ΑΝ και με την «Ημέρα της Αυστραλίας» δεν τα πάω καλά (μιας και συγγενεύω περισσότερο με τους Ιθαγενείς παρά με τους λευκούς αποίκους), πήγα την περασμένη Τρίτη στο Mornington, αλλά απογοητεύτηκα.
Ο κόσμος ήταν πολύ λιγότερος απ’ ό,τι περίμενα και δεν είχε καμιά σχέση με τον κόσμο που πήγαινε πριν 20 και 30 χρόνια σε τέτοιες εκδρομές.
Η ατμόσφαιρα ήταν υποτονική και η διασκέδαση επιδερμική. Τίποτα σας λέω δεν θύμιζε τους παλιούς καλούς καιρούς. Οι περισσότεροι μού έδωσαν την εντύπωση ότι έκαναν αγγαρεία.
ΤΡΙΑ-τέσσερα αυτόγραφα έδωσα όλα και όλα, που σημαίνει ότι οι αναγνώστες μου συμμερίζονται γενικά τις απόψεις μου για την (αποφράδα) «Ημέρα της Αυστραλίας» και αποφεύγουν τέτοιου είδους (αποικιοκρατικές) εκδηλώσεις.
ΤΟΝ πρωθυπουργό μας απέφυγα να τον συναντήσω, για να μη μου χαλάσει περισσότερο η διάθεση και υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μη λάβω πάλι μέρος σε τέτοια εκδρομή.
ΤΕΛΟΣ πάντων, ό,τι έγινε, έγινε και πάμε πιο κάτω να δούμε τι άλλο γίνεται στην παροικία μας. Λόγω θέρους, βέβαια, δεν γίνονται πολλά πράγματα, μιας και αρκετοί βρίσκονται εκτός Μελβούρνης.
ΤΟ νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας επρόκειτο να συνεδριάσει την περασμένη Τετάρτη, προκειμένου να καταρτιστεί σε σώμα, αλλά τελικά η συνεδρίαση αναβλήθηκε και θα γίνει μεθαύριο (Δευτέρα).
ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ δεν αναμένονται, τουλάχιστον όσον αφορά την προεδρία, την οποία και θα αναλάβει και πάλι ο Παπαστεργιάδης.
ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ γίνονται για τις υπόλοιπες θέσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής του Δ.Σ. και, , για τη θέση του γραμματέα, ο οποίος (εκτός των άλλων) θα… εποπτεύει και το Μητρώο, που είναι το «κλειδί» κάθε εκλογικής αναμέτρησης.
ΤΗ θέση αυτή κατά πάσα πιθανότητα θα πάρει ο Θόδωρος Μάρκος, ο οποίος και είναι απόφοιτος της Σχολής Φουντά και έχει πείρα γύρω από τα κοινοτικά πράγματα.
Ο Παπαστεργιάδης, βέβαια, θα ήθελε μια πιο «καθαρή» Εκτελεστική Επιτροπή, απαλλαγμένη δηλαδή από το φουντικό παρελθόν, αλλά, όπως έχουμε ξαναπεί, άλλο το επιθυμητό και άλλο το εφικτό.
ΔΕΝ θα πρέπει, επίσης, να ξεχνάμε ότι και την προεδρία, την περασμένη διετία και την τελευταία νίκη την οφείλει αποκλειστικά στο κοινοτικό know how των αδελφών Μάρκου, μιας και ο ίδιος ήταν παντελώς άγνωστος, τόσο στον κοινοτικό κόσμο όσο και στην ευρύτερη παροικία.
ΓΙΑ να έχε, όμως, η Εκτελεστική (και το Δ.Σ.) νέο image, στο ψυγείο θα μπει και ο πρώην αντιπρόεδρος (Ιακωβάκης), που, εγκαταλείποντας το στρατόπεδο Φουντά πριν δύο χρόνια, έστεψε πρόεδρο τον Παπαστεργιάδη.
Η απομάκρυνσή του θα είναι, ουσιαστικά, η ανταμοιβή του, αφού την προδοσία πολλοί αγάπησαν, αλλά τους προδότες ουδείς.
ΟΙ υπόλοιπες θέσεις της Εκτελεστικής θα δοθούν στους νεοεισελθέντες για να φαίνεται και το Συμβούλιο… νέο.
ΤΙΣ αποφάσεις, βέβαια, παρασκηνιακά (για λογαριασμό ολόκληρου του Συμβουλίου) θα συνεχίσουν να τις παίρνουν οι παλαιοί μαθητές του Φουντά, που, εκτός από την πείρα που αποκόμισαν (δίπλα στον δάσκαλο), έχουν στρατολογήσει και τον μεγαλύτερο αριθμό μελών.
