Τώρα πια πώς θα μπορέσουμε να πεθάνουμε,
τώρα πια πώς θα μπορέσουμε να πεθάνουμε
μ’ αυτή την έγνοια πίσω μας;
Αναγκαστικώς θα αναβάλουμε.
(«Μετά την Τουρκική Εισβολή», 1975)

Οι Τούρκοι έχουν μια αισωπική παραλλαγή για τα πραξικοπήματα: «όταν ήλθε το τσεκούρι στο δάσος, τα δένδρα είπαν ‘το χέρι είναι ένας από μας’»

Για μένα βαρόμετρο της κυπριακής πραγματικότητας παραμένει πάντα η αγαπημένη μου αδελφή