“Αλήθεια, πότε πεινάσαμε; Πότε κρυώσαμε χρόνια (!); Εμείς; Ποτέ. Ούτε η γενιά μου, ούτε η γενιά σου, ούτε η προηγούμενη γενιά”.

Το έθιμο της Πρωταπριλιάς

Φραγκίσκος – Βαρθολομαίος 0 – 0

Ο κόσμος

Πώς η υπεύθυνη δήλωση εκτιμάται από τους δικαστές

Σαν βρεμένη πατσαβούρα στη μούρη μας ήρθε η (νέα) τραγωδία της Κύπρου

Άκεφος μεν, παρατηρητικός δε!

Ο Λάμπρος έφυγε

Ο τίτλος του σημερινού άρθρου αποτελεί παραλλαγή του πρώτου στίχου τραγουδιού του Γιώργου Νταλάρα: «Η Σμύρνη μάνα καίγεται, καίγεται και το βιος μας».

Η επιστολή που ακολουθεί είναι καθαρά σατιρική και σαρκαστική, προϊόν βαθιάς πικρίας, απογοήτευσης και αγανάκτησης.