ΜΕ λίγες κουβέντες και το νέο Συμβούλιο μια συνέχεια του παλαιού θα είναι. Όσο για τα άτομα που εξελέγησαν στις τελευταίες εκλογές, μέσα σε λίγο καιρό, θα μυηθούν στα «κόλπα» και θα έχουν γίνει ένα με τους παλαιούς.
ΟΣΟ για το ποιοι θα αποτελέσουν την νέα αντιπολίτευση μέσα στο Δ.Σ. θα γνωρίζουμε μετά από λίγους μήνες, που θα έχουν κατασταλάξει τα πράγματα και θα έχει παρέλθει η… μέθη της νίκης.
ΓΙΑ τον Παπαστεργιάδη, βέβαια, τα πράγματα θα είναι δύσκολα, αφού ό,τι έχει υποσχεθεί θα πρέπει να το κάνει την επόμενη τριετία που τού απομένει στην προεδρία.
ΜΗΝ ξεχνάμε ότι δική του ήταν η πρόταση (που, τελικά, απορρίφθηκε) στην τελευταία Έκτακτη Γενική Συνέλευση να μην μπορεί το ίδιο άτομο να εκλεγεί στη θέση του προέδρου πάνω από δύο θητείες. Αυτή, δηλαδή, είναι η δεύτερη θητεία του στην προεδρία και τέλος.
ΑΥΤΟ, εκτός των άλλων, σημαίνει (όπως έγραψα και την περασμένη βδομάδα) ότι θα πρέπει να έχει ανεγερθεί και ο 30όροφος πύργος στο Lonsdale Street που υποσχέθηκε και διαφήμισε με (ακριβές) μακέτες όταν ανήλθε στην προεδρία.
ΑΥΤΑ για το Διοικητικό Συμβούλιο, το οποίο θα παρακολουθούμε από κοντά και θα σας ενημερώνουμε σχετικά.
ΟΣΟ για την αντιπολίτευση, καληνύχτα! Ακόμα δεν έχουν συνέλθει από το στραπάτσο που έπαθαν. Ο Δικαίος το φυσάει και δεν κρυώνει και ο Φουντάς προσπαθεί ακόμα να καταλάβει γιατί στράφηκαν εναντίον του, όχι μόνο οι πατριωτικές οργανώσεις (όπως η Παμμακεδονική και οι παραφυάδες της), αλλά και όλοι οι δεξιοί και ορισμένοι αριστεροί φίλοι και πρώην συνεργάτες του.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ έμαθα, στην αποχαιρετιστήρια συνεδρίαση που έκαναν, ο Τσίρκας έψαλε τον «Ακάθιστο Ύμνο» και ο Δικαίος τραγούδησε ένα παλιό αντάρτικο τραγούδι, προσθέτοντας στο τέλος το «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δική μας θα είναι».
ΚΑΤΑ τη γνώμη μου, αιτία της ήττας δεν ήταν τόσο το γεγονός ότι οι αντίπαλοι είχαν στρατολογήσει περισσότερους, όσο η αλλοπρόσαλλη στάση της αντιπολίτευσης, που με το ένα πόδι ήταν υπέρ των εκλογών και με το άλλο εναντίον.
Η μεγάλη αποχή των μελών από τις κάλπες θα λειτουργούσε τελικά υπέρ τους, αν είχαν σωστή στρατηγική και στόχους. Δεν είχαν όμως ούτε στρατηγική, ούτε συνοχή ως ομάδα.
ΑΣΕ που μέχρι την τελευταία στιγμή δεν γνώριζαν οι ψηφοφόροι ποιος ουσιαστικά ήταν ο ηγέτης της ομάδας. Είναι αυτό που λέμε: «όπου λαλούν πολλά κοκόρια αργεί να ξημερώσει».
ΜΕ άλλα λόγια, για την ώρα και μέχρι να κατασταλάξουν τα πράγματα, αντιπολίτευση δεν υπάρχει, οπότε, όπως αντιλαμβάνεστε, το βάρος πέφτει… πάνω μου. Ο Φουντάς παρέδωσε μετά από 30 χρόνια την σκυτάλη και άλλος δεν διαφαίνεται για την ώρα στον ορίζοντα.
ΑΣΕ που χωρίς αντιπολίτευση και τζερτζελέ, κινδυνεύω να μείνω εγώ χωρίς δουλειά και εσείς χωρίς χαβαλέ.
ΕΥΤΥΧΩΣ που υπάρχουν και οι Πόντιοι, που ό,τι και αν γίνει, πάντα βρίσκουν κάτι για να γίνουν μαλλιά κουβάρια. Κρατούν ζωντανή την παράδοση βρε παιδί μου οι άνθρωποι.
ΛΟΓΩ εορτών έκαναν ανακωχή και τώρα που τελειώνουν οι θερινές διακοπές ξαναβγαίνουν στο κλαρί με νέα διάθεση και ορμή.
