Ψαράδικο το οποίο διαχειρίζονται Έλληνες δεύτερης γενιάς, βραβεύτηκε ως το καλύτερο ψαράδικο στην Αυστραλία. Αν αυτό συνέβαινε πριν 50 χρόνια, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των ψαράδικων ήταν σε χέρια Ελλήνων, σίγουρα δεν θα προξενούσε ιδιαίτερη εντύπωση. Από τότε, όμως, αργά μεν, σταθερά δε, οι Έλληνες της πρώτης γενιάς άρχισαν να φεύγουν από το χώρο και να μεταπηδούν στα χαμπουργκεράδικα και τα σάντουϊτς μπαρ που ήταν τα νέα φαστφουντάδικα.
Στην ουσία, έκαναν μια έξυπνη μανούβρα στη σωστή χρονική στιγμή. Επειδή, όμως, η ζωή είναι κύκλος – δεν είπα ‘μύλος’- εδώ και μερικά χρόνια το ψάρι άρχισε πάλι να γίνεται ελκυστικό, ως λύση γρήγορου φαγητού. Αυτή, όμως, τη φορά, ελάχιστοι από την πρώτη γενιά των ομογενών ήταν ακόμη στο παιχνίδι. Στο πόδι τους, έτρεξαν να μπουν Ασιάτες νεομετανάστες, όπως εξάλλου και σε πολλές άλλες επιχειρήσεις, όπως μανάβικα και μιλκ μπαρ, που απαιτούν πολλές ώρες εξουθενωτικής δουλειάς.
ΝΕΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
Στο νέο σκηνικό που παρουσιάζει εντυπωσιακές αλλαγές έρχεται να διακριθεί ο Τζέρι Λιονάτος, με τον συνέταιρό του, Χρίστο Τσαουσίδη. Ο Τζέρι δεν είναι ακριβώς καινούριος στο χώρο, αφού το πρώτο του ψαράδικο το αγόρασε «τυχαία», όπως θα πει, πριν 20 χρόνια, το μεράκι του, όμως, για τη δουλειά είναι το ίδιο ζωντανό όπως την πρώτη μέρα που έβαλε το κλειδί στην πόρτα και ένιωσε ότι έπεφτε στα βαθιά.
«Ξεκίνησα με ελάχιστες γνώσεις, αυτά που έμαθα ενώ δοκίμαζα το μαγαζί για να δω αν πιάνει τις εισπράξεις, το μεράκι μου όμως να δώσω ό,τι καλύτερο και ποιοτικότερο γίνεται, μου έδωσε την ώθηση πιστεύω να ανακαλύψω νέα μυστικά, να στοχεύω ψηλά και να κερδίζω συνεχώς έδαφος. Μέχρι σήμερα έχω το ίδιο, αν όχι μεγαλύτερο μεράκι, να είμαι στην κορυφή. Δεν υπολογίζω κόπο και χρόνο, προκειμένου να φτάσω το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».
Μιλώντας για «κόπο και χρόνο», όμως, τα πράγματα στον χώρο των ψαράδικων, θα πρέπει σίγουρα να είναι πολύ πιο εύκολα από χθες. Για παράδειγμα, δεν είσαι υποχρεωμένος να τρέχεις 3 το πρωί, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, στη χονδρική ψαραγορά για να αγοράσεις το ψάρι, ούτε είσαι υποχρεωμένος να πλένεις λασπωμένες πατάτες να τις καθαρίζεις στη μηχανή, να τις κόβεις – έστω στη μηχανή – για να κάνεις τα τσιπς. Κι’ αυτό γιατί το ψάρι φτάνει στην πόρτα σου, το ίδιο και τα τσιπς. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να τα ψήσεις.
