ΧΡΟΝΙΑ ολόκληρα της ζωής μου έχω σπαταλήσει (ψάχνοντας) τις διάφορες «περιέργειές» μου.
ΞΕΡΩ ότι έτσι και «κολλήσω» με κάτι, δύσκολα ξεκολλάω. Εθίζομαι εύκολα και αρνούμαι κάθε μορφή αποτοξίνωσης.
ΜΟΥ αρέσουν οι μονομανίες και τα «κολλήματα». Σου παρέχουν τη δυνατότητα να μελετάς τις «λόξες» σου σε βάθος. Έχουν ενδιαφέρον.
ΕΧΟΝΤΑΣ, λοιπόν, επίγνωση της έμφυτης αυτής αδυναμίας μου, χρόνια τώρα προσπαθώ να δημιουργήσω ένα αποτελεσματικό σύστημα αυτοπροστασίας από τις σειρήνες (και μόδες) του σύγχρονου κόσμου.
ΕΛΑ, όμως, που το σύστημα είναι γεμάτο «τρύπες» και περνούν (δήθεν) ως ανάγκες, για τον άλφα ή βήτα λόγο, διάφορες τεχνολογικές καινοτομίες. Όχι εύκολα, αλλά περνούν (έστω και ελεγχόμενες) για τη βελτίωση (τάχα μου) της… ποιότητας της ζωής μας.
ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ μια πτώση (με τη μοτοσικλέτα) στην έρημο της Δυτικής Αυστραλίας (το 2007) για να αποκτήσω κινητό τηλέφωνο και μια δεκαετία πιέσεων από συναδέλφους, γνωστούς και φίλους, για να επανέλθω με ηλεκτρονική διεύθυνση (e-mail) στο διαδίκτυο, πράγμα που έκανα πριν ένα εξάμηνο περίπου, παρά τους όρκους που είχα δώσει (πριν 10 χρόνια) όταν έβαλα το πρώτο «λουκέτο» στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο.
«ΑΥΤΗ τη φορά ξέρω», είπα στον εαυτό μου, «δεν θα το δώσω σε… πολλούς». Και, πράγματι, σε λίγους το έδωσα, οι οποίοι, όμως, πολλαπλασιάστηκαν σαν το ιό της γρίπης και έγιναν πολλοί μέσα σε λίγους μήνες!
ΠΑΡΑ το γεγονός ότι ποτέ δεν απάντησα σε κανέναν, συνεχίζουν (πολλοί και διάφοροι) να με βομβαρδίζουν με τα ενδιαφέροντά τους και τις ανησυχίες τους για τούτο τον αβέβαιο κόσμο.
ΚΑΙ καλά αν τα συμμερίζεσαι, όταν δεν τα συμμερίζεσαι, όμως τι κάνεις; Η ευκολότερη απάντηση είναι: τα πετάς! Πατάς το “delete” και τα στέλνεις εκεί απ’ όπου ήρθαν. Στον κυβερνοχώρο. Στο πουθενά…
ΤΟ πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι μόνο η ηλεκτρονική αλληλογραφία, αλλά (κυρίως) το γεγονός ότι, έτσι και μπω στο διαδίκτυο, δεν λέω να βγω. Τα «κολλήματα», στα οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω.
ΕΤΣΙ και αρχίσεις το ψάξιμο, τελειωμό δεν έχει. Χρόνο να έχεις στη διάθεσή σου και εγώ χρόνο (περισσευούμενο) πλέον δεν έχω.
ΕΠΕΙΔΗ ξέρω ότι τα χρόνια τα καλά, είναι πια μετρημένα, έχω επιλέξει με αυστηρότητα τα πράγματα στα οποία αφιερώνω το χρόνο μου. Εννοείται, βέβαια, ότι όλες οι επιλογές μου έχουν να κάνουν με τα παλιά μου «κολλήματα».
ΓΝΩΡΙΖΩ ότι οι επιλογές αυτές, μου στερούν τη δυνατότητα να ασχοληθώ (και κατανοήσω) τον καινούργιο κόσμο, που με αιχμή του δόρατος την τεχνολογία, διαμορφώνεται δίπλα μας.
