Ο τίτλος του σημερινού άρθρου προέρχεται από έναν μύθο του Αισώπου για τα σαλιγκάρια. Σύμφωνα με τον Αίσωπο, ένα χωριατόπουλο εξέλαβε ως τραγούδι τον ήχο που έβγαζαν κάποια σαλιγκάρια που ψήνονταν στα κάρβουνα, και με αγανάκτηση είπε τα ακόλουθα: «Ω κάκιστα ζώα, των οικιών υμών εμπιπραμένων, αυτοί άδετε». Με άλλα λόγια, είπε στα σαλιγκάρια πως ενώ τα σπίτια τους καίγονταν, αυτά τραγουδούσαν.

Η ρήση αυτή, με τη σύγχρονη μορφή της «Των οικιών υμών εμπιπραμένων υμείς άδετε» – όταν τα σπίτια σας καίγονται εσείς τραγουδάτε – , χρησιμοποιείται ειρωνικά για εκείνους που εφησυχάζουν ή ασχολούνται με ασήμαντα θέματα, ενώ έχουν πολύ σοβαρά ζητήματα να αντιμετωπίσουν, ή και ακόμα όταν οι δομές που εξασφαλίζουν την ύπαρξή τους κινδυνεύουν.

Πάνω από 2.500 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Αίσωπος είπε τα παραπάνω αλληγορικά λόγια, και όμως είναι σαν να ειπώθηκαν για την παράλογη συμπεριφορά κάποιων ανθρώπων στις ημέρες μας.

 Ας μην πάμε μακριά. Σε δύο εβδομάδες θα πάμε στις κάλπες για να εκλέξουμε την Τζούλια Γκίλαρντ ή τον Τόνι Άμποτ ως Πρωθυπουργό της Αυστραλίας για τα επόμενα τρία χρόνια.

Το σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα στην μακραίωνη ιστορία της, που σίγουρα είναι η υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας, έχει καταντήσει κλοτσοσκούφι.

Ο αρχηγός του Συνασπισμού, και επίδοξος Πρωθυπουργός, Τόνι Άμποτ δεν χάνει ευκαιρία να μας διαβεβαιώνει πως αν η νυν Πρωθυπουργός επανεκλεγεί, θα θεσπίσει το πρόγραμμα για την εμπορία ρύπων, ως μέτρο για τον έλεγχο στην ανερχόμενη θερμοκρασία της ατμόσφαιρας, με αποτέλεσμα το κόστος του ηλεκτρισμού για τα σπιτικά να αυξηθεί κατά μερικές εκατοντάδες δολάρια.

Εκείνο που δεν μας λέει ο κ. Άμποτ είναι ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, όχι μόνο για τους κατοίκους της Αυστραλίας, αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα, αν σύντομα δεν λάβουμε τα ενδεδειγμένα μέτρα για την πρόληψη, ή τουλάχιστον τη μετρίαση, στην άνοδο της θερμοκρασίας.
Αυτό που αποφεύγει να μας πει ο κ. Άμποτ, το λένε με την παρρησία που τους διακρίνει οι περιβαλλοντολόγοι και οι μετεωρολόγοι. Και οι προγνώσεις τους δεν αφήνουν περιθώριο για αμφιβολίες ή εφησυχασμό.

Έκθεση που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, την οποία υπογράφουν 300 επιστήμονες από 48 μεγάλες χώρες, αναφέρει ότι η υπερθέρμανση του Πλανήτη αποτελεί γεγονός το οποίο θέτει σε κίνδυνο εκατομμύρια ανθρώπους.

Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, η οποία συντάχθηκε από την αμερικανική υπηρεσία “National Oceanic and Atmospheric Administration”, οι παγετώνες λιώνουν με επιταχυνόμενο ρυθμό, ενώ αυξάνεται τόσο ο αριθμός, όσο και η ένταση, των καταιγίδων αλλά και των καυσώνων. Η συνέχιση του φαινομένου, αποφαίνονται οι επιστήμονες, απειλεί παράκτιες περιοχές, βασικές υποδομές όπως η ύδρευση, τις καλλιέργειες, και γενικότερα τη ζωή και την υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων.
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία που προσκομίζουν οι επιστήμονες στην εν λόγω έκθεση, η δεκαετία του 1980 ήταν η πιο ζεστή δεκαετία από τότε που ξεκίνησαν οι σχετικές μετρήσεις τον 19ο αιώνα. Η δεκαετία του 1990 ήταν πιο θερμή από αυτήν του 1980, ενώ κατά μέσον όρο η τελευταία δεκαετία είναι πιο ζεστή από την προηγούμενη.

