Την περασμένη Πέμπτη, η Ελλάδα μέσω του Προξενείου της στη Μελβούρνη, τίμησε έναν άνθρωπο, που επί σειρά ετών, από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του σε τούτη δω τη γη, στο μετερίζι που βρέθηκε, σ’ αυτό που βρίσκεται και σ’ όποιο βρεθεί, πρόσφερε και προσφέρει στα Γράμματα και την πολιτιστική ζωή της ελληνικής παροικίας της Μελβούρνης.
Κατάμεστη η αίθουσα του τρίτου ορόφου της Ελληνικής Κοινότητος, όπου μόνο άνω των 200 ατόμων οι καθήμενοι και πάρα πολλοί οι… άτυχοι που παρακολούθησαν την όμορφη εκδήλωση όρθιοι.
Για τον Κυριάκο Αμανατίδη μίλησαν οι Δρ. Κώστας Βίτκος, Δρ Γεώργιος Καναράκης, Μάκης Κασαπίδης, Χρήστος Φίφης, Βλάσης Μαυραγάνης και κ. Τάσος Δουβαρτζίδης.
Την όμορφη, συγκινητική βραδιά, συντόνισε με επιτυχία ο κ. Κωνσταντίνος Καλυμνιός.
Ξεκινώντας, ο κ. Καλυμνιός, αναφέρθηκε στον τιμώμενο και… δάσκαλό του σε σχέση με τις εμπειρίες που είχε ο ίδιος. Σκιαγράφησε τον Κυριάκο γλαφυρά και με επιτυχία και τόνισε την επιθυμία που είχε όταν ήταν μικρός και ήθελε «…όταν μεγαλώσει, να γίνει Αμανατίδης».
Ο γενικός πρόξενος, κ. Χρήστος Σαλαμάνης, καλωσόρισε τους συμπάροικους και, εμφανώς συγκινημένος, αναφέρθηκε για λίγο στον… «εργάτη της ελληνικής παροικίας, την προσφορά του, το ήθος, την προθυμία, τη μετριοφροσύνη του τιμώμενου» και κατέληξε στο ότι «η επιλογή της Κοινότητος, ως χώρου της εκδήλωσης, είναι συμβολική».
Ο κ. Βίτκος, αφού συνεχάρη το Προξενείο για την πρωτοβουλία, ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι μια από τις αιτίες που εγκατέλειψε τις ηλεκτρονικές επιστήμες και ασχολήθηκε με τις… Ανθρωπιστικές Σπουδές, ήταν και ο Κ. Αμανατίδης. Με χιούμορ, αναφέρθηκε σε ορισμένα περιστατικά που τον συνέδεσαν με τον Κυριάκο και την κ. Αμανατίδου και κατέληξε ότι πιστεύει πως ο τιμώμενος θα έπρεπε να κατέχει Πανεπιστημιακή Έδρα.
Ο Δρ. Καναράκης, ευχαρίστησε και συνεχάρη τον κ. Σαλαμάνη και περιέγραψε αριστοτεχνικά τον Κ. Αμανατίδη. Διάνθισε τη σύντομη και περιεκτική ομιλία του με ευχές και παραλληλισμούς προς τον τιμώμενο: «Κακόμοιρη Ελλάδα τι έχεις να χάσεις αν χαθεί ο Οδυσσέας» και έκλεισε την ομιλία του, θυμίζοντας «πόσο ωραίος είναι ο άνθρωπος, όταν είναι πραγματικά άνθρωπος».
Ο κ. Μάκης Κασαπίδης μίλησε και αυτός με ενθουσιασμό και περιέγραψε τον Κ. Αμανατίδη με ακρίβεια. Διαπίστωση του γράφοντος ήταν ότι τόσο ο κ. Κασαπίδης όσο και οι άλλοι ομιλητές, σε όσα ανέφεραν σε σχέση με την προσφορά του κ. Κυριάκου Αμανατίδη και τον χαρακτήρα του, τίποτα δεν είχε ίχνος υπερβολής.
Και οι άλλοι ομιλητές, οι κ.κ. Χρήστος Φίφης, Βλάσης Μαυραγάνης, εκ μέρους της Επιτροπής Σχολείων Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού και Τάσος Δουβαρτζίδης, ο καθένας με το δικό του ιδιόμορφο τρόπο, τόνισαν τη συμβολή του στα Γράμματα και τον Πολιτισμό, σκιαγράφησαν τον χαρακτήρα του και σε ορισμένα συγκεκριμένα περιστατικά που τους συνέδεσαν με τον τιμώμενο.
