Λοιπόν, για να τελειώνουμε μια και καλή με τις υστερίες της κυρίας Βίκυς Σταμάτη–Τσοχατζοπούλου

Πού να στραφείς να πάρεις λίγο αέρα; Πού ν’ ανοίξεις ένα παράθυρο – έστω μια χαραμάδα – να μπει λίγο φως;

Ένα flashback σε λίγο παλαιότερες εποχές, όταν οι λέξεις φιλότιμο και αξιοπρέπεια υπήρχαν ακόμα στο ελληνικό λεξιλόγιο.

Επειδή εύκολα η ανθρωπότητα λατρεύει είδωλα κι ακόμα πιο εύκολα τα ξεχνά, καλό θα ήταν να φέρουμε στη μνήμη μας λίγα πράγματα για το όνομα–θρύλος.

Ένα είναι βέβαιο: Αν ζούσε σήμερα ο Πιερ Πάολο Παζολίνι, σίγουρα θα είχε γυρίσει ταινία για την Ελλάδα επί εποχής Μνημονίου.

Υπό το βάρος των τελευταίων γεγονότων οι περισσότεροι από μας νιώθουμε να κουβαλάμε ολημερίς ένα ψυχοπλάκωμα!

Ήταν κάποτε μια μικρούλα πολιτεία, στη σκιά της Ακρόπολης χτισμένη, με τις γειτονιές της, τα σπιτάκια, τις αυλές της.

Οι απανταχού της Γης μισέλληνες και ανθέλληνες έχουν καταστρώσει σχέδιο αφανισμού μας.

Πολλοί διατυπώνουν την άποψη τελευταία, ότι είναι πιθανόν το αποτέλεσμα της ΝΑΤΟϊκής επίθεσης στη Λιβύη, να είναι παρόμοιο με ό,τι συνέβη στα Βαλκάνια μετά τη διάλυση και τον βομβα

Μια τολμηρή γυναίκα της Λιβύης.