Το πόσο πλούσιο είναι το υπέδαφος της Αυστραλίας είναι γνωστό.
Εκείνο που παραμένει ακόμα άγνωστο είναι το μέγεθος αυτού του πλούτου, αφού συνεχώς βρίσκουν καινούργια κοιτάσματα χρυσού, ουρανίου, σιδήρου, κάρβουνου, χαλκού, νικελίου, γκαζιού, τιτανίου και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Μέχρι και διαμάντια υπάρχουν.
Και σε άλλες χώρες του κόσμου υπάρχουν παρόμοια μεταλλεύματα, αλλά όχι σε τέτοιες απίστευτες ποσότητες.
Μόνο η περιοχή της Pilbara μπορεί να τροφοδοτεί με ατσάλι τη βαριά βιομηχανία ολόκληρου του πλανήτη για τα επόμενα 1000 χρόνια!
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών σε θέματα ενέργειας, τα κοιτάσματα ουρανίου μπορούν να καταστήσουν μελλοντικά την Αυστραλία την πρώτη ενεργειακή δύναμη του κόσμου.
Και εδώ δεν αναφερόμαστε στο μακρινό μέλλον, αλλά στην επόμενη δεκαετία. Από την στιγμή που η τεχνολογία, η οποία σημειώνει καθημερινά άλματα, καταστήσει τη χρήση πυρηνικής ενέργειας ασφαλή, η Αυστραλία θα είναι στις εξαγωγές ουρανίου ό,τι είναι για το πετρέλαιο σήμερα η Σαουδική Αραβία.
Παρ’ ότι όλα αυτά μου ήταν γνωστά πριν επισκεφθώ τη Βορειοδυτική Αυστραλία, πραγματικά εκπλάγηκα με όσα είδα.
Είναι άλλο πράγμα να τα ακούς ή να τα διαβάζεις και εντελώς άλλο να τα βλέπεις από κοντά. Μόνο αν δει κανείς από κοντά τι γίνεται σε αυτή την περιοχή της χώρας, που είναι μακράν η πλουσιότερη σε ορυκτό πλούτο, μπορεί να καταλάβει τις οικονομικές δυνατότητες της Αυστραλίας.
Η περιοχή της Pilbara, που βρίσκεται γύρω στα 1200 χιλιόμετρα βόρεια του Περθ, είναι κατάσπαρτη από ορυχεία κάθε μεγέθους. Εκεί δραστηριοποιούνται περισσότερο, όχι μόνο οι γιγάντιες εταιρίες όπως η BHP και Rio Tinto, αλλά και όλες οι άλλες που ασχολούνται με την εξόρυξη και εξαγωγή διαφόρων μεταλλευμάτων και σέβονται τον εαυτό τους.
Δεκάδες, επίσης, εταιρίες σε ολόκληρη την Αυστραλία ασχολούνται αποκλειστικά με το σχεδιασμό και την κατασκευή ειδικών μηχανημάτων για την αύξηση της παραγωγής και την επέκταση των ορυχείων.
Φάλαγγες από νταλίκες και Road Trains κουβαλούν από την Αδελαΐδα, το Περθ (ίσως και αλλού) γιγάντιες σιδηροκατασκευές για διάφορες δουλειές. Ορισμένα φορτία είναι τόσο μεγάλα και φαρδιά, που τα Road Trains τα συνοδεύει η αστυνομία για να εκκενώνει ολόκληρο το δρόμο από τα όλα οχήματα, προκειμένου να περάσουν.
Το Great Western Highway είναι σε καθημερινή βάση γεμάτο από βαριά οχήματα, που εκτός από τις γιγάντιες σιδηροκατασκευές, μεταφέρουν και άλλου είδους εμπορεύματα σε καύσιμα, τρόφιμα και λοιπά, για τις ανάγκες των χιλιάδων εργατών που εργάζονται στα ορυχεία.
Αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος, γιατί η άλλη έχει να κάνει με τα ειδικά τεράστια οχήματα, όπως μπουλντόζες, εκσκαφείς, φορτωτές, τεράστια «τριώροφα» φορτηγά και, βέβαια, τρένα που το καθένα τους είναι 3-4 χιλιόμετρα!
Μιλάμε, δηλαδή, για εξωπραγματικά οχήματα και πρωτοφανείς σε μέγεθος κατασκευές. Για να πάρετε μια ιδέα για τι μιλάμε, φτάνει να σας πω ότι το φορτηγό μπρος στο οποίο φωτογραφήθηκα είναι πλέον μουσειακό είδος και πολύ μικρό μπρος στα καινούργια που είναι διπλάσια από αυτό σε μέγεθος! Σηκώνουν πάνω από 220 τόνους, ενώ αυτό της φωτογραφίας δεν σήκωνε ούτε… 100! Είδα ένα τέτοιο στο δρόμο, κοντά στο Newman και από μακριά νόμισα ότι ήταν πολυκατοικία με… ρόδες!
Δεν πρόσεξα αν είχε… ασανσέρ για να ανεβαίνει ο οδηγός στην καμπίνα, αλλά αν τα μεγαλώσουν λίγο ακόμα σίγουρα θα τα εξοπλίσουν και με ανελκυστήρα!
Τεράστια είναι επίσης και τα Road Trains, αφού έχουν τέσσερα και όχι τρία συρόμενα, όπως αυτά που κυκλοφορούν στο Northern Territory.
Αυτά, μάλιστα, που κουβαλούν μεταλλεύματα έχουν συνολικά 106 τροχούς! Μόνο, δηλαδή, να τους αλλάξεις ρόδες θέλεις μια περιουσία!
