Στην αρχαία μας γλώσσα η κάρα είναι η κεφαλή ή και το κεφάλι, το οποίο μαρτυρείται ακόμη και από τη μυκηναϊκή εποχή. Ομόριζα ουσιαστικά είναι το κέρας (ή σήμερα κέρατο), κράνος, κρανίο, κριός (το κριάρι) ακόμη και η κορυφή. Ίσως η ίδια έκφραση γεννήθηκε στη σημερινή μας γλώσσα «από τα νύχια ως την κορυφή». Έχουμε και ρήματα όπως: καραδοκώ=σηκώνω το κεφάλι να δώ. Επίσης το ρήμα καρατομώ σημαίνει κόβω το κεφάλι ή αποκεφαλίζω με το σπαθί ή τη λαιμητόμο. Μεταφορικό καρατομώ λέμε σήμερα την απόλυση ή τη διαγραφή από κάποια υπηρεσία. Κάναμε επίσης και το ουσιαστικό καρατόμηση. Επίσης από τότε που προσκυνούμε τα κόκκαλα, κάρα είναι το κεφάλι, το κρανίο ενός αγίου. Λέμε: η κάρα του αγίου τάδε.

Μετά την τουρκοκρατία πήραμε το τούρκικο «καρά» που σημαίνει μαύρος και…  τουρκέψαμε τα ονόματά μας όπως Καραμήτρος, που σημαίνει «μαύρος Δημήτριος». Καραγκούνης είναι αυτός που φοράει μαύρη ενδυμασία. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο Καραγκιόζης που έχει μαύρα μάτια, δηλ. είναι ο μαυρομάτης. Καραμανλής είναι ο τουρκόφωνος έλληνας της Μικράς Ασίας. Εδώ μπορούν να ειπωθούν πολλά, αλλά ο καράς δεν έχει να κάνει τίποτε με την ελληνικά κάρα στην οποία επανερχόμαστε.

Η λέξη κάρα μπήκε στη Λατινική γλώσσα και γράφτηκε με το ελληνογενές αλφάβητό τους ως cara. Οι Λατίνοι δεν κράτησαν το ελληνικό κάπα (Κ) και για αυτό ο ελληνικός φθόγγος κ γράφτηκε με C. Στις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες όμως προστέθηκε και το Η για να το κάνει πιο κοντά στον ελληνικό φθόγγο. Έτσι η κάρα στα Γαλλικά έγινε chiere και σήμαινε το πρόσωπο. Όταν η λέξη πέρασε στα Αγγλικά…  απλοποιήθηκε σε cheer και το πρόφεραν ως τσιάρ (με παχύ τα, φθόγγος που δεν υπάρχει στα Ελληνικά) με σημασία face=πρόσωπο. Τα λεξικά λένε: to be of good cheer = έχω χαρούμενο πρόσωπο, με επίθετο cheerful = τσίαρφουλ=χαρούμενος και από εδώ έγινε το cheer που φυσικά σημαίνει «γεια χαρά» δηλ. goodbye. O στενοχωρημένο έγινε cheerless και το επιφώνημα cheers εκφράζει καλές ευχές πριν από την πόση ενός ποτού. Έτσι cheers στα Ελληνικά θα το λέγαμε ως «στην υγειά μας!».

Έτσι την κάρα τους την καλλιέργησαν οι αγγλόφωνοι και δημιούργησαν αξιοζήλευτες εκφράσεις όπως και οι παρακάτω:
The goal brough cheers from the crowd.
Το γκολ έφερε φωνές χαράς από το πλήθος.
The teach had words of cheers for his students.
Ο δάσκαλος είχε επαινετικά λόγια για τους μαθητές του.
They cheered the team.
Ενθάρρυναν την ομάδα.
It is wonderful to see you so cheerful.
Είναι θαυμάσιο που σε βλέπω τόσο χαρούμενο.
Do not be so cheerless.
Μην είσαι τόσο σκυθρωπός.
Cheer up, boy!
Γέλασε και λίγο, παιδί μου!

Είναι αξιοζήλευτο πώς οι Άγγλοι άνοιξαν την αγκαλιά τους για τις ελληνικές λέξεις και τη γλώσσα τους με λίγες χιλιάδες λέξεις αφού την πλούτισαν με ελληνικές και λατινικές την έκαναν μία παγκόσμια γλώσσα με εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις. Η Ελληνική λέξη κάρα γονιμοποίησε πλουσιοπάροχα την Αγγλική στην οποία οι αγγλόφωνοι με ελληνικά υλικά – και σημασίες με ιδέες – έκαναν λέξεις ολκής, όπως τις λίγες που είδατε παραπάνω από μία ρίζα μόνο. Εμείς όμως μείναμε στο Μεσαίωνα να προσκυνούμε τα κόκκαλα και τις κάρες πιστεύοντας ότι θα μάς «σώσουν» και θα μάς χαρίσουν αιώνια ζωή. Τρομάρα μας!