Την περασμένη Κυριακή, 4 Οκτωβρίου 2009, έγινε η παρουσίαση της δίγλωσσης ποιητικής συλλογής της Κωνσταντίνας Ντούνη, «Poems for my Mother – Ποιήματα για την Μητέρα μου».

Πρόκειται για ποιητική συλλογή με κάποιες ιδιαιτερότητες. Τα ποιήματα στην πλειονότητά τους είναι αφιερωμένα στην μητέρα της ποιήτριας, Σοφία, η οποία άφησε τα εγκόσμια στις 16 Αυγούστου 2007.

Η πρώτη γραφή έγινε στην αγγλική γλώσσα, από την οποία μεταφέρθηκαν στην ελληνική γλώσσα. Δεν λέω μεταφράσθηκαν, γιατί όταν η ίδια ποιήτρια μεταφέρει ένα ποίημά της από μια γλώσσα σε άλλη, δεν κάνει απλή μετάφραση, αλλά αναδημιουργία του πρωτότυπου. Μόνο ένα δεύτερο πρόσωπο μεταφράζει, γιατί δεν αισθάνεται πως έχει το ελεύθερο της παράφρασης, όπως υπαγορεύεται από τα δεδομένα, συντακτικά, εννοιολογικά, και πολιτισμικά, της άλλης γλώσσας.

Εδώ έγκειται μια από τις ιδιομορφίες της εν λόγω ποιητικής συλλογής. Στο ότι δηλαδή η ελληνική απόδοση διαβάζεται σαν να είναι η πρώτη γραφή.
Μια δεύτερη ιδιομορφία εντοπίζεται στην θεματολογία της ποιητικής συλλογής. Πρόκειται για την δια-γενεαλογική θέαση του κόσμου. Η ποιήτρια αρχίζει ως κόρη, που προσλαμβάνει τις διάφορες παραστάσεις της ζωής μέσα από τον οικογενειακό περίγυρο, συνεχίζει την εξιστόρηση των διαπροσωπικών σχέσεων με την μητέρα της ως ώριμη γυναίκα, και κλείνει η ίδια ως μητέρα, που βλέπει την κόρη της ως μια γραμμική επέκταση, αλλά και αναβίωση, της δικής της μητέρας.
Με την ποιητική συλλογή της Κωνσταντίνας Ντούνη μπαίνουμε, φυσιολογικά, σε μια νέα μορφή λογοτεχνίας, καθαρά ελληνο-αυστραλιανή. Και η λογοτεχνία αυτή δεν μπορούσε, παρά να είναι δίγλωσση, γιατί δίγλωσσοι είναι και οι ίδιοι οι λογοτέχνες.

Δίγλωσσοι, αλλά και κοινωνοί δύο διαφορετικών πολιτισμικών παραδόσεων, με αποτέλεσμα να επέρχεται ένας φυσιολογικός συγκερασμός αντιλήψεων και νοοτροπίας, χωρίς όμως την γλωσσική επιμειξία. Οι δύο γλώσσες λειτουργούν παράλληλα, διατηρώντας την αυτονομία και ακεραιότητά τους.
Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής έγινε στο κτήριο της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας, ο τρίτος όροφος της οποίας είχε γεμίσει από ομογενείς, πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς. Και το σημαντικό ήταν ότι στην εκδήλωση πρωταγωνίστησε η δεύτερη γενιά, με συμβολή και από την τρίτη.
Με αυτό εννοώ πως την παρουσίαση έκαναν επίλεκτα μέλη της παροικίας μας, δεύτερης γενιάς, η βουλευτής Μαρία Βαμβακινού και ο νομικός, και λογοτέχνης, Κώστας Καλυμνιός. Στην δεύτερη γενιά ανήκει και η εκπαιδευτικός Μαρία Δικαίου, η οποία δημιούργησε την κατάλληλη ατμόσφαιρα από τη θέση της συντονίστριας της εκδήλωσης.

Η τρίτη γενιά εκπροσωπήθηκε από την δεκατριάχρονη κόρη της Κωνσταντίνας, Σοφία, η οποία είχε επιμεληθεί την παραγωγή DVD με στιγμιότυπα από τη ζωή της γιαγιά-Σοφίας, αλλά και των υπόλοιπων μελών της οικογένειας, με την προβολή του οποίου έληξε η εκδήλωση.
Χαιρετισμούς εκ μέρους των δύο φορέων που διοργάνωσαν την εκδήλωση, του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου Μελβούρνης και του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας έδωσαν η κ. Καίτη Αλεξοπούλου, Πρόεδρος του ΕΑΠΣΜ, και η κ. Ιωάννα Λιακάκου, Γραμματέας του ΣΕΛΣΑ.
Οι δύο παρουσιαστές του βιβλίου, αν και το προσέγγισαν από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες, στο τέλος έκλεισαν με αναφορά στο ίδιο ποίημα, και με παράλληλες παρατηρήσεις.