Αυτή την εκδοχή – που είναι αληθινή – προσφέρω στον Τζέρι, ο οποίος μ’ ένα εγκάρδιο γέλιο θα πει «τα κάνεις να ακούγονται πολύ εύκολα, αλλά… το μεροκάματο δεν πέφτει κάτω από 13 ώρες τη μέρα, έξι μέρες την εβδομάδα. Όντως, είναι πιο εύκολο σήμερα από ό,τι ήταν πριν μερικά χρόνια, ας μη μας διαφεύγει, όμως, ότι και οι απαιτήσεις των πελατών είναι μεγαλύτερες σήμερα. Ο ανταγωνισμός, επίσης, είναι πολύ σκληρός στο χώρο των έτοιμων φαγητών και πρέπει να είσαι πάρα πολύ καλός για να επιπλεύσεις».
Πώς τώρα, όχι μόνο επιπλέει ο ίδιος, αλλά βγαίνει πρώτος στον αφρό, σ’ όλη την Αυστραλία, σίγουρα δεν είναι τυχαίο. Ζητάμε τη συνταγή, αλλά μόνο χονδρικά μπορούμε να ψαρέψουμε μερικά πράγματα. Και επειδή η λεπτομέρεια είναι εκείνη που κάνει τη διαφορά στο φαγητό, όσο κι αν επιμένουμε δεν την παίρνουμε. Μαθαίνουμε, όμως, ότι το ψάρι, όταν βγει από το λάδι πρέπει να στραγγίσει καλά για να είναι τραγανό και όχι λασπωμένο.
Ότι το λάδι πρέπει να είναι πρώτης ποιότητας και πεντακάθαρο, ότι το κουρκούτι πρέπει να σταθεί 2-3 ώρες για να ξεκουραστεί. Όταν, όμως, ρωτάμε τι άλλο χρησιμοποιεί εκτός από τα βασικά… ο Τζέρι δεν… τσιμπάει. Ακολουθεί σιγή ιχθύος με τη γράφουσα να κάνει υποθέσεις, όπως «μήπως μπύρα» και να παίρνει απαντήσεις του τύπου «αυτά δε λέγονται».
Εντάξει. Σεβαστό. Πες αυτά που λέγονται. Πού βρίσκεται το κλειδί της επιτυχίας; «Σε τρία βασικά πράγματα. Ποιότητα, καθαριότητα, καλό σέρβις. Ακόμη, ποτέ να μην επαναπαύεσαι σ’ αυτά που ξέρεις, αλλά να φροντίζεις διαρκώς να προσφέρεις κάτι περισσότερο, να βάζεις τον πήχη όλο και λίγο πιο ψηλά».
ΓΑΛΕΟΣ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ
Ο γαλέος, μας πληροφορεί, εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο ψάρι των Αυστραλών. Πού οφείλεται αυτό; «Βασικά στο ότι το φιλέτο δεν έχει κόκκαλα και δε μυρίζει πολύ ψάρι. Επίσης, όταν ψηθεί σωστά, είναι λουκούμι. Λιώνει μέσα στο στόμα σου. Είναι μια προτίμηση που περνά από τη μια γενιά στην άλλη. Ας μην ξεχνάμε ότι η Βικτώρια κρατά τα σκήπτρα στο γαλέο. Για να είμαστε, μάλιστα, πιο ακριβείς, δεν μπορείς να τον βρεις σε κανένα άλλο μέρος της Αυστραλίας. Υπάρχουν όμως και πολλά άλλα καλά ψάρια, όλα φρέσκα και ντόπια, όπως, άλλωστε, ντόπιες είναι και οι πατάτες που χρησιμοποιούμε».
Τον διαγωνισμό, ο οποίος διεξήχθη μέσω του ίντερνετ, διοργάνωσε η εταιρία Crisco Oil. Το ψαράδικο Kingfisher Blue, που βρίσκεται στο 190 Jells Rd. στην αγορά του Wheelers Hill, συγκέντρωσε 3.938 ψήφους. Μιλάμε για εξαιρετική ψαριά!
«Ναι, δε λέω, ας μη ξεχνάμε όμως ότι είναι και μεγάλη ευθύνη να είμαστε άξιοι του τίτλου αυτού και στη συνέχεια. Σε τελευταία ανάλυση, το βλέπουμε ως πρόκληση να συνεχίσουμε τις προσπάθειες για να μείνουμε στην κορυφή», θα πει ο Τζέρι Λιονάτος.
