ΠΟΛΛΕΣ φορές, οι πιο σημαντικές (και σημαδιακές) ειδήσεις περνούν απαρατήρητες και ασχολίαστες.

ΚΑΙ δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού ο καταιγισμός πληροφοριών που δεχόμαστε δεν μάς αφήνει πλέον χρονικά περιθώρια να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη ενός γεγονότος και τις επιπτώσεις του.

ΜΕΧΡΙ να δεις (ή ακούσεις) κάτι, να το σκεφτείς και να το συζητήσεις, πλακώνει το «καινούργιο» που δεν μπορεί να… περιμένει.

ΑΣΕ που έτσι και δοκιμάσεις να μιλήσεις σε κάποιον για ένα γεγονός που συνέβη πριν δυο ή τρεις μέρες, σού λέει «εκεί κόλλησες; Ξεκόλλα!».

ΑΠΟ τη στιγμή που ο Μπεν Κάζινς έδειξε το δάχτυλό του στην τηλεοπτική κάμερα, τα… αντικειμενικά μας Μέσα ενημέρωσης, κόλλησαν στο δάχτυλο του Μπεν.

ΓΙΑ δύο ολόκληρες μέρες, αντί να ασχοληθούν με όσα συμβαίνουν, μάς έδειχναν ξανά και ξανά το δάχτυλο του Μπεν.

ΤΟ δάχτυλο του φουτμπολίστα του Richmond ήταν (για πολλά δελτία) η πρώτη είδηση των εμπορικών τηλεοπτικών σταθμών.

ΝΑΙ, αγαπητοί μου, το δάχτυλο του Μπεν κατάφερε να καλύψει χίλιες οργισμένες γροθιές, που υψώθηκαν καταμεσής της Μελβούρνης, μπρος στη Βουλή!

ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ στη διαδήλωση των χιλίων Ινδών φοιτητών, που διαμαρτύρονταν για τις ρατσιστικές επιθέσεις βίας που υφίστανται στην πολιτισμένη Μελβούρνη!

ΣΤΑ «ψιλά» σχεδόν πέρασε η διαμαρτυρία τους, παρά το γεγονός ότι κάθισαν ολόκληρη τη νύχτα έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό του Φλίντερς Στριτ, μέχρι που τους διέλυσε η αστυνομία, για να μην διακοπεί η συγκοινωνία και ενοχληθούν οι φιλήσυχοι οικογενειάρχες.

ΝΤΡΟΠΗ, για τα Μέσα ενημέρωσης και τον αγροτικό καθωσπρεπισμό τούτης της χώρας, που έχει αναγάγει την υποκρισία σε αρετή, ήταν το δάχτυλο του Μπεν και όχι οι επιθέσεις και τα μαχαιρώματα κατά των Ινδών φοιτητών.

ΤΟ ότι γίναμε ρεζίλι στα μάτια του κόσμου, ότι για το ίδιο θέμα έγιναν διαδηλώσεις στην Ινδία και έκαψαν ομοίωμα του βαθιά θρησκευόμενου πρωθυπουργού μας, δεν μας ενόχλησε τόσο, όσο το δάχτυλο του Μπεν Κάζινς.

ΜΕΤΑ και την επίσημη διαμαρτυρία της κυβέρνησης των Ινδιών που εκπροσωπεί μια χώρα ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στο εμπόριο (δηλαδή στις τσέπες μας), η αυστραλιανή κυβέρνηση προσπαθεί να συμμαζέψει τα πράγματα.

ΕΧΟΥΝ δίκιο οι Ινδοί να διαμαρτύρονται και να λένε στην κυβέρνησή μας ότι αν δεν μπορεί να προστατεύσει τους φοιτητές της να μην τους χορηγεί βίζες να σπουδάζουν στην Αυστραλία.

ΛΙΓΟ τα επεισόδια εναντίον των Ινδών φοιτητών, που έκαναν τον γύρο του κόσμου, λίγο τα όσα είπε εναντίον μας ο Σολ Τρουχίλο, που μάς κατηγόρησε για οπισθοδρομικούς και ρατσιστές, και από κοντά η συμπεριφορά μας απέναντι στους Αμπορίτζινις και τους επονομαζόμενους «παράνομους» μετανάστες, δίνουν μια άλλη εικόνα της Αυστραλίας.

ΜΙΑ εικόνα που βρίσκεται μακριά από αυτή που θέλουμε να δείχνουμε στον υπόλοιπο κόσμο και που ελάχιστη σχέση έχει με την πραγματικότητα. Όσο και να προσπαθούμε να το κρύψουμε, ο ρατσισμός κάπου μας… βγαίνει.

ΟΣΟ και αν προσπαθούμε, με την υποκρισία δεν μπορούμε να αποκρύψουμε συμπεριφορές που είναι βαθιά ριζωμένες στην κουλτούρα της λευκής Αυστραλίας.

