Το γραπτό μας λόγο τον χωρίζουμε σε μικρά μέρη όπως προτάσεις, περιόδους, παραγράφους κ.λπ., χρησιμοποιώντας ειδικά σημάδια, δηλαδή στίγματα και για αυτό τα λέμε σημεία στίξης. Για αυτούς που δεν τα θυμούνται όλα, ας τα συνοψίσουμε: τελεία (.), κόμμα (,) άνω τελεία (΄), άνω και κάτω τελεία (:), ερωτηματικό (;), θαυμαστικό (!), αποσιωπητικά (…), παύλα (-), διπλή παύλα (- -), εισαγωγικά (« »), και η παρένθεση ( ), που την πολυχρησιμοποιήσαμε.

Για όλα αυτά τα παραπάνω σημεία/στίγματα έχουμε συγκεκριμένους κανόνες στίξης και βάζουνε σε κάποια σειρά το γραπτό μας λόγο. Όταν τελειώνει μία πρόταση, βάζουμε τελεία. Όταν ρωτούμε, τότε βάζουμε το ερωτηματικό. Όταν θαυμάζουμε κάτι, τότε έχουμε το θαυμαστικό! Όλα έχουν το λόγο τους να υπάρχουν.

Όπως φαίνεται παραπάνω με το στίγμα, την κουκίδα της τελείας συναρμολογήσαμε αρκετά σημεία στίξης. Ένα διακριτικό από αυτά είναι το ερωτηματικό το οποίο το κάναμε όταν βάλαμε την τελεία και το κόμμα μαζί: (;) Ρωτούμε: Πού βαδίζεις άνθρωπε; Το ελληνικό ερωτηματικό δεν είναι το ίδιο και στην Αγγλική γλώσσα. Το δικό μας (;) οι αγγλόφωνοι το έχουν ως άνω τελεία: (‘)=(;). Αυτό μάς μπερδεύει και το ονομάζουν με ελληνικές λέξεις semi-colon (ημί+κώλον). Στη Γραμματική κώλον (το), ονομάζουμε ένα τμήμα περιόδου που έχει αυτοτελές νόημα και βρίσκεται ανάμεσα σε δύο τελείες ή ανάμεσα σε άνω και κάτω τελεία.

Ο κανόνας της άνω τελείας λέει πως την σημειώνουμε όταν θέλουμε να δείξουμε μικρότερο σταμάτημα παρά με την τελεία και μεγαλύτερο παρά με το κόμμα. Παράδειγμα: Ήταν σπουδαίος μαθητής’ τακτικός, μελετηρός και πάντα ευγενής. Δυστυχώς η άνω τελεία οδεύει, τάχιστα προς μία σίγουρη εξαφάνιση. Πολλοί λίγοι μαθητές μου στο Γυμνάσιο ή ακόμη και οι φοιτητές μου στο Πανεπιστήμιο σπάνια την χρησιμοποιούσαν. Επιπλέον, σήμερα οι υπολογιστές δεν βοηθούν μια και με δυσκολία την βρίσκει κανείς.

Το Ελληνικό μας ερωτηματικό (;) στη Λατινική γλώσσα – και σε όλες τις Ευρωπαϊκές γλώσσες – έχει το ιδιαίτερο σημάδι ως ?. Και αυτό το ερωτηματικό είναι προϊόν της Ελληνικής αλφαβητικής Διασποράς. Το πρώιμο ελληνικό αλφάβητο είχε άλλο ένα σύμφωνο το κόππα= Q και καταλάμβανε τη θέση του ανάμεσα στο Π και το Ρ. Στο «Αγγλικό» αλφάβητο έχει ακριβώς αυτή τη θέση: P,Q,R, κ.λπ. Στη Λατινική το ίδιο, και προφερόταν παρόμοια με το κ. Έτσι η Κόρινθος σε παλιές επιγραφές γράφεται ως QΟΡΙΝΘΟΣ. Επειδή διαπιστωνόταν πως Q=K, τότε οι Έλληνες στην Ανατολή κατήργησαν το Q και κράτησαν το Κ. Οι Λατίνοι/Ρωμαίοι έκαναν το αντίθετο: κράτησαν το Q και κατήργησαν το Κ. Και σήμερα τα Ιταλικά δεν έχουν στο αλφάβητο τους το Κ και όλοι μπερδευόμαστε περισσότερο γιατί Κ έγινε το C. Έτσι στα Αγγλικά που διατήρησαν και το Κ και το Q, έχουμε πολλά μπερδέματα, όπως τα γατάκια γράφονται kittens και η γάτα cat. Τι να λένε οι μικροί μαθητές στα νηπιαγωγεία;

Πώς εξελίχτηκε το Q και έγινε το ερωτηματικό ?; Οι Λατίνοι έχουν την ερωτηματική αντωνυμία QUIS ή QUI που είναι η ελληνική αντωνυμία ΠΟΙΟΣ ή ΠΟΙΑ. Το ελληνικό Π οι Λατίνοι το παρίσταναν με τα QU. Έτσι ο ίππος έγινε equus και το έπω sequor. Επίσης κάπως έτσι εξηγείται γιατί εμείς κρατήσαμε το Π και οι Λατίνοι με κάποια παραλλαγή του το έκαναν Ρ. Τώρα, οι Ρωμαίοι στο τέλος μιας ερώτησης έβαζαν το πρώτο γράμμα της αντωνυμίας Ποιος, σε ερώτηση ως Q. Αργότερα στη μικρογράμματη γραφή από Q έγινε q και τελικά εξελίχτηκε στο σημερινό ερωτηματικό ?

Σήμερα στους υπολογιστές υπάρχει πάνω στο πληκτρολόγιο το Λατινικό ερωτηματικό ? Και το Ελληνικό κρύβεται συνήθως κάτω από το Q. Έτσι σήμερα αρχίσαμε να βλέπουμε πως οι εφημερίδες αντικατέστησαν το ; με το ?. Pame sinema apopse ? Σιγά-σιγά και το Ελληνικό αλφάβητο (φευ!) πάει να καταργηθεί. Το ερωτηματικό μας θυσιάζεται και αυτό με την άνω τελεία στο βωμό της ισοπέδωσης. Στα ιμέιλ δεν μας χρειάζονται πια τα σημεία στίξης. Το ποτάμι τρέχει!
Και ποιο είναι το επιμύθιο της ιστορίας αυτής. Το Ελληνικό αλφάβητο το χρειαζόμαστε!! Μόνο με αυτό οι αρχαίοι μας θριάμβευσαν. Δεν είχαν ούτε σημεία στίξης, ούτε τονικά σημάδια, αλλά έμειναν αθάνατοι !