Δεδομένου ότι ο Πλανήτης είναι ο κοινός μας οίκος, ο μύθος του Αισώπου ισχύει και για εμάς. Ενώ οι φλόγες πλησιάζουν το οικουμενικό μας σπίτι, εμείς νοιαζόμαστε για τις λίγες εκατοντάδες δολάρια που θα μας στοιχίσει ως σπιτικά η λήψη των προληπτικών μέτρων, για να μετριασθεί, αν όχι να αποφευχθεί εντελώς, η ζημιά.

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

Η προαναφερθείσα έκθεση δεν αφήνει περιθώριο για αμφιβολία. Η μέση θερμοκρασία του Πλανήτη μας έχει ανέλθει κατά 0,6 ενός βαθμού Κελσίου από το 1960, με αποτέλεσμα οι καύσωνες να εντείνονται, και οι κατακλυσμιαίες βροχές και οι καταιγίδες να γίνονται πιο καταστρεπτικές.
Πρόσφατα παραδείγματα είναι οι πλημμύρες στο Πακιστάν την περασμένη εβδομάδα, από τις οποίες κοντά στα τρία εκατομμύρια κάτοικοι έμειναν άστεγοι. Αντιθέτως, οι φωτιές που προκλήθηκαν από το παρατεταμένο κύμα καύσωνα που πλήττει τη Ρωσία, έχουν καταστρέψει καλλιεργήσιμες περιοχές και δασικές εκτάσεις που υπερβαίνουν το ένα εκατομμύριο στρέμματα. Ο Ιούλιος ήταν ο θερμότερος μήνας που έχει καταγραφεί στη Μόσχα.
Πλησιέστερα σ’ εμάς, το 2005 ήταν το πιο ζεστό έτος για την Αυστραλία από τότε που κρατούνται στοιχεία για τον καιρό, και το 2009 το δεύτερο πιο ζεστό έτος. Και να μην ξεχνάμε την περσινή κόλαση των πυρκαγιών στη Μελβούρνη.

Η αθηναϊκή εφημερίδα «Η Καθημερινή» αναδημοσίευσε (30/7/2010) από την εφημερίδα “The New York Times” άρθρο του Νομπελίστα Καθηγητή Οικονομικών Paul Krugman, με τίτλο «Ποιος ψήνει τον Πλανήτη;».
 Ο Paul Krugman ασκεί αυστηρή κριτική κατά της αμερικανικής Γερουσίας για την καταψήφιση του νομοσχεδίου για την προστασία του περιβάλλοντος, προφασιζόμενη τις οικονομικές συνέπειες του νομοσχεδίου.

Στο εν λόγω άρθρο του, μεταξύ άλλων ο Paul Krugman γράφει και τα ακόλουθα:
«Είναι όμως πραγματικά αστείο να ακούει κανείς όλους εκείνους τους συντηρητικούς που από τη μια πλευρά ισχυρίζονται ότι οι αγορές είναι παντοδύναμες και προσαρμόζονται σε όλες τις συνθήκες, και από την άλλη μας λένε ότι η οικονομία θα καταρρεύσει αν επιβληθεί φόρος στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα. Όλες οι σχετικές μελέτες αποδεικνύουν ότι η σταδιακή μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου διά μέσου της φορολόγησής τους θα είχε πολύ μικρό αντίκτυπο στην οικονομία».