Η κ. Βαμβακινού μίλησε στην αγγλική γλώσσα, και εντόπισε τις κοινωνιολογικές και πολιτισμικές συνιστώσες της ποίησης της κ. Ντούνη, όπως διαπιστώνουμε από το ακόλουθα απόσπασμα:
«But behind this typical picture of migrants– or this stereotype if you will – lies a complex and comprehensive personal life. The migrant story prima facie is pretty much the same for most, and sociologists and politicians have always paid attention to the migrant story as a collective experience, ν but it’s the poets and the writers and the musicians and the artists that hone in on the individual experience – Dina has done just this in writing this collection of poetry».
Η κ. Βαμβακιού έκλεισε ως ακολούθως τα σχόλιά της:
«There is no doubt that Dina has an incredible respect for her mother.
Poems for my Mother can best be described like this:
The loving gentle hands of a devoted but grief stricken daughter weave through the magic of words a tapestry of memories – to diko tis kentima – this is I believe Dina’s dowry – her proika – for her daughter – but in weaving her Tapestry Dina needs to heed her mother’s call – the precious daughter must stand as a woman and go forward because, having honoured her mother and having recognised her life, it’s time to move on, and a promise of this emergences in the final poem, The Fig Tree, where we see the woman in Dina emerge, not alone, but surrounded by her father and her husband and her own daughter, and she says»:
And so today is a day of miracles,
a day of possibilities
the earth
the eternal homeland
bringing forth creation
and shade
the resonate complexity of it all
reflected in the glistering eyes
of my daughter’s and mine
as we take our first bite.

Ο Κ. Καλυμνιός μίλησε εναλλάξ στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα, και με διακειμενικές αναφορές εντόπισε στην ποίηση της Κωνσταντίνας Ντούνης στοιχεία που παραπέμπουν σε τελετουργικά στοιχεία της Ορθόδοξης πίστης, αλλά σε σύμβολα της ελληνικής μυθολογίας.
Παραθέτω το κλείσιμο της ομιλίας του:
«Στο τελευταίο ποίημα της συλλογής, η ποιήτρια μας παραπέμπει στη Βίβλο, στο εδάφιο εκείνο όπου ο Χριστός καταράστηκε τη συκιά επειδή δεν καρποφορούσε. Στο άκρως συμβολικό ποίημα η συκιά, μάνα και κόρη γεύονται το σύκο από το δέντρο που το φύτεψε η γιαγιά πριν πεθάνει. Βλέπουμε λοιπόν την υπέρβαση του χρόνου, καθώς και την υπόσχεση της αιωνιότητας, μέσα από την κοινωνία στους κοινούς μύθους και αξίες που εμπεριέχει η ποιητική αυτή συλλογή. Άλλωστε, η ποιήτρια η ίδια το ομολογεί στο ποίημα «Αλμυροπόταμος, Ευβοίας (2006)», ότι η προσπάθεια της είναι να αποκτήσει, μέσα από την τελετουργία του μύθου»:
«μια διαπεραστική μονιμότητα
ένας τρεμουλιαστός σύνδεσμος
με τους προγόνους
και ότι έγινε πριν
μια πιθανότητα μακροζωίας
και κυκλικής αφήγησης
μέσα απ’ τα περίπλοκα κεφάλαια
μιας επαναλαμβανόμενης ιστορίας.»
«Αυτή η ιστορία λοιπόν, είναι δική της και δική μας, η ιστορία μιας ολόκληρης πατριάς. Είναι λίγοι εκείνη που επιχειρούν να τιμήσουν τους προγόνους τους με τόσο αξιέπαινο αλλά και τεχνικώς αξιοθαύμαστο τρόπο. Αν και ισχυρίζεται η Ντίνα ότι το βιβλίο αυτό το έγραψε περισσότερο καθώς αναζητούσε τρόπο να επουλώσει την πληγή που της άφησε ο χαμός της μητέρας της, για παρηγοριά για τον πατέρα της και ως παρακαταθήκη για την κόρη και τα ανίψια της, το κείμενο είναι καθολικής σημασίας, και μας προκαλεί δέος και θαυμασμό. Της ευχόμαστε απλά καλή συνέχεια».

Στη συνέχεια διαβάστηκαν ποιήματα της Ν. Ντούνη, στην ελληνική και στην αγγλική γλώσσα.
Η έκδηλα συγκινημένη Κωνσταντίνα Ντούνη ευχαρίστησε όλους τους συντελεστές της εκδήλωσης, και αναγνώρισε τη βοήθεια του συζύγου της Χρήστου Αβραμούδα στη μεταφορά των ποιημάτων από την αγγλική στην ελληνική.
Απευθυνόμενη στον πατέρα της Θόδωρο, η κ. Ντούνη είπε πως το βιβλίο είναι αφιερωμένο στην αείμνηστη μητέρα της, αλλά γράφτηκε και για τον πατέρα της.
Η εκδήλωση έκλεισε με συζήτηση, καφέ και γλυκίσματα.