιους της Σκοπέλου, αλλά και να μελετήσει διαπολιτισμικά σύμβολα που συνδέονται με την αγάπη, την ιστορία και την ελληνική μυθολογία.
«Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, καθώς γνώριζα τους Έλληνες και γινόμουν μέρος της καθημερινότητάς τους, ήταν η καλοσύνη και η ευγένεια της ψυχής των κατοίκων της Σκοπέλου, οι οποίοι παρά τις αντίξοες συνθήκες της δικής τους καθημερινότητας, έβρισκαν το κουράγιο και τη δύναμη να καταναλώνουν την ενέργεια τους και τον πολύτιμο χρόνο τους για να βρουν λύσεις και να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους.
«Για να είμαι ειλικρινής, διαπίστωσα ότι στην Αυστραλία είμαστε πολύ πιο αυστηροί στην αντιμετώπιση της ανθρώπινης ανάγκης και ίσως θα μπορούσαμε να διδαχθούμε από τη στάση των Ελλήνων και την ανθρωπιά που επιδεικνύουν, η οποία είναι αξιοζήλευτη», είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή της η καλλιτέχνιδα, η οποία εμπνεόμενη από την ανθρώπινη τραγωδία των μεταναστών και με επιρροές από την αρχαία ελληνική τέχνη, δημιούργησε σε διάστημα ενός χρόνου μια σειρά από 1500 μικρά κεραμικά δοχεία που χωρούν σε μια ανθρώπινη παλάμη.
Ταυτόχρονα, η Αυστραλή καλλιτέχνιδα κάλεσε όλους τους επισκέπτες που παραβρέθηκαν στην έκθεσή της, να φέρουν μαζί τους ένα δικό τους μικρό πολύτιμο αντικείμενο και να το ανταλλάξουν με ένα από τα έργα της συλλογής της.
«Έμεινα πολύ ευχαριστημένη από τη συμμετοχή των επισκεπτών οι οποίοι μοιράστηκαν μαζί μου πολλά και ενδιαφέρονται αντικείμενα όπως μια εικόνα, μια ελληνική σημαία, μια μπάρα σοκολάτας, μικρά μπουκαλάκια αρώματος αλλά και κατασκευές από χαρτί, πηλό και διάφορα ακόμα υλικά.
«Τα μικρά δοχεία που δημιούργησα συμβολίζουν την προσπάθεια των ανθρώπων να αναζητήσουν μια καλύτερη ζωή και η χειρονομία της ανταλλαγής των μικρών δοχείων συμβολίζει την επικοινωνία, που μπορεί να επιτευχθεί ανάμεσα στους συνανθρώπους μας και την βοήθεια που μπορεί να προσφέρει καθένας από εμάς μέσα στην κοινωνικό σύνολο.
«Θεωρώ πως το μήνυμα που ήθελα να περάσω στους συμπολίτες μου έγινε αντιληπτό από τους επισκέπτες της έκθεσης, γι’ αυτό και μου δόθηκε τελικά το πρώτο βραβείο» κατέληξε.
