Αν δεν μιλήσουν στη Βουλή τι άλλο θα κάνουν; Αν δεν προβάλουν τα θέματα που μας αφορούν, ως πολίτες, γιατί κάνουν τον κόπο και πάνε στη Βουλή; Αν δεν υποστηρίξουν και δεν αγωνιστούν για τα δικαιώματά μας, γιατί τους ψηφίζουμε; Αν τηρούν «σιγή ιχθύος» στη Βουλή, γιατί τους πληρώνουμε τελικά;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που προβάλουν μπροστά μας, στη χθεσινή αποκάλυψη της «Sunday Herald Sun» για τους πολιτικούς της Βικτώριας που πάνε κι έρχονται στη Βουλή, χωρίς ν’ ανοίγουν το στόμα τους ή – για να είμαστε ακριβέστεροι – το επιχειρούν σπάνια.

Πρώτη και καλύτερη η βουλευτής Oakleigh του Εργατικού Κόμματος, Ann Barker, η οποία μίλησε μόνο 10 φορές φέτος στο Κοινοβούλιο και τις τρεις από αυτές τα θέματά της ήταν ένα βιβλίο μαγειρικής, το κρίκετ και οι γυναίκες στο ποδόσφαιρο. Θα προσπαθήσει, λέει, μέχρι το τέλος του χρόνου – πέντε φορές μένουν όλες κι όλες μέχρι το Νοέμβριο που θα γίνουν οι εκλογές – να μιλήσει περισσότερο.

Στην βουβαμάρα προηγούνται σαφώς οι Εργατικοί, δεδομένου ότι από τους 10 πλέον λιγομίλητους, οι 8 ανήκουν στο κυβερνόν κόμμα της Βικτώριας.
Ανάμεσά τους και ο «δικός» μας Τζον Πανταζόπουλος, που όλες κι όλες άνοιξε το στόμα του μόνο 12 φορές για να πει κάτι. Τι είπε, δεν γνωρίζουμε, αλλά δεν είναι πλέον στον τζόγο, οπότε αυτό από μόνο του, είναι θετικό.

Μερικοί από όσους προτιμούν να κρατούν σιγή ιχθύος είναι σε έδρες που κινδυνεύουν και αυτό δεν είναι και το καλύτερο.
Από τους λαλίστατους, αντίθετα, είναι ο σκιώδης υπουργός Υγείας, Ντέϊβιντ Ντέϊβις, ο οποίος μίλησε 447 φορές, παίρνοντας την τρίτη θέση, και αυτό το καταλαβαίνει κανείς με τα χάλια που παρουσιάζει το σύστημα υγείας. Βρίσκει ευκαιρία να κάνει κάτι που μετά το Νοέμβρη, ίσως να μη μπορεί. Το σύστημα υγείας, ασθενεί ούτως ή άλλως, ανεξάρτητα με το ποιο κόμμα είναι στην αρχή. Στον κατάλογο των 10 λαλίστατων είναι και ο πρωθυπουργός της πολιτείας μας, Τζον Μπράμπι, ο οποίος έλαβε το λόγο, αυτή τη χρονιά, 138 φορές, παίρνοντας την εβδόμη θέση. «Το κάνει για να δώσει την ευκαιρία και στους άλλους να μιλήσουν», λένε οι υποστηρικτές του. Μπορεί να είναι κι’ έτσι.

 Εξάλλου, αν δεν έχει να πεις κανείς κάτι άξιο λόγου να πει, είναι προτιμότερο να σιωπά. Όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ουκ εν τω πολλώ το ευ.