ΚΑΝΩ, όμως, ό,τι μπορώ και στο πλαίσιο αυτό παρακολουθώ (και εδώ επιλεκτικά) ορισμένα «ηλεκτρονικά» θέματα που μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον. Ένα από αυτά είναι και η συναρπαστική (διαδικτυακή) πορεία ενός διάσημου χάκερ από τη Μελβούρνη: του Julian Assange.
Ο τύπος αυτός, είναι μια από τις ξεχωριστές περιπτώσεις «κολλημένων» με την τεχνολογία και το διαδίκτυο και έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μπρος στον υπολογιστή του τρυπώνοντας «παράνομα» σε περίπλοκα ηλεκτρονικά συστήματα κρατικών υπηρεσιών, μεγάλων εταιριών και λοιπά.
ΤΙΣ ώρες που του περισσεύουν, ασχολείται με μια άλλη του μεγάλη αγάπη: τα Μαθηματικά. Όταν ο υπόλοιπος κόσμος κοιμάται, ο Julian ξαγρυπνά λύνοντας εξισώσεις, (που σχετίζονται με το αντικείμενό του), εφαρμόζοντας περίπλοκους μαθηματικούς τύπους.
Ο ίδιος και η παρέα του, άρχισαν από μικροί το σερφάρισμα στον κυβερνοχώρο και οι επιδώσεις τους (στο να σπάνε κωδικούς και να μπαίνουν παντού) τους έκανε παγκόσμια γνωστούς στο (σχετικά) μικρό και πρωτοεμφανιζόμενο τότε παγκόσμιο κύκλωμα των προχωρημένων χάκερ με άποψη και… στόχους.
Ο Julian Assange ήταν το «αστέρι» του κυκλώματος, αφού από πολύ νωρίς είχε καταφέρει να μπει στα απόρρητα αρχεία του αμερικανικού Πενταγώνου, της NASA και άλλων Οργανισμών και υπουργείων στην Αμερική και Αυστραλία και αλλού.
Η «λόξα» του αυτή, να «φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν», τον έφερε αντιμέτωπο με τις Αρχές και τη Δικαιοσύνη, στην οποία και κλήθηκε από τις αρχές του 1990 να λογοδοτήσει, για τα νυχτοπερπατήματά του σε… απαγορευμένους τόπους.
ΕΚΤΟΤΕ, κύλησε πολύ νερό κάτω στο αυλάκι και αυτοί που ενεργούν εκ μέρους μας και δεν έχουν καμιά πρόθεση να λογοδοτήσουν για τα όσα στο όνομά μας (και χάρη της… ασφάλειάς μας) διαπράττουν, άρχισαν να τον «προσέχουν».
ΚΑΙ ο ίδιος, όμως, έγινε πιο προσεκτικός, για να μπορεί, συγχρόνως, να είναι και πιο αποτελεσματικός. Όλα δείχνουν ότι αρκετά νωρίς πρέπει να διαπίστωσε ότι ένα από τα μεγάλα μυστικά της συνοχής και δύναμης του συστήματος είναι τα «μυστικά» του.
ΔΗΛΑΔΗ, όλα αυτά που η κάθε οργανωμένη χώρα θεωρεί αυστηρά δικά της και δεν μοιράζεται με κανέναν άλλο. Θα πρέπει να αντιλήφθηκε, επίσης (αφού είναι ευφυής άνθρωπος), ότι στους ίδιους τόπους (που φυλάσσονται τα… απόρρητα μυστικά), στεγάζεται και η αλήθεια: το οξυγόνο της δημοκρατίας που στοχεύει σε μια δίκαιη κοινωνία.
ΚΡΙΝΟΝΤΑΣ εκ του αποτελέσματος, το συμπέρασμα στο οποίο θα πρέπει να κατέληξε είναι ότι χρειάζονται περισσότερες γνώσεις, καλύτερη οργάνωση και αστείρευτη επιμονή για να μπορέσει κανείς να κάνει δημόσιο αγαθό τα… απόρρητα μυστικά που τις περισσότερες φορές δεν είναι τίποτε παραπάνω από την αλήθεια.
ΣΤΗΝ υπηρεσία αυτής της μεγάλης και παγκόσμιας διαχρονικής ηθικής αρχής (της αλήθειας) έθεσε τον εαυτό του, σπουδάζοντας παράλληλα και Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης.
