Μετά τη σαρωτική νίκη του στις περσινές βουλευτικές εκλογές και την πρόσφατη ανάδειξη του «δικού του» υποψηφίου στην προεδρία, ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Νίκολα Γκρούεφσκι, έχει καταστεί ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα του.

Σίγουρος για τον εαυτό του και το πολιτικό του μέλλον, και υπό την πίεση της δύσκολης οικονομικής κατάστασης, αλλά και της απώλειας της υπερβολικής στήριξης που είχε τα τελευταία χρόνια από την κυβέρνηση Μπους, φαίνεται για πρώτη φορά να επιλέγει την ωριμότητα από την αδιέξοδη προκλητικότητα, και δείχνει ότι ίσως αντιλαμβάνεται τα τεράστια οφέλη που θα προκύψουν για τη χώρα του από την πλήρη ομαλοποίηση των σχέσεων με την Ελλάδα και την ένταξη στην Ε.Ε.
Υπό αυτό το πρίσμα στην πρόσφατη συνάντησή του με τον Μάθιου Νίμιτς στα Σκόπια, εμφανίσθηκε με λιγότερη έπαρση και περισσότερη προθυμία να συζητήσει τη συμβιβαστική λύση που προτείνει ο μεσολαβητής του ΟΗΕ, προκαλώντας τη συγκρατημένη αισιοδοξία του τελευταίου.

Η μεταβολή αυτή έρχεται σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία, έπειτα από 16 χρόνια προσπαθειών, η διαπραγμάτευση δείχνει να ολοκληρώνει τον κύκλο της. Εχοντας εξετάσει, συζητήσει και προτείνει πολλά διαφορετικά ονόματα, ο κ. Νίμιτς έχει καταλήξει στη σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», που είναι αποδεκτή και από τα δυο κόμματα εξουσίας της Ελλάδας, αν και η κοινή γνώμη στη χώρα μας παραμένει διστακτική.
Τα Σκόπια, που θα διατηρήσουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη σλαβική ονομασία «Republica Makedonija» στο εσωτερικό, ζητούν να απαλειφθεί η πρόνοια του κ. Νίμιτς να εισηγηθεί το Συμβούλιο Ασφαλείας προς τα κράτη-μέλη του ΟΗΕ να υιοθετήσουν τη διεθνή ονομασία. Ο μεσολαβητής επιμένει στην ευρεία διεθνή χρήση γι’ αυτό και η πρότασή του προβλέπει ότι στα διαβατήρια θα αναγράφεται στα αγγλικά (και στα γαλλικά) η σύνθετη ονομασία «Republic of North Macedonia». Θεωρεί, δε, ότι το κλειδί για το εύρος χρήσης είναι το τι θα πράξουν οι «ισχυροί» του πλανήτη, και όλα δείχνουν πως τα μέλη της Ε.Ε., οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Κίνα θα υιοθετήσουν τη διεθνή ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» και στις διμερείς σχέσεις τους με την ΠΓΔΜ.

Σε ό, τι αφορά άλλες πτυχές, όπως η εθνότητα και η γλώσσα, ο κ. Νίμιτς θεωρεί ότι δεν αποτελούν αντικείμενο της διαπραγμάτευσης, αλλά αναζητεί μια διέξοδο μέσα από σειρά περιγραφών και μεταφράσεων, και αναφέρεται σε «πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας» οι οποίοι μιλούν τη γλώσσα που οι ίδιοι περιγράφουν ως makedonski.
Εάν ο κ. Γκρούεφσκι μετακινηθεί προς μια πιο ρεαλιστική στάση αυτό θα οφείλεται και στην πίεση που δέχεται από τους Αλβανούς, οι οποίοι αποτελούν το ένα τρίτο του πληθυσμού της ΠΓΔΜ και δεν ενδιαφέρονται για το όνομα, αλλά δυσφορούν έντονα για την καθυστέρηση της ένταξης στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ.

Ελπίζεται ότι ο μέχρι πρότινος παρορμητικός νεαρός πρωθυπουργός θα ξεπεράσει τα φαντάσματα που τον κατατρέχουν, δεν θα βλέπει πλέον τη σχέση με την Ελλάδα μέσα από το διαστρεβλωμένο πρίσμα του εμφυλίου και της μετακίνησης της οικογένειάς του από τη Φλώρινα στα Σκόπια, και θα αποδείξει έμπρακτα πως τα μηνύματα πολιτικής ωρίμασης που εκπέμπει αποτελούν ενσυνείδητη και μακρόπνοη επιλογή.