Ο ρατσισμός είναι πανταχού παρών. Από την μια άκρη του πλανήτη έως την άλλη. Αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο.

ΚΑΙ θα παραμείνει παντοδύναμος, παρά τις νομοθεσίες και τις νουθεσίες, όσο θα κυριαρχεί στον κόσμο μας η ανισότητα και η αδικία. Όσο θα υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, φτωχοί και πλούσιοι.

ΟΣΟ οι άνθρωποι θα αναθέτουν στην «εξουσία» να διαχειρίζεται την καθημερινότητά τους, ο ρατσισμός θα παραμένει παντοδύναμος, γιατί έχει άμεση (και καθοριστική) σχέση με την κάθε είδους εξουσία.

Ο χειρότερος, όμως, όλων των ρατσισμών είναι ο κρατικός, που λανσάρεται, συνήθως, με τον μανδύα του πατριωτισμού.

ΔΕΝ υπάρχει έθνος που να μην προπαγανδίζει φανατικά τη διαφορετικότητά του, το μεγαλείο του, τον πολιτισμό του, τις παραδόσεις του, τους αγώνες του, τα κατορθώματά του και τους ηρωισμούς του.

ΜΕΧΡΙ φρικτές ήττες έχουν μαγικά μετατραπεί σε ηρωικές «νίκες» για τη δόξα του έθνους.

ΠΟΤΕ και πουθενά στην ανθρώπινη ιστορία κανένα έθνος δεν φοβήθηκε, δεν λιγοψύχησε και δεν νικήθηκε, όσο αφορά, βέβαια, το ίδιο.

ΜΕ μισές αλήθειες και μεγάλα ψέματα έχουν ανατραφεί όλοι οι λαοί. Γι’ αυτό και πιστεύουν στην «ιδιαιτερότητα» και «ανωτερότητα» της δικής τους της φυλής και χώρας.

ΠΑΡΤΕ ως παράδειγμα εμάς τους Έλληνες. Όσο πιο άσχετος και κουφιοκέφαλος είναι ο άλλος, τόσο πιο πολύ πιστεύει ότι εμείς είμαστε οι «πρώτοι» σε όλα.

ΟΙ δικοί μας οι πρόγονοι ήταν οι «πρώτοι»! Ο κόσμος όλος μάς «χρωστάει» γιατί αν δεν είμαστε εμείς θα ήταν όλοι ακόμα πάνω στα… δέντρα! Ο δικός μας ο πολιτισμός είναι ο «καλύτερος»! Η δική μας η γλώσσα δεν «παίζεται» και άλλα πολλά που μάς κάνουν να μη «μοιάζουμε» με κανέναν άλλο!

ΤΑ ίδια λέει και ο Ομπάμα για την Αμερική, ο Πούτιν για την Ρωσία και ο Κιμ Ιλ Σουγκ για την Βόρεια Κορέα! Τα ίδια έλεγαν ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο Μεταξάς!

ΤΑ ίδια έλεγε χθες ο Σημίτης και σήμερα ο Καραμανλής για την… ισχυρή Ελλάδα! Τα ίδια λένε οι Σκοπιανοί και παραπέρα οι Τούρκοι.

ΕΔΩ βρίσκεται το πραγματικό φυτώριο του ρατσισμού (ο οποίος πάει χέρι-χέρι με τον εθνικισμό) που εκφράζεται με χίλιους δύο τρόπους και, κυρίως, μέσω των παγκόσμιων αθλητικών διοργανώσεων όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, για παράδειγμα.

ΤΗΝ ανωτερότητα της φυλής μας δοξάζουμε όταν πανηγυρίζουμε τα χρυσά μετάλλια ή την κατάκτηση κάποιου μεγάλου αθλητικού τροπαίου. Γι’ αυτό στα πανηγύρια παίρνουν μέρος και οι… Αρχές κάθε χώρας, υποδεχόμενοι τους αθλητές ως… εθνικούς ήρωες!

ΓΙ’ αυτό και τους έχουν αναγάγει σε «μοντέλα» προς μίμηση για τους νέους και γι’ αυτό (έως ένα βαθμό) τούς ενοχλεί και το δάχτυλο του Μπεν, που δεν συμβαδίζει με την υποκρισία και τον καθωσπρεπισμό.

ΟΣΟ για τον Μπεν, είναι και αυτός θύμα της…  δόξας του και του θαυμασμού που τρέφουν οι φίλαθλοι, προκειμένου να γεμίσουν την άδεια ζωή τους με ψεύτικα ινδάλματα και εφήμερους «ήρωες».
ΤΗΝ περασμένη Πέμπτη έγραφα ότι «από την γρίπη των χοίρων θα γλυτώσουμε, από την επιδημία, όμως, των ηλιθίων δεν υπάρχει σωτηρία».

ΘΑ θυμάστε, για να μην αρχίσω και επαναλαμβάνω τα ίδια, τον διεθνή πανικό, που στην Αυστραλία πήρε διαστάσεις κρίσης, για την γρίπη των χοίρων.

