«Πρασινίζουμε;». Πολιτικά εννοώ. Η τελευταία δημοσκόπηση της Newspoll (δημοσιεύεται σε άλλη σελίδα) δείχνει, ότι το μονοθεματικό κόμμα, «Οι Πράσινοι», ανελίσσονται σε ισχυρή πολιτική δύναμη, με δυνατότητες να διεκδικήσει ακόμη και υπουργεία, αν η αναξιοπιστία του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποτελέσει κριτήριο της πλειοψηφίας μπροστά στην κάλπη.
Κατά τη δημοσκόπηση, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Μαΐου, ψηφοφόροι αυτομόλησαν μαζικά προς τους «Πράσινους», προφανώς απογοητευμένοι από τις αναδιπλώσεις και την ασυνέπεια του πρωθυπουργού στις υποσχέσεις του και την ομολογία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ότι δεν λέει, πάντα, την αλήθεια στον λαό.
Οι αριθμοί δείχνουν, ότι από τον περασμένο Σεπτέμβριο η δημοτικότητα του πρωθυπουργού βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Συγκεκριμένα, το ποσοστό αποδοχής του πρωθυπουργού από το εκλογικό σώμα έχει πέσει στο 36% από 67% που ήταν το Σεπτέμβριο (το υψηλότερο ποσοστό αποδοχής πρωθυπουργού των τελευταίων χρόνων).
Ο κ. Ραντ παρασύρει στον ολισθηρό κατήφορό του και το Εργατικό Κόμμα η ψήφος του οποίου έχει πέσε οκτώ ποσοστιαίες μονάδες από τις εκλογές του 2007. Στις εθνικές εκλογές της 24ης Νοεμβρίου 2007, το Εργατικό Κόμμα επανήλθε στην εξουσία, μετά από 11 χρόνια, με 43,3% των ψήφων. Σήμερα η ψήφος του κυβερνώντος κόμματος έχει πέσει στο 35%, με πιθανό κίνδυνο μεγαλύτερης πτώσης του, αν η αναξιοπιστία του πρωθυπουργού και ο μεθοδευμένος πόλεμος εναντίον της κυβέρνησης από τη μεταλλευτική βιομηχανία πείσει τον μέσο ψηφοφόρο ότι τα συμφέροντά του ταυτίζονται με τα συμφέροντα της κερδοφόρας βιομηχανίας.
Στην αντίπερα όχθη, η αντιπολίτευση αδυνατεί να καρπωθεί τις απώλειες του Εργατικού Κόμματος. Το κλίμα ευφορίας που δημιούργησε στη συντηρητική παράταξη η αντικατάσταση του Μάλκολμ Τέρνμπουλ από τον Τόνι Άμποτ έχει μεταβληθεί σε κλίμα ανησυχίας, καθώς ο μαχητικός, αλλά αδέξιος πολιτικά, Άμποτ, ολισθαίνει και αυτός προβληματικά.
Σε διάστημα τριών μηνών (Μάρτιος-Μάιος 2010) το ποσοστό αποδοχής του κ. Άμποτ έπεσε δέκα μονάδες, από 47% που ήταν το Μάρτιο σε 37% το Μάϊο. Η δε ψήφος του Συνασπισμού γλίστρησε στο 41% από 43% που βρισκόταν μέχρι τα μέσα Μαΐου.
Κρίνοντας από τους αριθμούς ούτε ο πρωθυπουργός, μήτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης εμπνέουν τους ψηφοφόρους. Σε τούτη τη φάση αυξημένης δυσαρέσκειας των ψηφοφόρων από τα πεπραγμένα του πρωθυπουργού «Οι Πράσινοι» είναι οι συλλέκτες της ψήφου διαμαρτυρίας μεγάλης μερίδας ψηφοφόρων του Εργατικού Κόμματος, κυρίως.
Δίνοντας την ψήφο στους περιθωριακούς «Πράσινους» οι διαμαρτυρόμενοι ψηφοφόροι του Εργατικού Κόμματος εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους από την πολιτική της κυβέρνησης, χωρίς να ενισχύουν την αντιπολίτευση. Χωρίς να διακινδυνεύουν την επιστροφή της συντηρητικής παράταξης στην εξουσία, δεδομένου ότι στη δεύτερη κατανομή οι δεύτερες προτιμήσεις των ψηφοφόρων των «Πρασίνων» κατανέμονται στο Εργατικό Κόμμα. Εξ ου και το σλόγκαν «ψήφος στους Πράσινους ίσον ψήφος στο Εργατικό Κόμμα».
Η μετεωρική άνοδος των «Πρασίνων» είναι, μάλλον, συγκυριακή. Δεν σηματοδοτεί μόνιμες μετακινήσεις ψηφοφόρων από το Εργατικό στο περιθώριο.
Ζήσαμε όμοιες καταστάσεις στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, που οι Αυστραλοί Δημοκράτες ήταν η ρυθμιστική δύναμη στην κοινοπολιτειακή γερουσία με ποσοστά ψήφων που συγκυριακά έφθασαν στα επίπεδα της σημερινής ψήφου των «Πρασίνων». Την ημέρα της κρίσης, εννοώ την ημέρα των εκλογών τα ποσοστά τους επανέρχονταν στα «φυσιολογικά» επίπεδά τους, δηλαδή κυμαίνονταν γύρω στο 10%.
Ο αρχηγός των «Πρασίνων», Μπομπ Μπράουν, δήλωνε προχθές στο ραδιοσταθμό 3AW, ότι η άνοδος της ψήφου του κόμματός του είναι συγκυριακή και ότι αναμένει επιστροφή στο 10% με 11% που είναι η σταθερή δύναμη του κόμματός του.
Η εύνοια του Εργατικού Κόμματος από τις δεύτερες προτιμήσεις των ψηφοφόρων των «Πρασίνων» δεν πρέπει να αποτελεί αιτία εφησυχασμού του πρωθυπουργού και των επιτελικών του Εργατικού Κόμματος. Αλλά ούτε και αιτία παραίτησης της συντηρητικής παράταξης από τη διεκδίκηση της εξουσίας.
Αντίθετα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση οφείλουν να προβληματισθούν από το γεγονός, ότι 24% των ψηφοφόρων τους απορρίπτουν (16% ψηφίζουν «Πράσινους και 8% δηλώνουν «αναποφάσιστοι»). Οφείλουν να προβληματισθούν από το γεγονός, ότι ένας στους τέσσερεις ψηφοφόρους τους αγνοούν και να παλέψουν, μέχρι τις εκλογές, να δώσουν κίνητρα στους ψηφοφόρους για την ψήφο τους, ακόμα και αν αυτό συνεπάγεται αλλαγή ηγεσίας.
