Ο ένας στους πέντε πολίτες της Αυστραλίας είναι μεταναστευτικής καταγωγής με ειδικές ανάγκες, που το κράτος οφείλει να τις καλύπτει με τις ανάλογες πολιτικές και κονδύλια.
Μετά την καθιέρωση του πολυπολιτισμού, ως επίσημη πολιτική του αυστραλιανού κράτους, οι εθνικές κυβερνήσεις δεσμεύτηκαν να φροντίζουν τις εξειδικευμένες ανάγκες του μεταναστευτικού πληθυσμού με ειδικές πολιτικές και κονδύλια.
Εργατικές και Φιλελεύθερες κυβερνήσεις τίμησαν τη δέσμευσή τους και διέθεσαν τα κονδύλια που απαιτεί η παροχή υπηρεσιών στους μη αγγλόφωνους μετανάστες της Αυστραλίας, διέθεσαν τα απαιτούμενα κονδύλια για τα λεγόμενα Εthnospecific Services.
Μία εβδομάδα πριν τις εθνικές εκλογές της 21ης Αυγούστου, Εργατικοί και Φιλελεύθεροι έχουν ξεχάσει τους «έθνικς» και τις ανάγκες τους. Έχουν ξεχάσει τη μερίδα του αυστραλιανού λαού που διέθεσαν και την τελευταία ικμάδα της νιότης τους για την οικονομική, πολιτική, πολιτισμική πρόοδο της Αυστραλίας.
Ούτε κουβέντα για τους «έθνικς» από τους αρχηγούς των κομμάτων εξουσίας, που για ψηφοθηρικούς λόγους έχουν εξαιρέσει το μεταναστευτικό πληθυσμό της χώρας από τις συζητήσεις του για τη μεταναστευτική πολιτική της χώρας.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση έχουν επικεντρώσει τη συζήτηση για τη μεταναστευτική πολιτική της χώρας στους πρόσφυγες και τον αριθμό των μεταναστών που θα πρέπει να δέχεται η Αυστραλία. Όχι από γνήσιο ενδιαφέρον για το μέλλον της χώρας, αλλά από καθαρά ψηφοθηρικό ενδιαφέρον.
Η συντηρητική παράταξη έχει κάνει σημαία το θέμα των προσφύγων, στην καταφανή προσπάθειά της να εξασφαλίσει την ψήφο των κοκκινοτράχηλων και των συγχυσμένων ψηφοφόρων, που υιοθετούν την άποψη, ότι οι πρόσφυγες απειλούν τη μελλοντική ευημερία και την ασφάλεια του υπόλοιπου αυστραλιανού λαού.
Το Εργατικό Κόμμα ακολουθεί το Συνασπισμό στον παραλογισμό του και εξαγγέλλει μέτρα, που αποκλίνουν από την πάγια, ανθρωπιστική πολιτική του έναντι αναξιοπαθούντων αλλοδαπών συνανθρώπων μας.
Η πρωθυπουργός ανακοίνωσε, και αυτή, τη δημιουργία κέντρου υποδοχής προσφύγων στο Ανατολικό Τιμόρ, προκειμένου να καθησυχάσει τους ψηφοφόρους που κλίνουν προς τα δεξιά στο συγκεκριμένο θέμα.
Ψηφοθηρική η προσέγγιση των κομμάτων εξουσίας και στη μελλοντική μεταναστευτική πολιτική της χώρας. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση παίζουν το παιχνίδι των αριθμών, με το διάτρητο επιχείρημα ότι «υπεύθυνες κυβερνήσεις της χώρας οφείλουν να προσαρμόζουν τη μεταναστευτική πολιτική τους στις δυνατότητες της χώρας».
Τι εννοούν; Απλά, ότι η εκάστοτε κυβέρνηση πρέπει να λαμβάνει σοβαρά υπόψη της, κατά τον καθορισμό του αριθμού των μεταναστών που θα μπαίνουν στη χώρα ετησίως, την επάρκεια των υποδομών και τις ανάγκες της χώρας σε ανθρώπινο δυναμικό.
Βέβαια, συμφωνούν τα κόμματα, ότι χωρίς μετανάστες η χώρα θα καταρρεύσει οικονομικά. Συμφωνούν, αμφότερα τα κόμματα εξουσίας, ότι η άποψη “populate or perish” – αυξάνεστε και πληθύνεστε για να μην αφανιστούμε – παραμένει επίκαιρη. Φροντίζουν, όμως, να εκμαυλίζουν τους ψηφοφόρους με εξαγγελίες και υποσχέσεις που αναιρούν μερικώς ή ολοκληρωτικά την άποψη αυτή.