Ο κ. Δουβαρτζίδης, μεταξύ άλλων, δήλωσε ότι ο Κυριάκος Αμανατίδης, τον παρότρυνε να συνεχίσει τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο.
Θα μου επιτραπεί να αναφερθώ σε κάτι που δεν νομίζω ότι είναι μόνο δική μου εντύπωση. Την περασμένη Πέμπτη, έστω και αν δεν αναφέρθηκε τυπικά το όνομά της, μαζί με τον σύζυγό της, βραβεύθηκε και η ερίτιμος κ. Ντίνα Αμανατίδου.
Η συγκίνηση της Ηγερίας του Κυριάκου Αμανατίδη, της κ. Ντίνας ήταν εμφανέστατη καθώς και των παιδιών τους.
Η κόρη τους, κατασυγκινημένη, με την ομιλία της συγκίνησε και, χωρίς υπερβολή, συνετάραξε το ακροατήριο. Θα επιθυμούσα να μεταφράσω το αγγλικό μέρος της ομιλίας της και να το δημοσιεύσω και αυτό στο σημερινό σημείωμα. Δυστυχώς, λόγω χώρου και χρόνου, κωλύομαι, αλλά θα επανέλθω επ’ αυτού, μια και πιστεύω ότι οι ομιλίες για τις σχέσεις παιδιών με γονείς, κόρης με μητέρα ή πατέρα δεν χάνουν ούτε το ενδιαφέρον ούτε την επικαιρότητά τους.
Διαλεγμένες προσεκτικά και όμορφα, παρουσιάστηκαν οι διαφάνειες από τη ζωή και τις δραστηριότητες του Κυριάκου Αμανατίδη.
Ο κ. Λαδόπουλος, ο συντονιστής Εκπαίδευσης του Προξενείου μας, επέλεξε και έκανε την παρουσίαση των διαφανειών, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι ξέρει τι κάνει. Στην όλη οργάνωση θα πρέπει να αναφερθεί και η συμβολή της γραμματέως του κ. Γενικού, κ. Κατερίνας Δούκα.
Κλείνοντας η όμορφη εκδήλωση, δόθηκε ο λόγος στον τιμώμενο, τον φίλτατο Κυριάκο, ο οποίος, αφού ευχαρίστησε τους επισήμους, τους ομιλητές και τους παρευρισκόμενους, ανέφερε, μεταξύ άλλων (εύλογη η συγκίνηση και η παλλόμενη φωνή του):
«Οφείλω, εκ προοιμίου, να τονίσω ότι στο χώρο της πολιτιστικής δραστηριότητας, η οποία εκ των πραγμάτων παίρνει διάφορες μορφές έκφρασης, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα των ατόμων και ομάδων που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό, δεν υπάρχουν στεγανά, με άλλα λόγια, μονάδες. Εδώ λειτουργεί η ώσμωση, δηλαδή η αλληλεπίδραση με την ελεύθερη διατύπωση και διακίνηση απόψεων και ιδεών.
Μέσα σε αυτό το συλλογικό και συνεργατικό πλαίσιο, διαμορφώθηκε, εκφράστηκε και κινήθηκε και η δική μου προσφορά στα πολιτιστικά δρώμενα της παροικίας μας…».
Αναφέρθηκε στους συνεργάτες του, έκανε μνεία στους συλλογικούς φορείς τους οποίους παρομοίασε με «ψηφίδες από τις οποίες απαρτίζεται το τόσο πλούσιο, με τοπικούς ιριδισμούς, αλλά πανελλήνια χαρακτηριστικά, πολιτιστικό ψηφιδωτό της παροικίας μας».
Αναφέρθηκε στη δημογραφική σύνθεση της παροικίας μας που άλλαξε ριζικά… «Αραιώνουν οι παλαίμαχοι αγωνιστές που επάνδρωναν τα μετερίζια της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και των εθνικών μας θεμάτων και πολλές θέσεις μένουν κενές. Καιρός, λοιπόν, για ανασύνταξη και επαναπροσδιορισμό των στόχων και, ως εκ τούτου, των μέσων για την επίτευξή τους.
Αναφέρθηκε στις πρωτοβουλίες του Γενικού Προξενείου για την Βιβλιοθήκη Ομογενειακού Βιβλίου, τις τάξεις ελληνομάθειας και κατέληξε τονίζοντας: «… στην οποιαδήποτε προσφορά μου στο χώρο των ελληνικών γραμμάτων και του ελληνικού πολιτισμού είχα ως συνοδοιπόρο τη σύζυγό μου Ντίνα».
Επακολούθησε δεξίωση.
Αγαπητέ Κυριάκο, από όλους εμάς τους συναδέλφους σου στην εφημερίδα, θερμά συγχαρητήρια.