Η Παρόμοια με την ανάσταση του Λαζάρου, ανάσταση της πρωθυπουργού της Αυστραλίας, Julia Gillard, αντανακλά έναν στέρεο πυρήνα που, ενδεχομένως, την βάζει σε ευνοϊκή θέση για να ηγηθεί της κυβέρνησης μειοψηφίας.
Έχοντας πραγματοποιήσει μία αρκετά αβέβαιη εκστρατεία – γεμάτη εσωτερικές διαφωνίες, μετά την απομάκρυνση του Kevin Rudd από την ηγεσία των Εργατικών τον Ιούνιο, που είχε αντίθετα αποτελέσματα για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού – η Gillard δείχνει να έχει μάθει από τα λάθη της, που ήταν παρόμοια με εκείνα του Rudd, και εφάρμοσε όσα έμαθε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων με ανεξάρτητους βουλευτές.
Το νέο look της πρωθυπουργού θεωρείται συναινετικό και η ίδια μοιάζει έτοιμη να υιοθετήσει ένα στυλ διαφορετικό από τον προκάτοχό της, χωρίς αποκλεισμούς.
Ενώ η Gillard και επίσημα κέρδισε τη μάχη την Τρίτη – έγινε η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα πρωθυπουργός της Αυστραλίας – το σκηνικό ήταν τελείως διαφορετικό από εκείνο των εκλογών στις 21 Αυγούστου. Τότε, ένας μοναχικός βιολοντσελίστας εμφανίστηκε στην τηλεόραση να παίζει σε ένα άδειο συνεδριακό κέντρο στη Μελβούρνη μετά την ομιλία της Gillard που έκανε τον κόσμο να φύγει, σε αντίθεση με τις εικόνες τρελού πάρτι στην εκδήλωση του ηγέτη της αντιπολίτευσης Tony Abbott.
Φαινόταν ότι ο Abbott είχε κάνει ό,τι έπρεπε για να επαναφέρει το συντηρητικό συνασπισμό των Φιλελευθέρων και του Εθνικού Κόμματος στην κυβέρνηση.
Ωστόσο, η Gillard ανέκαμψε και ξεπέρασε τον συντηρητικό αντίπαλό της. Πολλά οφείλονται στην προνοητική της – αν όχι υπερβολικά συναινετική – προσέγγισή της κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για να κερδίσει τους ανεξάρτητους βουλευτές και να στηρίξουν την κυβέρνησή της.
Θα χρειαστεί να συνεχίσει να υιοθετεί αυτή την πιο συναινετική, λιγότερο βιαστική προσέγγιση της πολιτικής αν θέλει να διασκεδάσει τις αντιδράσεις για τις ριζικές μεταρρυθμίσεις – ιδιαίτερα σε πεδία όπως η φορολογική πολιτική και η κλιματική αλλαγή, εκτιμούν αναλυτές.
«Οι Εργατικοί θα πρέπει να αλλάξουν το στυλ διακυβέρνησης», σχολίασε ο John Wanna, ακαδημαϊκός του Australia National University. Ειδικότερα, σημείωσε ότι η νέα κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει πολλά για να κερδίσει ευρύτερη στήριξη σε κάθε νέα πρωτοβουλία, ιδιαίτερα σε περίπλοκα πεδία όπως της κλιματικής αλλαγής.
«Θα πρέπει να έχει ένα πολύ πιο συμβουλευτικό τρόπο διακυβέρνησης», τόνισε ο Wanna.
Η Gillard, της οποίας το αριστερό παρελθόν και οι ρίζες της στα εργατικά συνδικάτα προκαλούσαν νευρικότητα στους επιχειρηματικούς ηγέτες, έχει δείξει χαρακτηριστικά πραγματιστή στο παρελθόν: Ως αναπληρώτρια του Rudd, κατόρθωσε να διαχειριστεί το δύσκολο χαρτοφυλάκιο των βιομηχανικών σχέσεων, αποσύροντας εργατικούς νόμους που εφάρμοσε η προηγούμενη συντηρητική κυβέρνηση και οι οποίοι, σύμφωνα με τους Εργατικούς, ήταν κατά των χαμηλόμισθων και ευάλωτων εργατών.
