Ευθύς εξ αρχής, ας ορίσουμε το χώρο και το αντικείμενο για τα οποία θα εκθέσουμε τις απόψεις και σκέψεις μας. Ας βάλουμε τα σημάδια και τα όρια της συζήτησης. Όταν λέμε διαφθορά, εννοούμε την πέρα για πέρα φθορά. Φθείρω σημαίνει καταστρέφω σιγά-σιγά και έτσι, φυσικά, προκαλώ τη φθορά, τη βλάβη τη ζημιά. Καπνίζεις; Τότε φθείρεις την υγεία σου. Το νερό περνά πάνω από μία πέτρα. Σιγά-σιγά, όμως, την φθείρει, την τρώει. Όταν λέμε διαφθείρω, τότε το «δια» κάνει τη φθορά καταστρεπτική πέρα για πέρα.
Κατ’ αρχήν, η διαφθορά αναφέρεται στη φθορά των ηθών, την ανηθικότητα. Στο διάβα των αιώνων η λέξη απέκτησε και μεταφορική σημασία. Αν κάποιος δωροδοκήσει κάποιον που έχει μία υψηλή θέση στην κοινωνία και αυτός παραβιάσει τους νόμους για να με εξυπηρετήσει, τότε αυτός διαπράττει διαφθορά που μπορεί να είναι μικρή ή μεγάλη. Επεκτείναμε τη μεταφορική σημασία και μπορεί να έχουμε όχι μόνο ηθική διαφθορά, αλλά και κοινωνική, πολιτική, ψυχική και, επίσης, γλωσσική διαφθορά. Σε όλες τις περιπτώσεις, η διαφθορά καταστρέφει κάθε τι που με κόπους διατηρείται από τη μία πλευρά και οι άλλοι το εκφαυλίζουν και το εξαχρειώνουν με αθέμιτα μέσα.
Όλοι μας ακούμε κατ’ επανάληψη όλους τους πολιτικούς να αλληλοκατηγορούνται για πολιτική διαφθορά. Επειδή μία κυβέρνηση έχει πάντα το πάνω χέρι – και το δάχτυλο μέσα στο μέλι – τότε αυτή μπορεί να διαφθείρει, αλλά και να διαφθείρεται πολύ πιο εύκολα από κάθε άλλον. Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα φαίνεται ότι αυτή η διαφθορά έφερε ανεπάντεχη κρίση και μάς έσπρωξε στο χείλος του γκρεμού. Ποιος θα μάς σώσει εκτός από τους εαυτούς μας;
Έχουμε φτάσει όμως και σε μία ασυγχώρητη γλωσσική διαφθορά, την οποία οι Έλληνες της μητροπολιτικής Ελλάδας φαίνεται ότι δεν την βλέπουν και είναι κάτι που περισσότερο από κάθε άλλο τρώει τα σωθικά μας. Η γλώσσα για κάθε έθνος είναι η πιο σημαντική λιπαντική ουσία μέσω της οποίας κινούνται όλες οι ιδέες και κάθε άλλο πνευματικό προϊόν. Ένα έθνος έχει πολιτισμό μόνο εάν έχει μία άκρως τακτοποιημένη γλώσσα και όλα τα μέλη του όχι μόνο την αγαπούν και την προστατεύουν, αλλά πάνω απ’ όλα την σέβονται. Γιατί, όντως, καταστρέφεται ένας λαός όταν καταστρέφεται η γλώσσα του. Και οι Έλληνες της Διασποράς το γνωρίζουμε αυτό από πρώτο χέρι. Χωρίς αυτήν δεν μπορείς να βγεις και να αναζητήσεις την «Ιθάκη» σου. Αυτή θα σου δώσει το πλοίο που ψάχνεις. Αυτή πάντα σε οδηγεί.
Πώς διαφθείρεται η γλώσσα μας σήμερα; Ακούστε μερικά θλιβερά παραδείγματα «ελληνικής έκφρασης» που συνάντησα στα σημερινά μου μόνο περιδιαβάσματα στον έντυπο λόγο, τις σημερινές ελληνικές εφημερίδες, γραμμένα από έμπειρους και επώνυμους δημοσιογράφους σε «σοβαρά» τους άρθρα. Δεν είναι λογοπαίγνια από νεαρούς μαθητές που μαθαίνουν μία ξένη γλώσσα, αλλά «σοβαρές» διατυπώσεις για διάφορα θέματα. Θυμίζουν τους «γραμματισμένους» της εποχής της καθαρεύουσας, που πετούσαν μερικές «ελληνικούρες» στην ομιλία τους για να δείξουν τάχα, ότι αυτοί ήταν η ανώτερη κοινωνική τάξη και αν δεν τις ήξερες τότε ήσουν κοινωνικά «παρακατιανός». Ακούστε, λοιπόν, ελληνική γλώσσα του σήμερα.
Το έργο ήταν sold-out.
Η πλατεία γέμισε με εφήβους με piercing.
Το νέο team της Ρηγίλλης.
Το eye-shadow της υπουργού.
Το timing ήταν κατάλληλο.
Αυτό ήταν το chatting του 1980.
Συμπίπτει με τα b-movies του.
Έγινε ένα win-win game.
Αυτή είναι live απόγνωση.
Σήμερα όλοι είναι on strike.
Η ιδέα ότι είναι winners και όχι losers.
Πρέπει να είσαι energetic, active, full of live (sic).
Μια δωδεκάδα παραδείγματα μόνο από τις σημερινές εφημερίδες. Όλοι σας θα έχετε εκατοντάδες άλλα «αυθεντικά και πρωτότυπα» παραδείγματα. Πού να αναφέρουμε και όλα τα άλλα από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και το καθημερινό λόγο!
Πού βρισκόμαστε αγαπητοί μας «συνέλληνες»; Εάν αυτό δεν είναι «υποδειγματική» γλωσσική ΔΙΑΦΘΟΡΑ, τότε τι είναι; Πού βαδίζουμε ως έθνος; Γιατί αυτή η ξενόφερτη γλωσσική υποταγή; Μήπως η γλώσσα μας είναι ανίκανη να μάς εκφράσει; Τότε γιατί οι ξένοι οικειοποιούν δεκάδες χιλιάδες λέξεις μας;
Μπορούμε να μιλάμε για πολλές διαφθορές όπως αναφέρθηκε παραπάνω – αλλά τούτη είναι η πιο ύπουλη εθνικά διαφθορά και είναι αυτή που θα μας καταστρέψει, θα μας εκφυλίσει και εμείς φαίνεται πως είμαστε η τελευταία γενιά ενός ανεπανάληπτου ελληνισμού, ο οποίος θριάμβευσε για πολλές χιλιετίες με μοναδικό όπλο το κοφτερό σπαθί της γλώσσας του. Σήμερα έχουμε και την αναίδεια να ζητούμε οι ξένοι να μαθαίνουν «αυτή» τη γλώσσα μας!
Ενώ βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού με τη γλωσσική μας διαφθορά, έχουμε όμως ακόμη καιρό. Το διατυπώνει θαυμάσια ο Νίκος Καζαντζάκης σε ένα στίχο του μόνο: «Μικρή αστραπή η ζωή μας, αλλά προφταίνουμε!» να την διασώσουμε. Πώς όμως; Εάν συνειδητοποιήσουμε όλοι μας πως κανένα κράτος, κανένας λαός, κανένα έθνος δεν μπορεί να δημιουργήσει δικό του πολιτισμό εάν δεν χτίσει πάνω σε μία άκρως τακτοποιημένη και καλλιεργημένη γλώσσα. Ζωντανό παράδειγμα οι αρχαίοι μας!