ΜΗΝΕΣ τώρα σας λέω, ξοδέψτε, ψωνίστε, καταναλώστε και ταξιδέψτε γιατί χανόμαστε, αλλά εσείς το βιολί σας. Το κομπόδεμα, κομπόδεμα.
ΕΙΝΑΙ τόσο άσχημη η διεθνής οικονομική κατάσταση που αναγκάστηκε κοτζάμ πρωθυπουργός (και θησαυροφύλακας) να κάνουν έκκληση στον λαό να πάει διακοπές και να ξοδέψει, γιατί διαφορετικά θα μας φάει το φίδι το κολοβό.
ΤΟ χρήμα είναι οξυγόνο για την αγορά που ασφυκτιά και επιβιώνει τους τελευταίους μήνες στην εντατική με τεχνητή αναπνοή. Διαμηχανωμένη την έχουν. Βοηθείστε τη.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, έχοντας επίγνωση των ευθυνών (και υποχρεώσεών μου) απέναντι στην καπιταλιστική πλανητική οικονομία είπα να κάνω ένα ταξιδάκι.
ΑΡΧΙΚΑ, σχεδίαζα να ξοδέψω τα χρήματα (που δανείστηκα για να ξοδέψω!) στην Αυστραλία, αλλά στη συνέχεια, που το ξανασκέφτηκα, αποφάσισα να τα ξοδέψω σε μια πιο φτωχή χώρα (που αντιμετωπίζει σοβαρότερα προβλήματα) για να πιάσουν καλύτερα τόπο.
ΕΤΣΙ αποφάσισα να πάω στην Ινδονησία, που δεν έχω ξαναπάει, να νοικιάσω μια βάρκα (με κουπιά) για να μην επιβαρύνω με περισσότερα καυσαέρια την γη που κινδυνεύει.
ΚΑΙ τώρα το κλασικό κλισέ: όταν εσείς θα διαβάζετε τούτη την στήλη, εγώ θα βρίσκομαι καθ’ οδόν προς τα μαγικά (και καταπράσινα) νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού.
ΜΟΝΟ που το σκέφτομαι, μού έρχεται να ξεκινήσω σήμερα (χθες για σας) με τα… πόδια. Ναι, τόσο πολύ ανησυχώ για την διεθνή οικονομία.
ΔΕΝ ξέρω ακόμα πόσο καιρό θα λείψω, αλλά δεν με βλέπω, με τα χρήματα που διαθέτω, να αντέχω (οικονομικά) πάνω από δυο βδομάδες.
ΑΣΕ που έχω πρόβλημα με τα νησιά και την πολύ πρασινάδα. Με το που ξεκινάς να πας κάπου σε’ ένα νησί, σε μία ώρα έφτασες, και σε άλλη μία το έχεις γυρίσει όλο. Κλειστοφοβία με πιάνει, σας λέω.
ΠΡΙΝ λίγες μέρες, πίνοντας καφέ στο Όκλι, με ρώτησε ένας φίλος, που έτυχε να συναντήσω, αν σχεδιάζω να κάνω κανένα ταξίδι.
ΝΑΙ, του είπα, λέω να πάω μια βόλτα μέχρι το Μπαλί. «Στο… Μπαλί;», μου λέει ο Στιβ, με ένα απαξιωτικό και ειρωνικό ύφος, λες και του είπα ότι θα πήγαινα στο… Σορέντο.
«ΜΑ στο Μπαλί δεν είναι ταξίδι. Εκεί πηγαίνουν όλοι. Εγώ έχω πάει τέσσερις φορές!», μου λέει περιφρονητικά ο Στιβ και πριν προλάβω να απαντήσω συμπληρώνει: «Ταξίδι σημαίνει ότι πηγαίνεις κάπου που δεν πηγαίνουν οι άλλοι, όπως εγώ. Σε άλλα ταξίδια μας έχεις συνηθίσει».
ΡΕ παιδιά, συγνώμη που θα ρωτήσω, αλλά παρατηρήσατε το ύφος του πρωθυπουργού μας κατά τη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στην Αμερική και στη συνέχεια στη διάσκεψη των G20;
Η εντύπωση που μού έδωσε ήταν ότι το μόνο που τον ενδιέφερε δεν ήταν η κρίση, αλλά πώς θα φαίνεται στο γυαλί.
ΟΣΟ γι’ αυτά που είπε, δεν πρόκειται να ασχοληθώ, γιατί δεν ασχολήθηκε και κανένας άλλος. Όσο ασχολούνται οι υπόλοιποι ηγέτες με τον άλλο πρωθυπουργό μας, τον Καραμανλή, άλλο τόσο ασχολούνται και με τον Ραντ.
ΞΕΡΕΤΕ τι με ενοχλεί και με τους δύο τύπους; Η παπαγαλία και τα επικοινωνιακά τους τερτίπια (έτσι λένε τώρα το «δούλεμα»). Το ύφος τους δείχνει ότι νοιάζονται μόνο πώς θα τα πουν και όχι τι θα πουν.
ΤΕΛΟΣ πάντων. Την παράσταση, πάντως, την έκλεψε ο Μπαράκ Ομπάμα και τα… κορίτσια! Η γυναίκα του Αμερικανού προέδρου, Μισέλ, και η σύζυγός του Σαρκοζί, Κάρλα!
ΜΙΛΑΜΕ ότι τα κορίτσια ήταν άψογα, χαριτωμένα και επιδέξια ντυμένα. Άσε που έδενε και το άσπρο μαύρο, προσδίδοντάς τους μια universal γοητεία.
ΕΤΣΙ και έλειπε η Μισέλ και η Κάρλα ούτε οι μισοί τηλεθεατές δεν θα έβλεπαν τη διάσκεψη και, αργότερα, την περιοδεία του Μπαράκ στην υπόλοιπη Ευρώπη.
