Για τον πρώτο μεγάλο έρωτα της ζωής μου

Και επειδή στο facebook δεν έχω… λογαριασμό, είστε (για κακή σας τύχη), οι μόνοι αποδέκτες των καημών μου και των ανησυχιών μου

Ακόμα και αν πρόκειται για… πανηγύρι

Ήταν η πρώτη φορά από το 1985 (αν θυμάμαι καλά) που παραβρέθηκα σε παροικιακό χορό

Πριν λησμονήσω, έναν ακόμα φίλο να αποχαιρετήσω…

Ό,τι έχουμε να κάνουμε, θα πρέπει να το να κάνουμε όσο ακόμα μπορούμε…

Το μεγάλο ερώτημα σχετίζεται με το αν, όλα αυτά που έκαναν οι εδώ πρωτοπόροι συμπατριώτες μας και όλοι εμείς που ακολουθήσαμε άξιζε τον κόπο

Κάνω θαύματα με τη… δημιουργική σαφήνεια των αναμνήσεών μου

Τα εγκαταλειμμένα σπίτια και χωριά μου δημιουργούν μια ακαταμάχητη έλξη και δεν χορταίνω να τα βλέπω και να τα περιεργάζομαι

Πόσο δίκιο είχε ο Παζολίνι, όταν έγραφε για την Αριστερά