Ο Νίκος Νικολόπουλος από τη Μελβούρνη τον τελευταίο καιρό έχει κάθε λόγο να ελπίζει ότι το όνειρο της ζωής του βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά στην πραγμάτωσή του.

Πριν από περίπου ένα μήνα, οι στίχοι δύο τραγουδιών του, του «Shadows» («Σκιές») και «That Way» («Μ’ Αυτό τον Τρόπο»), κατάφεραν να φτάσουν στην ημιτελική φάση του αναγνωρισμένου κύρους διαγωνισμού τραγουδιού UK Song Writing Contest. Ήταν η πρώτη φορά που ο επιστήμονας, Καθηγητής του Τμήματος Ποδιατρικής του Πανεπιστημίου La Trobe «τόλμησε», όπως λέει ο ίδιος, να δοκιμάσει «την αξία» του μεγαλύτερου πάθους της ζωής του, που είναι η μουσική.

«Το μόνο που γνώριζα τότε ήταν ότι η μουσική και τα τραγούδια μου άρεσαν στους φίλους μου. Δεν μπήκα στον διαγωνισμό με στόχο να κερδίσω, αλλά, κυρίως, να δω πού ‘στέκονται’ οι στίχοι που γράφω. Για να είμαι ειλικρινής, δεν τόλμησα ούτε την μουσική μου να υποβάλλω στον διαγωνισμό», λέει σήμερα.

Οι στίχοι του Νίκου πέρασαν από αυστηρή κριτική στο συγκεκριμένο διαγωνισμό. H ομάδα των κριτών απαρτιζόταν από μερικά από τα πλέον γνωστά ονόματα της σημερινής ποπ μουσικής σκηνής. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι μεταξύ των κριτών συγκαταλέγονταν οι Richard Niles, συνθέτης και μουσουργός που έχει δώσει τραγούδια του σε μεγάλα ονόματα της ποπ, όπως οι Γκλόρια Γκέινορ, Γκρέις Τζόουνς και Κάιλι Μινόγκ, ο Simon Ellis, μουσικός διευθυντής της Μπρίτανι Σπίαρς και η Lesley Douglas, που μέχρι πέρυσι ήταν διευθύντρια του ραδιοφώνου του BBC για πάνω από δέκα χρόνια.

Και τώρα που πήρε φόρα, ποιος τον σταματά… Σε λίγους μήνες ετοιμάζεται για έναν ακόμα διαγωνισμό. Όπως μου λέει «η ζωή είναι μικρή για να ‘πνίγεις’ τα όνειρά σου και να μην κάνεις τίποτα γι’ αυτά». Ο Νίκος είναι αποφασισμένος πλέον να τα κυνηγήσει για τα καλά.

ΜΕ ΜΙΑ ΜΕΛΩΔΙΑ

«Με μία μελωδία ξυπνάω και με μία μελωδία κοιμάμαι», μου λέει, όταν τον ρωτάω πότε άρχισε να γράφει μουσική, προσπαθώντας να διαπιστώσω πώς κολλάει η ποδιατρική και η συγγραφή στίχων και μουσικής. «Από τα παιδικά μου χρόνια άκουγα μουσική και, κυρίως, ελληνική μουσική. Από τα εφηβικά μου χρόνια, άρχισα να γράφω στίχους».
Εν τω μεταξύ, όπως αποκαλύπτεται, η αγάπη του Νίκου για τη μουσική είναι μία «καλλιεργημένη» με σπουδές, αγάπη. Πάνω από δέκα χρόνια μαθήματα στο Melba Conservatorium συν σπουδές στη θεωρία μουσικής σε πανεπιστημιακό επίπεδο.

Οι επιρροές του, έστω και αν έχει ζήσει όλη του την ζωή στους Αντίποδες, είναι, όπως λέει, καθαρά ελληνικές. «Τα τραγούδια του Γιώργου Νταλάρα και τα μικρασιάτικα ήταν και παραμένουν μόνιμη πηγή μουσικής έμπνευσης για μένα. Αργότερα, ήρθαν οι Pink Floyd και οι Pearl Jam να ‘ερεθίσουν’ την μουσική μου φαντασία, αλλά ομολογώ ότι, ακόμα και σήμερα, όταν ακούω το θεϊκό ‘Στο ‘πα και στο ξαναλέω’ δεν μπορώ να ξεπεράσω την ομορφιά της ελληνικής μουσικής».

Ο Νίκος, μέχρι στιγμής, έχει δημιουργήσει περίπου 60 ολοκληρωμένα τραγούδια με αγγλικό, αλλά και ελληνικό στίχο, αλλά κανένα δεν έχει ακόμα αποτυπωθεί σε μία δισκογραφική δουλειά. Γιατί;
«Απλά, γιατί υπάρχει μεγάλη έλλειψη μουσικών που θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω. Ακούγεται ίσως υπερβολικό αυτό, αλλά ψάχνω για μουσικούς που να μπορούν να μοιραστούν το όραμά μου και είτε δεν έχω σταθεί ακόμα τυχερός, είτε δεν έχω ψάξει αρκετά, αλλά έτσι έχει η κατάσταση».