ΤΟ ότι ζούσε σε τούτη εδώ την εσχατιά του πλανήτη, δεν τον εμπόδισε να βλέπει τον κόσμο πάνω και πέρα από εθνικά σύνορα και να σχετίζεται με άλλους ανθρώπους που κατανοούν τις δυνατότητες του διαδικτύου να υπηρετήσει την αλήθεια.
ΠΡΙΝ τρία χρόνια, ο 38χρονος σήμερα Julian, μαζί με άλλους, έκαναν μια ιστοσελίδα, την οποία και ονόμασαν Wikileaks. Μέσω αυτής καλούσαν τους ενδιαφερόμενους που είχαν πρόσβαση σε απόρρητα έγγραφα και «μυστικά» που ενδιέφεραν την κοινωνία, να τα διαρρέουν, προκειμένου να τα μαθαίνει όλος ο κόσμος.
ΜΕ λίγα λόγια, η Wikileaks είναι ένας διαδικτυακός τόπος διαρροών. Σίγα-σιγά, άρχισε να λαμβάνει και να αναδημοσιεύει διάφορα τέτοια ντοκουμέντα που διέρρεαν στην ιστοσελίδα ανώτεροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, δημόσιοι υπάλληλοι, στελέχη μεγάλων εταιρειών, στρατιωτικοί και λοιπά.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, έφυγε από την Αυστραλία και με ένα σακίδιο στον ώμο και ένα φορητό υπολογιστή παραμάσχαλα, γυρίζει τον κόσμο και έρχεται σε επαφή με ανθρώπους του Wikileaks και άλλους με παρόμοιες ανησυχίες.
ΤΑ τρία τελευταία χρόνια δεν έχει μόνιμη κατοικία, αλλά έχει μείνει μεγάλα χρονικά διαστήματα στην Κένυα και Ισλανδία. Το ίδιο διάστημα, η ιστοσελίδα γινόταν παγκόσμια γνωστή, μετά τις διαρροές για τη διαφορά στην Κένυα, την κατάρρευση της Ισλανδίας (λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008), για τα σχέδια της αυστραλιανής κυβέρνησης να κάνει λογοκρισία στο διαδίχτυο και άλλα.
ΤΑ διεθνή μέσα ενημέρωσης (και αρκετές κυβερνήσεις) ασχολούνται εκτεταμένα με την ιστοσελίδα Wikileaks και τον ίδιο τον Julian Assange, μετά τη δημοσιοποίηση ενός βίντεο του αμερικάνικου στρατού που έδειχνε το πλήρωμα ενός μαχητικού ελικοπτέρου να δολοφονεί για το τίποτα δύο πολίτες στο Ιράκ.
Η διαρροή του πιο πάνω βίντεο ήταν μεγάλο πλήγμα για τον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών και, όπως αντιλαμβάνεστε, ανησύχησε, όχι μόνο την ηγεσία του στρατού, αλλά και τον ίδια την αμερικανική κυβέρνηση, που, μετά από έρευνες, εντόπισε τον στρατιώτη που διέρρευσε το βίντεο στον ασπρομάλλη και ολιγομίλητο Αυστραλό.
ΣΥΜΦΩΝΑ με τις τελευταίες ειδήσεις, οι Αμερικανοί ψάχνουν απελπισμένα σε ολόκληρο τον κόσμο να εντοπίσουν τον Αυστραλό φαντομά, πριν ο τελευταίος προχωρήσει και στην δημοσίευση χιλιάδων ζημιογόνων εμπιστευτικών διπλωματικών εγγράφων για το πώς βλέπουν (πραγματικά) οι Αμερικανοί τις κυβερνήσεις και τους ηγέτες των χωρών της Μέσης Ανατολής.
ΤΗΝ περασμένη Παρασκευή ο Assange επρόκειτο να μιλήσει σε ένα συνέδριο στο Λας Βέγκας, αλλά – προς απογοήτευση των αμερικανικών Αρχών – δεν εμφανίστηκε. Την ίδια στιγμή, αμερικανική ιστοσελίδα δημοσίευσε άρθρο, σύμφωνα με το οποίο άνθρωποι του Πενταγώνου, έχουν αρχίσει «ανθρωποκυνηγητό» για να τον σταματήσουν να δημοσιεύσει τα απόρρητα έγραφα.
ΠΟΛΥ περισσότερο, από τη ζημιά που θα προκληθεί από τη δημοσιοποίηση των εγγράφων, φοβούνται γενικά τις διαρροές και πως αυτή η ιστορία μπορεί να πάει πολύ μακριά και να ανατρέψει ότι ίσχυε μέχρι τώρα.
