Η Δέσποινα είναι μία «κλασσική» συμπαροικοπούλα, που μεγάλωσε στο Μπράνσγουικ. Είναι 28 ετών, επαγγελματικά αποκαταστημένη, αλλά… – τραγική κατάσταση τουλάχιστον για την μητέρα της -, ανύπαντρη. Μένει ακόμα στο πατρικό της και είναι το τρίτο τέκνο της οικογένειας. Η αδερφή της παντρεμένη με κουτσούβελα και ο αδερφός της (μικρότερος σε ηλικία από την Δέσποινα – άλλο τραγικό) επίσης παντρεμένος. Αυτή απολαμβάνει την ελευθερία της ή τουλάχιστον έτσι δείχνει. Της αρέσουν οι μπαρότσαρκες – άλλη μία τραγική συνήθεια σύμφωνα με την μητέρα της πάντα – έχει γλώσσα που… «τσακίζει κόκαλα» και αρνείται ρητά και κατηγορηματικά να μεταμορφωθεί στην καλή συμπαροικοπούλα, που σύμφωνα με τα κριτήρια – πάλι της μητέρας της αλλά και της θείας της – πρέπει να είναι σεμνή και να στοχεύει στην οικογενειακή της αποκατάσταση. Κατά τα άλλα, η Δέσποινα είναι ένα πανέξυπνο κορίτσι που χαίρεται τη ζωή, με απόλυτα φυσιολογικές σχέσεις και γεμάτη ζωή. Όλα αυτά όμως είναι «ψιλά» γράμματα για τους δικούς της που στο πρόσωπο της νεαρής κοπέλας με απογοήτευση βλέπουν ένα «κακό, πολύ κακό» κορίτσι.
Με λίγα λόγια, αυτό είναι το στόρι του νέου βιβλίου «Good Greek Girls Don’t…» της Γεωργίας Τσιάλτα, μίας συμπαροικοπούλας επίσης από το Μπράνσγουικ που με μπόλικο χιούμορ, αρκετή διάθεση αυτοσαρκασμού και γλώσσα καθημερινή περιγράφει εν μέρει εμπειρίες προσωπικές αλλά και ταυτόχρονα τόσο κοινές για όλες τις συμπαροικοπούλες της Μελβούρνης. Το βιβλίο της Γεωργίας, γραμμένο στην αγγλική γλώσσα, αποτελεί την πρώτη της συγγραφική δουλειά και όπως η ίδια λέει στο «Νέο Κόσμο» δεν είναι τίποτε άλλο από τα βιώματά της ως ελληνίδας της δεύτερης γενιάς που μεγαλώνει σε μία «κλασσική» ελληνική οικογένεια.
ΧΙΟΥΜΟΡ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣΑΡΚΑΣΜΟΣ
Η αγάπη της Γεωργίας για το γράψιμο ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Μπορεί η επαγγελματική της καριέρα να μην έχει καμία σχέση με τον χώρο αυτό αλλά όπως η ίδια λέει πάντα έγραφε και όπως είναι λογικό έγραφε για τα πράγματα που ήξερε πολύ καλά. Το βιβλίο της «Good Greek Girls Don’t…» δεν αποτελεί λογοτεχνικό αριστούργημα και ούτε και η ίδια πιστεύει ότι ο αναγνώστης πρέπει να το δει έτσι. Είναι όμως μία κοινωνιολογική καταγραφή αυτών που βιώνουν καθημερινά τα κορίτσια της δεύτερης γενιάς των μεταναστών και όχι μόνο των Ελλήνων μεταναστών, δοσμένη με δροσερό χιούμορ και μεγάλες δόσεις αυτοσαρκασμού.
«Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός είναι σημαντικά στοιχεία της προσωπικότητάς μου και δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να γράψω χωρίς να τα χρησιμοποιήσω ως τα κύρια εργαλεία μου. Πέρα από αυτά όμως παίζω με στερεότυπα τα οποία δεν αφορούν μόνο την ελληνική οικογένεια αλλά πολλές οικογένειες μεταναστών. Για παράδειγμα, όταν η Δέσποινα λέει ότι… ‘οι γονείς της πιστεύουν ότι τα καλά κορίτσια φεύγουν από το πατρικό σπίτι μόνο παντρεμένα ή… νεκρά… ‘, ξέρω ότι μπορεί να υπερβάλλω κάπως, αλλά γνωρίζω ότι έως κάποιο σημείο έχω δίκιο. Θεωρείται μέγα αμάρτημα να αφήσεις το πατρικό σου και να πας να μείνεις μόνη σου και ξέρω πολλές κοπέλες όχι μόνο ελληνικής καταγωγής που πρέπει να ‘κηρύξουν πόλεμο’ για να φύγουν από το πατρικό τους ανύπαντρες», λέει η Γεωργία.
