«Τα εγκλήματα τιμής συνιστούν κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δεν έχουν καμιά πολιτιστική αιτιολογία», εκτιμά το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Πληθυσμό (FNUAP), σε έκθεσή του που δόθηκε στη δημοσιότητα.

Ωστόσο, η παραπάνω διαπίστωση, αλλά και η γενική κατακραυγή για το βάρβαρο και αναχρονιστικό αυτό έθιμο, που αποτελεί συνηθισμένη πρακτική στην Τουρκία, φαίνεται να αποτελεί φωνή βοώντος εν τη ερήμω για τους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους της γειτονικής χώρας, που επιμένουν να θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα ιδιοκτησίας απέναντι στις γυναίκες, θεωρώντας τις πολίτες β΄ κατηγορίας.

Όπως συνεχίζει η Έκθεση, άλλωστε, «η τιμή των ανδρών εξαρτάται από τον έλεγχο των γυναικών, κυρίως όσον αφορά τη σεξουαλική τους ζωή. Μια γυναίκα μπορεί να θεωρηθεί άτιμη γιατί είχε εξωσυζυγικές σχέσεις, ενώ ήταν σε διάσταση, ή διαζευγμένη, ή θύμα βιασμού».

Ένα πρόσφατο περιστατικό εγκλήματος τιμής κατά νεαρής γυναίκας στην Ανατολική Τουρκία, που συγκλόνισε τον πολιτισμένο κόσμο, ήρθε πρόσφατα στη δημοσιότητα (γιατί πολλά παρόμοια μένουν πάντα στην αφάνεια), όταν η άτυχη 23χρονη, που νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση, υπέστη ακρωτηριασμό της μύτης και των αυτιών της, επειδή η οικογένεια του συζύγου της θεωρούσε ότι απατούσε τον άνδρα της.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Independent», άλλωστε, μολονότι τα «εγκλήματα τιμής» φθάνουν τα 200 ετησίως στη χώρα, με γεωμετρική πρόοδο αυξάνονται και οι αυτοκτονίες για «λόγους τιμής», καθώς ο νόμος έχει γίνει αυστηρότατος για τους δράστες ανθρωποκτονιών. Οι άνδρες κλειδώνουν σε ένα δωμάτιο τη γυναίκα που κατά τη γνώμη τους έχει «προδώσει» τις αρχές της οικογένειας, μέχρι εκείνη να βάλει τέλος στη ζωή της, με τον τρόπο που εκείνοι έχουν επιλέξει.

Παράλληλα, έρευνα τουρκικού Πανεπιστημίου, που διεξήχθη το 2005, έδειξε ότι περίπου το 40% των Τούρκων συμφωνεί με την πρακτική των «εγκλημάτων τιμής», κατά γυναικών που θεωρούνται ότι έχουν ντροπιάσει με τις πράξεις τους το όνομα της οικογένειάς τους. Συγκεκριμένα, σε ερώτηση για το ποια θεωρείται η καταλληλότερη τιμωρία για μία γυναίκα που διαπράττει μοιχεία, το 37% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι πρέπει να δολοφονείται, το 25% απάντησε ότι πρέπει να τιμωρείται με διαζύγιο και το 21% υποστήριξε ότι πρέπει να της κοπούν η μύτη ή τα αυτιά!!!

Με το φτωχό μυαλό ενός Έλληνα, αλλά και Ευρωπαίου πολίτη, επομένως, αναρωτιόμαστε για πολλοστή φορά: Τι σχέση έχει η γειτονική χώρα με την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ποια είναι τα κοινά πολιτιστικά στοιχεία που ενώνουν την Τουρκία με την Ευρωπαϊκή οικογένεια; Τι μπορεί να συνδέει μια στρατοκρατούμενη χώρα ολοκληρωτικής νοοτροπίας, της οποίας το 95% βρίσκεται στην Ασία και όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται κατάφωρα σε καθημερινή βάση και η τιμή «ξεπλένεται» με αίμα, με τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες; Η Ευρώπη προχωρά μπροστά ή σκοπεύει να ξαναγυρίσει στο Μεσαίωνα;

Όχι, κύριε Όλι Ρεν, δεν τη θέλουμε αυτή τη χώρα στην Ευρώπη! Γιατί, απλούστατα, δεν ανήκει στην Ευρώπη. Ανήκει στο Ισλάμ και εκεί να παραμείνει. Στη Γηραιά Ήπειρο είναι παντελώς ανεπιθύμητη!

* Η Χριστιάννα Λούπα είναι δικηγόρος και συγγραφέας των βιβλίων «Μετά την Καταστροφή, Σμύρνη-Κατοχή» και «Στους Δρόμους του Πεπρωμένου». Ιστολόγιο: http://christiannaloupa.wordpress.com