Όλα, όμως, αυτά μαζί δεν είναι τίποτα μπρος στα τρένα που μεταφέρουν τα μεταλλεύματα στα λιμάνια του Ινδικού Ωκεανού, όπως το Port Hedland, το Point Samson και το Dampier.
Εκεί να δείτε τρένα! Κατά μέσο όρο είναι 3-4 χιλιόμετρα το καθένα. Το παγκόσμιο ρεκόρ το κατέχει ένα τρένο της ΒΗΡ, το μήκος του οποίου ξεπερνούσε τα 7 χιλιόμετρα!
Για την ακρίβεια, ήταν 7.353 μέτρα και διέθετε 682 βαγόνια, τα οποία και τραβούσαν 10 τεράστιες μηχανές, που είναι τετραπλάσιες με μέγεθος από αυτές των συνηθισμένων τρένων.
Μόνο το τρένο άδειο ζύγιζε 20 χιλιάδες τόνους, ενώ μαζί με το φορτίο ξεπερνούσε τους 100.000 τόνους!
Με λίγες κουβέντες, ένα τέτοιο τρένο γέμιζε (σχεδόν) ένα ολόκληρο καράβι μέσου μεγέθους! Και τέτοια καράβια περιμένουν στη σειρά για να φορτώσουν και μεταφέρουν το ατσάλι στην Κίνα, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και αλλού.
Πολλά από τα καράβια αυτά που φορτώνουν στο Port Hedland και τα άλλα λιμάνια της περιοχής, είναι ελληνικά, που σημαίνει ότι η Δυτική Αυστραλία δεν κινεί αυτή την εποχή μόνο την παγκόσμια και αυστραλιανή οικονομία, αλλά και την ελληνική και όπως λέει ο Σωτήρης Χατζημανώλης (που έχει φίλους καπετάνιους που έρχονται να φορτώσουν εκεί) και την οικονομία της… Χίου.
Βουνά ολόκληρα σχηματίζουν τα διάφορα μεταλλεύματα, που περιμένουν να φορτωθούν στα καράβια, στις εγκαταστάσεις της ΒΗΡ στο λιμάνι του Port Hedland.
Πρέπει να τα δει κανείς από κοντά όλα αυτά για να καταλάβει τι ποσότητες μεταλλευμάτων διακινούνται καθημερινά.
Δεν ξέρω σε πόσες εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια ανέρχεται ο ετήσιος τζίρος απ’ όλο αυτόν τον εξαγωγικό οργασμό, αλλά πιστεύω ότι θα πρόκειται για μυθικά ποσά, τη στιγμή που μόνο η Rio και BHP πληρώνουν κάθε χρόνο πολλά δισεκατομμύρια στην εφορία από τα κέρδη τους!
Ό,τι ήταν για την Αυστραλία η Ιαπωνία στις δεκαετίες του 1970 και 1980, είναι η Κίνα σήμερα, η οποία, μάλιστα, χρόνο με το χρόνο, παίρνει όλο και μεγαλύτερες ποσότητες μετάλλων.
Αν οι προβλέψεις των οικονομολόγων αποδειχτούν σωστές, η κινέζικη οικονομία θα συνεχίσει να αναπτύσσεται με ρυθμό γύρω στο 8% (κάθε χρόνο!) και τα επόμενα χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι η αυστραλιανές εξαγωγές προς την χώρα αυτή σε μια δεκαετία, θα έχουν σχεδόν διπλασιαστεί.
Αυτό από μόνο του τα λέει άλλα. Όπως θα θυμόσαστε, πριν λίγους μήνες η κινέζικη εταιρία Chinalco είχε προσπαθήσει να «βάλει χέρι» στα αυστραλιανά ορυχεία, αγοράζοντας ένα 20% της Rio, αλλά το «deal», τελικά, ναυάγησε, γιατί στο παιχνίδι μπήκε και η ΒΗΡ, προσφέροντας στη Rio καλύτερο «πακέτο» και συνεργασία σε ορισμένα μεγάλα ορυχεία που γειτονεύουν.
Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε δηλώσει τότε ότι η απόρριψη της προσφοράς της Chinalco ήταν ιδιωτική υπόθεση της Rio, αλλά οι Κινέζοι δεν το βγάζουν από το μυαλό τους ότι πίσω από τη Rio κρυβόταν η αυστραλιανή κυβέρνηση που προσπαθεί να προστατεύσει τον ορυκτό πλούτο της χώρας από «ξένα» χέρια.
Μεγαλύτερη, κατά εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια (!) είναι και οι μισθοί των ατόμων που εργάζονται στα ορυχεία. Και παίρνουν σχετικά με τους υπόλοιπους εργαζόμενους πολύ «χοντρούς» μισθούς, όχι μόνο γιατί είναι ειδικευμένοι, αλλά λόγω του ότι οι συνθήκες εργασίας είναι πολύ σκληρές.
Δεν είναι και λίγο πράγμα να μένεις στην έρημο καταμεσής στο… πουθενά και να εργάζεσαι καθημερινά σε θερμοκρασίες από 38 έως 45 (και βάλε) βαθμούς Κελσίου!
Όπως έγραψα και πριν δύο βδομάδες, τα πάντα στις περιοχές των ορυχείων είναι πανάκριβα. Από τα καύσιμα μέχρι τα τρόφιμα και από το νερό μέχρι τον ύπνο.
Μέχρι οι εφημερίδες και τα γραμματόσημα έχουν τη διπλάσια τιμή απ’ ό,τι στο Περθ.
Αυτά, εν ολίγοις, προκειμένου να σχηματίσετε μια εικόνα για το τι συμβαίνει στην περιοχή της Pilbara την… Wall Street της Αυστραλία, που καθορίζει τις τιμές της βαριάς βιομηχανίας του πλανήτη.