Να επιστρέψω, όμως, στους έθνικς. Μέχρι σήμερα, επαναλαμβάνω, κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν διέθεσαν ούτε ένα λεπτό του προεκλογικού χρόνου τους για τις ανάγκες των μη αγγλόφωνων πολιτών. Έκαναν εξαγγελίες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, αλλά δεν διέθεσαν ούτε ένα δολάριο για τους έθνικς, αν και γνωρίζουν τις ανάγκες τους.
Για παράδειγμα, δεν ακούσαμε κουβέντα για την περίθαλψη μεταναστών ηλικιωμένων, που κατά τους ειδικούς χρειάζονται ειδική φροντίδα και μέριμνα στο λυκόφως της ζωής τους.
Δεν ακούσαμε κουβέντα για τις μεταναστευτικές υπηρεσίες και οργανισμούς παροχής κοινωνικών υπηρεσιών, παρότι οι μη αγγλόφωνοι μετανάστες είναι τα μεγαλύτερα θύματα της ανεργίας.
Δεν ακούσαμε κουβέντα για τη διδασκαλία των γλωσσών των μεταναστών, τα σχέδια των πολιτικών κομμάτων για το μέλλον των διαφόρων γλωσσών, προτεραιότητες και τρόπους χρηματοδότησης της διδασκαλίας γλωσσών.
Δεν ακούσαμε κουβέντα για τον πολυπολιτισμό και το μέλλον του, ιδιαίτερα από το Εργατικό Κόμμα, το πολιτικό κόμμα που εισήγαγε τον πολυπολιτισμό ως πολιτική του αυστραλιανού κράτους.
Η συντηρητική παράταξη – με εξαίρεση τις κυβερνήσεις Φρέϊζερ – ήταν πάντα φειδωλή στις δαπάνες της για τον πολυπολιτισμό και κάποιοι από τους ηγέτες της απέφευγαν να χρησιμοποιούν ακόμη και τη λέξη πολυπολιτισμός. Για τη συντηρητική παράταξη οι μη αγγλοσάξονες πολίτες της Αυστραλίας οφείλουμε να υιοθετήσουμε τις αυστραλιανές αξίες και αρχές και να πάψουμε να διεκδικούμε κονδύλια από τις κυβέρνηση για τη διατήρηση της γλώσσας και του πολιτισμού μας. Οφείλουμε να αφομοιωθούμε.
Λαθεύουν τα πολιτικά κόμματα, που υιοθετούν τις δογματικές θέσεις των γραφειοκρατών που τα συμβουλεύουν, ότι δήθεν δεν υπάρχει, πλέον, ανάγκη παροχής ειδικών υπηρεσιών στους μετανάστες. Ανάγκη υπάρχει και μεγάλη.
Οι μετανάστες του ’60, του ’70, του ’80 που έλιωσαν στα εργοστάσια της Αυστραλίας και σήμερα περνούν στην τρίτη ηλικία έχουν ανάγκη στήριξης από το κράτος. Έχουν ανάγκη περίθαλψης σε γηροκομεία και γηριατρεία που μιλούν τη γλώσσα και αντιλαμβάνονται τις πολιτισμικές συνήθειές τους. Τα εγγόνια των ανθρώπων αυτών θέλουν και πρέπει να μάθουν, με τη βοήθεια και του κράτους, τη γλώσσα και τον πολιτισμό των προγόνων τους.
Τα πολιτικά κόμματα δεν πρέπει να ξεχνούν, ότι ο καθημερινός πολύωρος μόχθος των μεταναστών της μεταπολεμικής περιόδου στα εργοστάσια, στην οικοδομή και όλους τους άλλους χώρους εργασίας τους στέρησε τη δυνατότητα να μάθουν την αγγλική γλώσσα επαρκώς. Έχουν, κατά συνέπεια, ανάγκη δίγλωσσων υπηρεσιών.
Φοβάμαι, ότι οι πολιτικοί ηγέτες ή τα πολιτικά κόμματα, που θεωρούν δεδομένη την ψήφο των μεταναστών, θα δοκιμάσουν δυσάρεστες εκπλήξεις αν αγνοήσουν τους ψηφοφόρους μεταναστευτικής καταγωγής.