ΟΙ πρώτες ντουφεκιές (προς πάσα κατεύθυνση) ρίχνονται σήμερα από τις στήλες της «Νέας Ελλάδας» και έπεται συνέχεια.
Η απάντηση της νέας ηλεκτρονικής γενιάς αναμένεται, όταν θα επιστέψουν όλοι στη βάση τους μετά τη συνάντηση που έγινε στο Woollongong, όπου συζητήθηκε παρασκηνιακά το θέμα της αντιμετώπισης των original.
ΕΜΕΙΣ από εδώ, που από φύση είμαστε αντιεξουσιαστές, υποστηρίζουμε τους αντιπολιτευόμενους. Αν και με τους Πόντιους είναι λίγο δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιοι είναι ποιοι.
ΠΟΙΟ διασπασμένοι από την κοινοτική αντιπολίτευση (και τους Πόντιους) είναι οι Αγροτικές Ομοσπονδίες της παρτίδας μας. Κάθε τρακτέρ με τη σημαία του και κάθε χωριό με το δικό του μπαϊράκι.
ΟΣΗ καλή διάθεση και να έχει η κυβέρνηση για να βρεθεί μια λύση, δεν έχει με ποιον να συνομιλήσει και να συνεννοηθεί, αφού άλλα λέει ο ένας και άλλα κάνει ο άλλος.
ΕΧΕΙ γίνει παράδοση πια κάθε χρόνο τέτοια εποχή να κλείνουν με τα τρακτέρ τις εθνικές οδούς της χώρας, να ψήνουν αρνιά και να παίζουν τάβλι και πρέφα για να σκοτώνουν την ώρα τους.
ΑΝ υπάρχει και καζίνο κοντά παίζουν ρουλέτα και κανένα μπακαρά. Χειμώνας είναι, δουλειά δεν έχουν, οπότε βγαίνουν με τα τρακτέρ στις εθνικές και ότι αρπάξουν.
ΤΕΛΕΙΩΣΕ, βρε παιδί μου, είμαστε λαός της ευκαιρίας και της αρπαχτής. Το κράτος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας και η τσέπη μας ο καλύτερός μας φίλος.
ΦΡΙΚΑΡΗΣΑΝ σας λέω οι Βούλγαροι και οι υπόλοιποι γείτονες μας και έχουν πάθει την πλάκα τους οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Έχουμε γίνει πάλι η πρώτη είδηση σε όλα τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης.
ΓΙΑ κάποιο λόγο, έχουμε την αίσθηση ότι όλοι μας χρωστάνε γιατί είμαστε ωραία παλικάρια και έχουμε όμορφα μάτια.
Ο Γιωργάκης, που όταν ήταν στην αντιπολίτευση, μοίραζε απλόχερα υποσχέσεις και έταζε λαγούς με πετραχήλια, δεν ξέρει τι να κάνει. Και σκεφτείτε ότι ακόμα βρίσκεται στην αρχή και τα δύσκολα τον περιμένουν.
ΤΟ ότι η χώρα κινδυνεύει να χρεοκοπήσει φαίνεται ότι κανέναν δεν απασχολεί. Για να κάνουν ό,τι κάνουν οι αγρότες πιστεύουν ότι η χώρα έχει λεφτά και όλα αυτά που λέγονται περί χρεοκοπίες είναι ψέματα, για να μη τους δώσουν αυτά που… δικαιούνται!
ΕΔΩ, σου λένε, μας έδωσε πέρυσι ο Καραμανλής, δεν θα μας τα δώσει η σοσιαλιστική κυβέρνηση που είναι και κοινωνικά πιο ευαίσθητη από τη δεξιά;
ΕΤΣΙ και τον ζορίσουμε τον Γιωργάκη (σου λένε) που… δακρύζει όταν αναφέρεται στον περήφανο λαό και την αγροτιά θα του τα «πάρουμε».
ΕΛΑ, όμως, που ο Γιωργάκης έχει δάκρυα, αλλά δεν έχει λεφτά; Και έτσι και κάνει και δώσει στους αγρότες θα βγουν στους δρόμους όλοι οι υπόλοιποι που αισθάνονται αδικημένοι.
ΚΑΙ δεν υπάρχει αγαπητοί μου Έλληνας στη σημερινή Ελλάδα που να μην αισθάνεται αδικημένος και… ριγμένος
ΕΔΩ αισθάνονται «ριγμένοι» μέχρι οι εφοπλιστές και οι βιομήχανοι, δεν θα αισθάνονται οι εργαζόμενοι και οι αγρότες, που πραγματικά αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.
ΤΙ θα γίνει ουδείς γνωρίζει. Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Ακόμα και άφραγκη να είναι, προς τη δόξα τραβά…
ΑΥΤΑ για σήμερα αγαπητοί αδελφοί και τα λέμε πάλι από βδομάδα. Γεια χαρά.