Παρατείνεται η ακυβερνησία που προκάλεσε το αμφίρροπο αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του περασμένου Σαββάτου, καθώς κανένας από τους διεκδικητές της εξουσίας δεν φαίνεται να λαμβάνει τις έδρες που απαιτούνται για το σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης.
Σύμφωνα με τα επίσημα αποτελέσματα της Εκλογικής Υπηρεσίας Αυστραλίας (Australian Electoral Commission), μετά την καταμέτρηση του 79% περίπου των ψήφων, στην πρώτη και 76% περίπου στη δεύτερη καταμέτρηση, το Εργατικό Κόμμα είχε λάβει το 50,63% των ψήφων και ο Συνασπισμός το 49,37%.
Με αυτά τα ποσοστά, ο Συνασπισμός είχε λάβει 71 έδρες, το Εργατικό Κόμμα 70 έδρες, από μία έδρα «Οι Πράσινοι» και το Country Liberal Party (CLP) Βόρειας Περιφέρειας και 4 έδρες οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι Bob Katter (Κουυνσλάνδη), Tony Windsor (Νέα Νότια Ουαλία), Bob Oakeshott (Νέα Νότια Ουαλία) και Tony Crook (Δυτική Αυστραλία).
Άλλες πηγές ανέφεραν, ότι Εργατικό και Συνασπισμός ισοψηφούν με 71 έδρες έκαστη παράταξη και 4 έδρες να παραμένουν αμφίρροπες.
Η στροφή κατά του Εργατικού Κόμματος, μετά τη διανομή των προτιμήσεων υπολογιζόταν χθες σε 2,07% και τα άκυρα ψηφοδέλτια σε 626,350 ή 5,64% – 1,69% περισσότερα από τις εθνικές εκλογές του 2007. Το μεγαλύτερο ποσοστό (6,89%) άκυρων ψηφοδελτίων έχει καταγραφεί στη Νέα Νότια Ουαλία και ακολουθούν η Βόρεια Περιφέρεια (6,23%) και ακολουθούν Κουηνσλάνδη (5,63%), Νότια Αυστραλία (5,51%), Δυτική Αυστραλία (4,85%), Περιφέρεια Πρωτευούσης (4,71%), Βικτωρία (4,55%), και Τασμανία (4,19%).
Tρεις έδρες, οι Dunkley και Corangmaite της Βικτωρίας και η έδρα Hasluck της Δυτικής Αυστραλίας, παρέμεναν αμφίρροπες μέχρι χθες, με το αποτέλεσμα να εξαρτάται από τις επιστολικές ψήφους.
Mετά τη δεύτερη κατανομή, το Εργατικό Κόμμα έχασε την έδρα Denison της Τασμανίας που υπολόγιζε να κερδίσει και η οποία περιέρχεται στον ανεξάρτητο υποψήφιο Andrew Wilkie.
Χθες, μετά τη διανομή των δεύτερων προτιμήσεων, ο κ. Wilkie προηγείτο του Εργατικού υποψήφιου Jonathan Jackson με 51,24% έναντι 48,76%.
Ο κ. Wilkie δηλώνει ικανοποιημένος από το γεγονός ότι προηγείται του Εργατικού αντιπάλου του, αλλά αποφεύγει να δηλώσει νικητής «μέχρι να καταμετρηθεί και η τελευταία ψήφος».
Παρά ταύτα, διαπραγματεύεται με την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση και διακηρύττει, ότι δεν πρόκειται να γίνει «δεκανίκι» των μεγάλων πολιτικών κομμάτων. «Θα στηρίξω το πολιτικό κόμμα που θα ανταποκριθείς τις ανάγκες των ψηφοφόρων της έδρας μου» δεσμεύεται.
ΠΑΛΕΥΕΙ Η ΚΩΝΣΤΑ
Η ομογενής υποψήφια του Εργατικού Κόμματος, Ελένη Κώνστα, συνέχιζε και χθες να δίνει μάχη για την εκλογή της στην έδρα Dunkley. Μετά τη διανομή των δεύτερων προτιμήσεων, ο βουλευτής του Λίμπεραλ Πάρτι, Bruce Billson προηγείτο με 50,61% έναντι 49,39 της κ. Κώνστα.
Οι Εργατικοί παρέμεναν και χθες αισιόδοξοι για νίκη της Ελληνίδας υποψήφιας καθώς η διαφορά που την χωρίζει από τον αντίπαλό της είναι δυνατόν να ανατραπεί αν την ευνοήσουν οι επιστολικές ψήφοι.
Στην κόψη του ξυραφιού παρέμενε χθες και η έδρα Coragamite καθώς ο υποψήφιος του Εργατικού Κόμματος, Darren Cheesman, προηγείτο με μικρή, αλλά ενθαρρυντική, διαφορά από την υποψήφια του Λίμπεραλ Πάρτι, Sarah Henderson.
Στη δεύτερη καταμέτρηση, ο Darren Cheesman προηγείτο της Sarah Henderson με 50,85% των ψήφων έναντι 49,15%. Το Εργατικό Κόμμα διατηρεί ακέραιες τις ελπίδες του για νίκη, διότι στο παρελθόν οι επιστολικές ψήφοι του ευνόησαν σημαντικά.