Τα όνειρά του, όμως, εκπληρώνονται. Όπως και με την επιστημονική του κατάρτιση και καριέρα που τα βήματά του εκεί ήταν πάντα σταθερά, μελετημένα και, όπως αποδεικνύεται, κατάφεραν να τον χρήσουν έναν επιτυχημένο επιστήμονα, έτσι και με τη μουσική του. «Μπορεί να την αγαπάω, μπορεί να είναι το μεγάλο μου πάθος αλλά δεν θα κάνω βεβιασμένες κινήσεις. Αν, η μουσική παραγωγή που έχω υπόψη μου δεν είναι της ποιότητας που έχω θέσει ως στόχο μου, δεν πρόκειται να κάνω δουλειές του…  ποδαριού. Περίμενα, εξάλλου, τόσα χρόνια, λίγα ακόμα δεν με πτοούν. Έτσι κι αλλιώς, εγώ το όνειρό μου το ζω. Δεν είναι η επιτυχία που θα αλλάξει την απόλαυση που μου χαρίζει η μουσική, στην καθημερινή μου ζωή», αναφέρει.

Το πάθος του για την μουσική, τον οδήγησε το 2000 μαζί με δύο ακόμα φίλους να δημιουργήσουν το συγκρότημα Purple World Cure που αποτέλεσε το πρώτο μουσικό σχήμα μέσα από το οποίο φίλοι και γνωστοί άκουσαν την μουσική του.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ

Οι στίχοι που κατάφεραν να δώσουν στο Νίκο την πρώτη του επιτυχημένη εμφάνιση σε Διαγωνισμό Στιχουργών στηρίζονταν πάνω σε «συναισθηματικές καταθέσεις» όπως χαρακτηριστικά λέει. «Με εντυπωσιάζουν τα ανθρώπινα συναισθήματα, η δύναμή τους, η δυναμική τους στην ζωή μας, οι μεταλλαγές τους, οι τρόποι με τους οποίους μας κάνουν έτσι την μία στιγμή και αλλιώς την άλλη. Δεν φιλοσοφώ μέσα από τους στίχους μου. Αυτό είναι δουλειά άλλων. Εγώ γράφω μουσική και στίχους με… συνείδηση, έστω και αν ξέρω ότι αυτή είναι η δική μου συνείδηση. Η μαγεία όταν γράφεις μουσική είναι να βλέπεις μετά πως ο ακροατής της αντιλαμβάνεται αυτή τη δική σου κατάθεση, πως τον αλλάζει, πως τον κάνει καλύτερο, πιο χαρούμενο, τον συγκινεί, τον βοηθά ή τον στηρίζει σε μία δύσκολη στιγμή. Βλέπεις, η μελωδία πάντα ήταν σημαντική για μένα αλλά όχι μόνο. Ο στίχος πιστεύω ότι είναι εξίσου σημαντικός σε ένα τραγούδι».

Η «συναισθηματική κατάθεση» του Νίκου πρόκειται τον Οκτώβρη να υποβληθεί και πάλι σε έναν ιδιαίτερα μεγάλο στιχουργικό διαγωνισμό τον επονομαζόμενο «International Songwriting Competition», όπου ο νικητής του θα απολάβει πέρα από μεγάλο χρηματικό ποσό και την ευκαιρία να ηχογραφηθούν οι στίχοι του.
Ο Νίκος ελπίζει, βέβαια, αλλά δεν χάνει και τον…  ύπνο του που λένε.

«Αν πάει καλά, ας πάει. Εγώ θα προσπαθήσω. Όπως σου είπα, για μένα είναι σημαντικό το ότι το κυνηγάω. Βέβαια, αν είναι να χαράξω…  ‘μουσική πορεία’ όσο το συντομότερο γίνει αυτό τόσο το καλύτερο», λέει, ενώ προσθέτει ότι για χάρη της μουσικής θα άφηνε όλες τις άλλες ασχολίες του και εννοεί την επιστημονική του καριέρα. «Το έχω σκεφτεί πολύ αυτό και είπα στον εαυτό μου ‘γιατί όχι;. Αν η τύχη μου επιφυλάσσει ένα τέτοιο μεγάλο δώρο, μπορώ να το αρνηθώ;’» καταλήγει.

Εκ μέρους όλων μας καλή επιτυχία με καλές και πολλές μουσικές επιτυχίες. Αν είναι και μερικές ελληνικές, θα το εκτιμούσαμε ιδιαιτέρως!