Μία από τις πρώτες της κινήσεις ως πρωθυπουργός ήταν να διαπραγματευτεί με τις μεταλλευτικές για το αμφιλεγόμενο σχέδιο επιβολής φόρου 40% στα «υπερκέρδη» των φυσικών πόρων, φόρος που συνέβαλε στην πτώση του Rudd, μειώνοντας το συντελεστή στο 30%, ενώ εξαίρεσε όλα τα ορυκτά πλην του σιδηρομεταλλεύματος και του άνθρακα.
Η συγκεκριμένη προσέγγιση, μία νέα προθυμία για συνεργασία, ήταν που οδήγησε τους Εργατικούς στην εξουσία, εξασφαλίζοντας τη στήριξη δύο κρίσιμων βουλευτών που πρόσκεινται στη συντηρητική πτέρυγα.
Παρ’ όλα αυτά, θα δυσκολευτεί, ίσως, να απομακρύνει τους δαίμονες της πρώτης θητείας των Εργατικών. Αναλυτές εκτιμούν ότι η πρόταση επιβολής φόρου στις μεταλλευτικές εταιρίες προκάλεσε ζημιά στη φήμη της χώρας ως επενδυτικού προορισμού.
Επίσης, η Gillard θα πρέπει να αμβλύνει μια σειρά διαφορετικών απόψεων για την περιβαλλοντική πολιτική – από τους Πράσινους, που θέλουν να επιβάλλουν σημαντικούς περιορισμούς σε όσους μολύνουν το περιβάλλον μέσω ενός προγράμματος για τις εκπομπές ρύπων, έως του πιο συντηρητικούς ανεξάρτητους που επιθυμούν τη στήριξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά είναι πιθανό να αποφύγουν να συμφωνήσουν σε μέτρα που θα οδηγήσουν σε αύξηση του κόστους της ενέργειας ή της παραγωγής τροφίμων.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα, το οποίο είχε υποσχεθεί ο Rudd στην εκλογική εκστρατεία του 2007 βρέθηκε σε αδιέξοδο όταν οι συντηρητικοί της Γερουσίας το χαρακτήρισαν πολύ σκληρό για τη βιομηχανία και οι Πράσινοι πολύ επιεικές. Όταν ο Rudd έβαλε «στο συρτάρι» το πρόγραμμα, πολλοί στην Αυστραλία αμφισβήτησαν την αξιοπιστία των Εργατικών.
«Πιστεύω ότι υπάρχει αποφασιστικότητα προσέγγισης του θέματος με διαφορετικό πνεύμα, σε σύγκριση με το αποτυχημένο πρόγραμμα μείωσης ρύπων των Εργατικών, όπου η κοινή λογική δεν υπήρχε και ήταν απλώς ζήτημα υψηλού κομματισμού μεταξύ των μεγάλων πολιτικών κομμάτων», δήλωσε η Gillard.
Όσον αφορά τον Abbott, ενώ η εικόνα του δείχνει ικανοποιητική προς το παρόν, γενικότερα οι ηγέτες της αντιπολίτευσης δεν επιβιώνουν για πολύ στην Αυστραλία.
Το βασικό του επίτευγμα ήταν ότι κατάφερε να αντιστρέψει ένα φαινομενικά ανίκητο προβάδισμα από το Δεκέμβριο όταν έγινε επικεφαλής του συνασπισμού του – κερδίζοντας την ηγεσία με μία ψήφο – για να φέρει το κόμμα του σε απόσταση αναπνοής από την κυβέρνηση.
Και οι πιθανότητές του μπορεί να ισχύουν ακόμη. Οι αποκλίνουσες συμπεριφορές σε ορισμένους τομείς της πολιτικής και η εύθραυστη πλειοψηφία συνεπάγεται ότι η θητεία της Gillard θα μπορούσε να είναι μικρής διάρκειας.