Τέλος, στην έδρα Hasluck της Δυτικής Αυστραλίας το Λίμπεραλ Πάρτι προηγείται του Εργατικού με διαφορά στήθους. Οι Λίμπεραλ βρίσκονταν μπροστά χθες με 50,39% των ψήφων, έναντι 49,61% του Εργατικού Κόμματος.
ΣΚΛΗΡΟ ΠΑΖΑΡΙ ΜΕ ΟΡΟΥΣ
Εν τω μεταξύ, κυβέρνηση και αντιπολίτευση προσφέρουν γη και ύδωρ στους ανεξάρτητους για να εξασφαλίσουν την ψήφο τους. Η πρωθυπουργός, Τζούλια Γκίλαρντ, και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, Τόνι Άμποτ, έχουν εμπλακεί σε μαραθώνιο διαπραγματεύσεων με τους ανεξάρτητους βουλευτές και αναμένουν τις τελικές αποφάσεις τους.
Αλλεπάλληλες συσκέψεις έχουν μεταξύ τους και οι ανεξάρτητοι βουλευτές προκειμένου να βρουν «τον κοινό τόπο» και να μεθοδεύσουν την προσέγγισή τους στις προσφορές από τα κόμματα εξουσίας. Στις διαπραγματεύσεις συμμετέχει και ο νεοεκλεγείς πρώτος βουλευτής των «Πράσινων», Adam Bandt, ο οποίος έχει δεσμευτεί να στηρίξει το Εργατικό Κόμμα.
Μέχρι χθες, ο μόνος ανεξάρτητος που είχε ξεκαθαρίσει τη θέση του ήταν ο Tony Crook (Δυτική Αυστραλία), μετά την απόρριψη από την πρωθυπουργό του αιτήματός του για απόσυρση του φόρου υψηλών κερδών των εταιρειών εξόρυξης μεταλλευμάτων.
Αρνητικά απάντησαν η πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και στην πρόταση του Bob Oakeshott (Νέα Νότια Ουαλία) για σχηματισμό «κυβέρνησης ενότητας» με βουλευτές των δύο παρατάξεων να μοιράζονται τα δύο υπουργεία. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δηλώνει, ότι δεν δέχεται οποιαδήποτε συνεργασία με μέλη της «αποτυχημένης κυβέρνησης Ραντ-Γκίλαρντ».
Το σημείο στο οποίο ταυτίζονται οι ανεξάρτητοι είναι ο τρόπος λειτουργίας του κοινοβουλίου. Με ένα στόμα απαιτούν ριζοσπαστικές αλλαγές, που θα τους παρέχουν τη δυνατότητα να αγορεύουν επί θεμάτων ουσίας. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση δηλώνουν, ότι «εξετάζουν σοβαρά τις προτεινόμενες αλλαγές», προκειμένου να ικανοποιήσουν το κοινό αίτημα των ανθρώπων που χρειάζονται για να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Πάντως, ο Tony Windsor, ανεξάρτητος από τη Νέα Νότια Ουαλία, απορρίπτει τις υποσχέσεις του αρχηγού της αντιπολίτευσης για ριζικές αλλαγές των κανόνων λειτουργίας του κοινοβουλίου.
«Στο παρελθόν, ο κ. Άμποτ άλλαξε τους κανονισμούς λειτουργίας της βουλής για να εμποδίσει τις αγορεύσεις των ανεξάρτητων βουλευτών επί θεμάτων γενικού ενδιαφέροντος. Πολύ πιθανό να ξανακάνει το ίδιο και στη νέα βουλή», σχολιάζει ο κ. Windsor.
Εξάλλου, ο πρόεδρος της βουλής, Harry Jenkins, αρνείται να σχολιάσει πρόταση του Συνασπισμού να παραμείνει στο αξίωμα του προέδρου του σώματος αν σχηματίσει κυβέρνηση ο Τόνι Άμποτ.
Παρόλο που έκαστος διατηρεί την ανεξαρτησία του, οι 3 από αυτούς τους βουλευτές έχουν συμφωνήσει ως προς κάποιες βασικές αρχές που διέπουν τις προσδοκίες τους, ώστε να καθορίσουν με ποιό κόμμα προτίθενται να ταχθούν για να σχηματιστεί κυβέρνηση. Κοινός τους τόπος φαίνεται πως είναι η βούληση για δομικές αλλαγές. Οι επιθυμίες τους, σύμφωνα με τον τύπο, συνίστανται στα εξής:
1. κοστολόγηση των πολιτικών δεσμεύσεων (κατά την προεκλογική εκστρατεία) των δύο μεγάλων κομμάτων από το Υπουργείο Οικονομικών,
2. ενημερωτικές συνομιλίες με τους επικεφαλής των βασικών υπηρεσιών,
3. ενημέρωση από υπουργούς και τους αντίστοιχους υπεύθυνους σχετικών χαρτοφυλακίων της Αντιπολίτευσης για το τριετές τους πλάνο διακυβέρνησης (Σημ.: οι εκλογές λαβαίνουν χώρα στην Αυστραλία ανά τριετία),
4. ενθάρρυνση της ιδιωτικής εργασίας,
5. συναίνεση για τον σχηματισμό κυβέρνησης,
6. διαπραγματεύσεις καλής πίστης και δέσμευση για πλήρη κυβερνητική θητεία, ίσως και μέσω νομοθεσίας και
7. μεταρρύθμιση των πολιτικών εισφορών, της εκλογικής χρηματοδότησης και διαφήμισης.