ΤΙΣ πρώτες εκείνες ημέρες, που ο καθένας, προκειμένου να μας πουλήσει εκδούλευση και «προστασία», έλεγε το δικό του;

ΑΠΟ την πρώτη στιγμή, ο Κέβιν, αφού προσευχήθηκε (στο προσευχητάριό του!) για όλους μας, βγήκε με το γνωστό ξερόλικο υφάκι του και μάς υποσχέθηκε ότι θα μετατρέψει την Αυστραλία σε «φρούριο» για να μη φτάσει εδώ ο «θανατηφόρος» ιός που… απειλεί τον κόσμο!

ΟΛΑ τα Μέσα ενημέρωσης (συμπεριλαμβανομένου και του «Νέου Κόσμου») βγήκαν με τίτλο «Φρούριο η Αυστραλία κατά του ιού της γρίπης των χοίρων» και ανάγκασαν και μένα να γράψω, σχολιάζοντας «μη χοιρότερα» (με όμικρον γιώτα), επισημαίνοντας τον γενικευμένο παραλογισμό.

ΤΙΣ ίδιες μέρες, οι υπουργοί Υγείας όλων των Πολιτειών, με πρώτη και καλύτερη την ομοσπονδιακή υπουργό Υγείας, μάς έδιναν οδηγίες για το πώς να «προστατευτούμε», ενώ παράλληλα εξιστορούσαν και τα μέτρα που λαμβάνουν για να μην περάσει τα τείχη του «φρουρίου» ο ιός.

ΜΕΧΡΙ και κονσέρβες μάς συνέστησε η υπουργός Υγείας του Κουίνσλαντ να προμηθευτούμε, για να μη χρειαστεί να βγούμε για μέρες από τα σπίτια μας. Και δεν ήταν λίγοι αυτοί που άκουσαν (την φωτισμένη νοικοκυρά!) και έτρεξαν στα σουπερμάρκετ, ενώ στα φαρμακεία ξεσήκωσαν όλα τα σχετικά φάρμακα.

ΤΕΛΙΚΑ, τα τείχη του «φρουρίου» που έχτισε ο Κέβιν και οι μάστορές του ήταν…  χάρτινα. Σχήματα λόγου. Κουβέντες του αέρα, όπως τόσες άλλες.

Ο ιός όχι μόνο έφτασε στην Αυστραλία, από λιμάνια και αεροδρόμια, αλλά μπήκε και με τις «πάντες» στη Μελβούρνη, που παρά τα μέτρα «προστασίας» και τις… προσευχές του Ραντ, είναι η δεύτερη πόλη του κόσμου, μετά την Πόλη του Μεξικού (όπου πρωτοεμφανίστηκε), με τα περισσότερα κρούσματα!

ΝΑ προσθέσουμε εδώ ότι οι ψύχραιμες φωνές (για τον ιό) αγνοήθηκαν από όλους. Και από τους πολιτικούς που δεν χάνουν ευκαιρία να διογκώνουν τους κινδύνους (για να υπερηφανεύονται στη συνέχεια ότι μας «προστάτεψαν»!) και από τα Μέσα ενημέρωσης, που καλλιεργούν τέτοιες καταστάσεις για να αυξήσουν την πελατεία τους.

ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ, να προσθέσω ότι θύμα της ειδησεογραφικής επικαιρότητας έπεσα και εγώ σήμερα, αφού, αντί να σχολιάσω (όπως είχα στο μυαλό μου) με την είδηση του θανάτου της τελευταίας επιζώσας του «Τιτανικού», η οποία και συνέπεσε συμπτωματικά με την πτώχευση της General Motors, ασχολήθηκα με το δάχτυλο του Μπεν και τα όσα έκρυβε.

ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ, να προσθέσω ότι η τελευταία επιζώσα πέθανε στην Αγγλία, σε ηλικία 97 χρονών (ήταν 9 βδομάδων όταν βυθίστηκε ο «Τιτανικός»), ενώ την ίδια εποχή μπήκε στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και η General Motors.

ΝΑΙ, η General Motors, το καμάρι της αμερικάνικης βιομηχανικής υπεροχής που γεννοβόλησε εργοστάσια σε ολόκληρο τον πλανήτη, το εικόνισμα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, η εταιρία «οδηγός» της αγοράς, δεν υπάρχει πια.

ΚΗΔΕΥΤΗΚΕ και αυτή προχθές, μετά από έναν αιώνα ζωής, μαζί με την τελευταία αιωνόβια επιζώσα του «Τιτανικού», το όνομα του οποίου έγινε συνώνυμο της αλαζονείας, της «κακής στιγμής» και της… μοίρας.

ΣΥΜΠΤΩΣΗ; Ίσως. Αλλά διαβολική. Αυτά για σήμερα και γεια χαρά.
Μπ. Στ.