ΟΣΟ για τον Ομπάμα, εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το αμερικάνικο star system, για το οποίο και μιλήσαμε την περασμένη βδομάδα.
ΛΙΓΟ η προσωπική του αύρα, λίγο η στρατιά των σωματοφυλάκων και συμβούλων του (πάνω από 500 συνολικά!), από κοντά και τα τεθωρακισμένα αυτοκίνητα με τα μέτρα προστασίας, προσέδωσαν στην όλη περιοδεία μια χολιγουντιανή νότα.
ΤΗ γιορτινή ατμόσφαιρα και τον παγκόσμιο ενθουσιασμό για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, ήλθε να χαλάσει στο πάρα πέντε, ο εξωγήινος ηγέτης της Βόρειας Κορέας.
ΤΗΝ ώρα που ο Μπαράκ μιλούσε στην Πράγα για την κατάργηση του παγκόσμιου πυρηνικού οπλοστασίου, οι Κορεάτες εξαπέλυσαν τη δοκιμαστική ρουκέτα για να θυμίσουν στον υπόλοιπο πλανήτη ότι δεν συμμερίζονται την αισιοδοξία του.
ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ, δεν πρόλαβαν να σβήσουν τα φώτα της γιορτής και τα χρηματιστήρια άρχισαν να παίρνουν και πάλι την κάτω βόλτα.
ΑΚΟΜΑ χειρότερη είναι η κατάσταση των μεγάλων βιομηχανιών της Αμερικής, Ευρώπης, Ιαπωνίας και Κίνας.
ΟΙ παγκόσμιες αγορές, που πριν λίγους μήνες προσκυνούσαμε όλοι, εναποθέτοντας τις ελπίδες μας και επενδύοντας τις οικονομίες μας (για να τις αυγατίσουμε) έχουν στην κυριολεξία γονατίσει, με αποτέλεσμα να κατρακυλά στην άβυσσο το διεθνές εμπόριο πάνω στο οποίο στηριζόταν η εργασία και η ευημερία μας.
ΣΤΙΣ βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες της Δύσης και της Ανατολής, η ανεργία αυξάνεται με δραματικούς ρυθμούς και της γης οι δυνατοί (και οικονομημένοι) έχουν αρχίσει να φοβούνται το ξέσπασμα μαζικών εξεγέρσεων.
ΔΕΝ είναι τυχαίο ότι η αστυνομία της Μεγάλης Βρετανίας (και όχι μόνο) σύστησε στους τραπεζίτες και βιομηχάνους να μην βγαίνουν από το σπίτι τους, αν δεν υπάρχει ανάγκη, κατά τις ημέρες της διάσκεψης, ή αν είναι υποχρεωμένοι να βγουν να ντύνονται με φτηνά και φθαρμένα ρούχα, για να περνούν απαρατήρητοι από τους οργισμένους πολίτες.
Η αγανάκτηση του κόσμου με όλο αυτό το άπληστο σκυλολόι που θησαύριζε εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, έχει φτάσει στο κατακόρυφο.
ΔΕΝ είναι λίγοι οι χρηματιστές, τραπεζίτες και μεγαλοεπενδυτές, που άλλαξαν νύχτα σπίτι για να αποφύγουν τα κακά συναπαντήματα.
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ, μάλιστα, αποφεύγουν και την τηλεόραση που τόσο λάτρευαν και τις δημόσιες εκδηλώσεις για να μην προκαλέσουν το δημόσιο αίσθημα.
ΚΑΙ ενώ τόσος λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό για να παρθούν μέτρα και να μπουν όρια στους ανεξέλικτους μισθούς, κανείς δεν μιλά για να δώσουν πίσω αυτά που άρπαξαν.
ΕΛΠΙΖΩ ότι κάποια στιγμή (όπως οι ναζί εγκληματίες πολέμου) θα πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν για την τεράστια καταστροφή που προκάλεσαν.
ΜΕΤΑΞΥ αυτών που συζήτησαν οι 20 «μεγάλοι» είναι και η κατάργηση των φορολογικών παραδείσων και των τραπεζικών απορρήτων.
ΓΙΑΤΙ δεν φτάνει ότι έκλεβαν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια, δεν πλήρωναν και φόρους! Δηλαδή, εμ κλέφτες, εμ φοροφυγάδες.
ΟΙ Ελβετοί, μάλιστα, που μέχρι τώρα το έπαιζαν ειρηνόφιλοι, φιλάνθρωποι και ουδέτεροι, άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα έχουν αρχίσει να σφίγγουν και ζήτησαν από μόνοι τους (για να γλυτώσουν την παγκόσμια κατακραυγή) να μπει έλεγχος στο απόρρητο των τραπεζών.
Η χώρα των επαγγελματιών (και διεθνώς αναγνωρισμένων) τοκογλύφων και κλεπταποδόχων, βρέθηκε ξαφνικά από… ουδέτερη, στο μάτι του κυκλώνα.
ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ, να προσθέσω ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά κυρίως ηθικό.
ΕΙΝΑΙ εντελώς απαράδεκτο (και εγκληματικό) να επιτρέπει η κοινωνία σε κάποιον (όποιος και αν είναι αυτός και ό,τι και αν κάνει) να κερδίζει 200 και 300 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο (και είναι πολλοί αυτοί) και να περιμένουμε από εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους να ζήσουν με ένα δολάρια την ημέρα!
ΑΥΤΑ για σήμερα. Καλή Μεγάλη Βδομάδα και να είσαστε προσεκτικοί όσο καιρό θα λείψω. Γεια χαρά.