Η Γεωργία προσθέτει επίσης πως το «Good Greek Girls Don’t…» αποτελεί και μία «έγγραφη διαμαρτυρία» απέναντι στην συντηρητική πρώτη γενιά. «Είναι αδιανόητο να βγαίνω για ψώνια με την μητέρα μου και οι συμπάροικοι να με αντιμετωπίζουν λες και είμαι για λύπηση επειδή δεν έχω παντρευτεί ακόμα. Αυτό βγαίνει μέσα στο βιβλίο, πάντα με χιούμορ βέβαια και ναι διαμαρτύρομαι και πιστεύω ότι εκφράζω μία ολόκληρη γενιά νεαρών γυναικών που τις αντιμετωπίζει έτσι όχι η ευρύτερη κοινωνία, αλλά η ελληνική παροικία».
ΤΟ ΣΟΪ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Μπορεί το στόρι του «Good Greek Girls Don’t…» να παρουσιάζει τις πιέσεις που δέχονται οι σημερινές νεαρές συμπαροικοπούλες από την οικογένεια αλλά δεν καταγράφει μόνο αυτήν την κοινωνική πραγματικότητα.
«Δεν είναι μόνο η ελληνική οικογένεια που βάζει πιέσεις στα παιδιά των μεταναστών και κυρίως στα κορίτσια. Είμαι σίγουρη πως θείες, θείοι, ξαδέρφια και γενικότερα το σόι υποδαυλίζουν τις πιέσεις αυτές γιατί στην κουλτούρα μας η ευρύτερη οικογένεια παίζει σπουδαίο ρόλο πολλές φορές ακόμα και στον τρόπο με τον οποίο μας μεγαλώνουν οι γονείς μας. Η μητέρα της Δέσποινας έχει το ‘τι θα πει ο κόσμος’ ψωμοτύρι. Όταν ζητά από την Δέσποινα να αλλάξει ρούχα γιατί φαίνεται σαν ‘τσούλα’ και της λέει ότι αυτή δεν είναι εμφάνιση για ένα καλό κορίτσι που πάει στο γάμο της ξαδέρφης της, της πετάει και το γνωστό ‘τι θα πει ο κόσμος’. Είμαι σίγουρη πως αυτό το μάντρα το έχει ακούσει το 95% των κοριτσιών της γενιάς μου» λέει η Γεωργία.
Την ρωτώ αν πιστεύει πως οι συμπαροικοπούλες των 20 ετών σήμερα δέχονται τις ίδιες πιέσεις. «Ο γάμος δεν θα πάψει ποτέ να αποτελεί το μεγάλο όνειρο των γονιών. Μπορεί να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μορφώσουν τα παιδιά τους αλλά κάπου θα ‘χαλάσει η μαγιονέζα’ όταν η νεαρή κοπέλα των 20 σήμερα, φτάσει κάποια στιγμή τα 35 και δεν έχει βάλει τη βέρα στο χέρι και το χειρότερο όλων δεν θέλει να βάλει γιατί επιλέγει την εργένικη ζωή».
Δεν πιστεύεις ότι ο γάμος είναι μία φυσιολογική εξέλιξη στην ζωή κάθε ανθρώπου;
«Πιστεύω ότι ο γάμος είναι φυσιολογική εξέλιξη όταν και μόνο όταν είναι επιλογή του ατόμου βασισμένη πάνω στα σωστά προσωπικά κριτήρια και όχι σε πιέσεις οικογενειακές ή κοινωνικές. Η ηρωίδα μου το αποδεικνύει αυτό».
Η Γεωργία ετοιμάζεται για το επόμενο βιβλίο της. «Το ύφος παραμένει το ίδιο και οι στόχοι μου οι ίδιοι. Μου αρέσει να καταγράφω αυτό που βλέπω, αυτό που ζω και πιστεύω ότι αυτό είναι πολύτιμο γιατί όσο και αν αυτό ακούγεται πολύ προσωπικό, στην ουσία είναι καθολικό».
Έστω και αν το «Good Greek Girls Don’t…» δεν είναι για Νόμπελ, υπόσχεται πολύ γέλιο και σίγουρα προβληματισμό.
Το βιβλίο της συμπαροικοπούλας Γεωργίας Τσιάλτα μπορείτε προς το παρόν τουλάχιστον να το προμηθευτείτε τηλεφωνώντας στον εκδοτικό οίκο Jojo Publishing στο +61 (0)3 9681 7275 κινητό: 0438 119 916