ΓΙΑ το λόγο αυτό αρκετές χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, Κίνα, Αυστραλία, Μεγάλη Βρετανία και άλλες, ψάχνουν (με διάφορα προσχήματα) να βρουν τρόπους να «φιλτράρουν» το internet: δηλαδή να το λογοκρίνουν προκειμένου να μας… προστατεύσουν.
ΜΕΧΡΙ τώρα δεν τα έχουν καταφέρει και οι ειδικοί στην τεχνολογία (όπως ο Julian), πιστεύουν ότι δεν θα τα καταφέρουν ποτέ, όσο υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν να πιστεύουν στην ηθική δύναμη της αλήθειας. Με άλλες κουβέντες: τα καλά τα παλικάρια ξέρουν και άλλα μονοπάτια.
ΔΕΝ θα πρέπει, επίσης, να ξεχνάμε ότι χάκερ επί πληρωμή, είναι και οι τύποι που επινοούν και τα συστήματα ασφαλείας των διαφόρων κυβερνητικών υπηρεσιών και εταιριών. Και όσο υπάρχουν άνθρωποι να φτιάχνουν «κλειδαριές», θα υπάρχουν και άνθρωποι που θα επινοούν αντικλείδια.
ΣΤΗΝ Ισλανδία ό Julian Assange θεωρείται ήδη εθνικός ήρωας. Κάτι σαν τον Ρομπέν των Δασών. Και αυτό γιατί υπήρξε ο άνθρωπος που διέρρευσε τα ονόματα όλων αυτών που συμμετείχαν στο ξέφρενο φαγοπότι της μεγαλύτερης τράπεζας της χώρας κατά τη διάρκεια της κρίσης.
ΚΑΠΟΙΟ στέλεχος της τράπεζας (με συνείδηση) έστειλε στην ιστοσελίδα Wikileaks τον κατάλογο συγγενών και φίλων των διευθυντικών στελεχών της τράπεζας στους οποίους μεταβιβάστηκαν μυθικά ποσά λίγο πριν την κατάρρευση.
Η σημερινή κυβέρνηση της Ισλανδίας, αναγνωρίζοντας τη συμβολή της Wikileaks, είναι έτοιμη να ψηφίσει νόμο που θα απαγορεύει την σύλληψη και εκτέλεση ενταλμάτων κατά ατόμων που διαρρέουν πληροφορίες οι οποίες ενδιαφέρουν το κοινωνικό σύνολο.
ΑΥΤΟ σημαίνει ότι άνθρωποι σαν τον Julian (θα μπορούν αν θέλουν) να βρίσκουν καταφύγιο, μόνιμη κατοικία και να κάνουν ό,τι κάνουν εντελώς ελεύθερα. Και αυτό είναι που φοβούνται ακόμα περισσότερο.
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ότι μπορεί ξαφνικά να χάσουν τον έλεγχο της ροής και απόκρυψης πληροφοριών, κάτι που μέχρι σήμερα μονοπωλούσαν.
ΤΟ διαδίκτυο (και η τεχνολογία γενικότερα) δίνει σήμερα τη δυνατότητα στους ανθρώπους να σπάσουν τα αραχνιασμένα στεγανά των απορρήτων και να αναζητήσουν την πραγματική αλήθεια που καθορίζει τη ζωή τους.
ΓΙΑ πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, δίνεται η ευκαιρία στον καθέναν από εμάς να διατυπώνει τις απόψεις του και να τις γνωστοποιεί σε όλο το πλανήτη. Και αυτή την ευκαιρία μας την προσφέρει το διαδίκτυο.
ΓΙΑ πρώτη φορά, επίσης, έχουμε ιστορικά τη δυνατότητα να αποκτήσουμε πραγματική δημοκρατία, αν λάβουμε υπόψη μας ότι πάντα το ζητούμενο ήταν η διαφάνεια (δηλαδή το τι γίνεται πίσω από τις πλάτες μας).
Η διαφάνεια είναι το πιο απαραίτητο «σκαλοπάτι» για να φτάσουμε και στο άλλο μεγάλο ζητούμενο: την οικονομική δημοκρατία. Αυτά για σήμερα και γεια χαρά.