Οι παρατηρήσεις του Πολ Κρούγκμαν αποδεικνύουν το ανυπόστατο των απόψεων του Τόνι Άμποτ, ο οποίος για ψηφοθηρικούς λόγους επαναλαμβάνει κατά κόρον πως η επιβολή φόρου στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου θα βλάψει ανεπανόρθωτα την οικονομία της χώρας.
Είναι αλήθεια ότι η επιστήμη έχει αποδείξει πως το κλίμα του Πλανήτη μας άλλαξε πολλές φορές στο παρελθόν, και προβλέπει πως θα συνεχίσει να αλλάζει στο μέλλον. Όμως οι αλλαγές στο παρελθόν ήταν σταδιακές, και παρουσίαζαν μακροχρόνιες διακυμάνσεις, ενώ στην εποχή μας είναι συχνές και ραγδαίες, αφού μέσα σε λίγες δεκαετίες παρατηρούμε τα αποτελέσματά τους. Επιπλέον, στο παρελθόν οφείλονταν σε φυσικές αιτίες, ενώ στις ημέρες μας αποδίδονται από τους επιστήμονες στις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Με τις δραστηριότητές του ο άνθρωπος αλλάζει τη σύσταση της ατμόσφαιρας, και αυτή με τη σειρά της επιφέρει τις αλλαγές στο κλίμα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, η ποσότητα του διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα από την καύση ορυκτών πηγών ενέργειας – πετρέλαιο, φωταέριο και γαιάνθρακες – και από την καταστροφή μεγάλων εκτάσεων δασών, έχει αυξηθεί κατά 30% τα τελευταία 200 χρόνια.
Αν δεν γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές στη χρήση των ορυκτών πηγών ενέργειας, οι εκπομπές των βλαβερών αερίων στην ατμόσφαιρα θα επιδεινώσουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, με αποτέλεσμα την επιτάχυνση των κλιματικών αλλαγών κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα.

ΑΝΤΙΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Δυστυχώς, στην παρούσα προεκλογική περίοδο το θέμα των κλιματικών αλλαγών έχει σχεδόν εκτοπισθεί από την ημερησία διάταξη των πολιτικών κομμάτων.
Η στάση του Συνασπισμού μάς είναι γνωστή, αφού καταψήφισε στη Γερουσία το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης για την επιβολή φόρου στις επιχειρήσεις που ευθύνονται για την εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.

Για να δικαιολογήσει την πολιτική της αυτή η Αντιπολίτευση, ιδιαίτερα μετά την ανάληψη της αρχηγίας του Φιλελεύθερου Κόμματος από τον Τόνι Άμποτ, επικέντρωσε την προσοχή της στο κόστος που θα προκύψει για τους καταναλωτές ηλεκτρισμού.
Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι η αρνητική στάση της πλειονότητας των πολιτών, στα μέτρα για τη μείωση των εκπομπών στην ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα και άλλων βλαβερών αερίων.

 Επηρεασμένη από τις δημοσκοπήσεις, και εν όψει της λαϊκιστικής πολιτικής του Τόνι Άμποτ, και η παρούσα Κυβέρνηση απέστρεψε την προσοχή της από το φλέγον ζήτημα της ανερχόμενης θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας, με αποτέλεσμα η λήψη των προληπτικών μέτρων να παραπέμπεται στις «ελληνικές καλένδες»*.
Με άλλα λόγια, σε τελική ανάλυση εμείς οι πολίτες, με την ιδιότητα του καταναλωτή, και του ψηφοφόρου, φέρνουμε την ευθύνη για την απαράδεκτη στάση των δύο μεγάλων πολιτικών κομμάτων στο θέμα των κλιματικών αλλαγών, το οποίο ο πρώην Πρωθυπουργός Κέβιν Ραντ είχε χαρακτηρίσει ως το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό και ηθικό ζήτημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.

Για να γλιτώσουμε λίγες εκατοντάδες δολάρια το χρόνο, υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών μας, αφού αυτά θα υποστούν τις επιπτώσεις από την υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας.

Εφησυχάζουμε λοιπόν, ενώ ο Πλανήτης, που είναι το σπίτι μας, με τα παιδιά και τα εγγόνια μας μέσα, φλέγεται…

Σημείωση
*Ελληνικές καλένδες. Φράση που χρησιμοποιείται για κάτι που δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ, ή που βρίσκεται σε συνεχή αναβολή.