Δεύ­τε­ρη ελ­λη­νι­κή πα­ρου­σί­α στην πο­λι­τεια­κή γε­ρου­σί­α, με­τά τις ε­κλο­γές του πε­ρα­σμέ­νου Σαβ­βά­του. Η ο­μο­γε­νής, πρώ­ην υ­φυ­πουρ­γός, Τζέ­νη Μι­κά­κου, θα έ­χει σύ­ντο­μα πα­ρέ­α τον ο­μο­ϊ­δε­ά­τη της νε­ο­ε­κλε­γέ­ντα γε­ρου­σιαστή Λi (Η­λί­α) Ταρ­λά­μη.

Ε­νά­ντια στη ρο­ή των πραγ­μά­των το Σάβ­βα­το το βρά­δυ, ο κ. Ταρ­λά­μης ε­κλέ­χτη­κε στη Νο­τιο­α­να­το­λι­κή Πε­ρι­φέ­ρεια της Μελ­βούρ­νης και την προ­σε­χή τε­τρα­ε­τί­α θα εκ­προ­σω­πεί στην πο­λι­τεια­κή γε­ρου­σί­α τους ψη­φο­φό­ρους των πε­ριο­χών Noble Park, Springvale, Clayton, Mt Waverley, Greater Dandenong και άλ­λες.
Η ε­κλο­γή του εί­ναι η πραγ­μα­το­ποί­η­ση του παι­δι­κού ο­νεί­ρου του, «να α­γω­νιστεί για το κα­λό των συ­ναν­θρώ­πων του». «Α­πό παι­δί ή­θε­λα να υ­πη­ρε­τή­σω των κοι­νω­νί­α» δη­λώ­νει στο «Νέ­ο Κό­σμο».

«Α­πό παι­δί ο­νει­ρευό­μουν ν’ αλ­λά­ξω κά­ποια πράγ­μα­τα στην κοι­νω­νί­α μας, γι’ αυ­τό και α­να­μεί­χθη­κα ε­νερ­γά σε κοι­νω­νι­κές και άλ­λες οργα­νώ­σεις. Ή­θε­λα και ε­ξα­κο­λου­θώ να θέ­λω, με την ί­δια έ­ντα­ση, να δώ­σω στο συ­νάν­θρω­πό μου τη δυ­να­τό­τη­τα να λέ­ει την ά­ποψή του, να διεκ­δι­κεί αυ­τό που πι­στεύ­ει ό­τι α­νή­κει σε αυ­τόν και την οι­κο­γέ­νειά του. Θε­ω­ρώ, ό­τι η ε­κλο­γή μου στη γε­ρου­σί­α μου δί­νει, πλέ­ον, τη δυ­να­τό­τη­τα να υ­πε­ρα­σπί­ζο­μαι τα συμ­φέ­ρο­ντα των συ­ναν­θρώ­πων μου και να προ­ω­θώ τα εν­δια­φέ­ρο­ντά τους στο κοι­νο­βού­λιο, το σώ­μα που α­πο­φα­σί­ζει για το μέλ­λον μας, για το μέλ­λον της Πο­λι­τεί­ας» προ­σθέ­τει.

 Ο 35χρο­νος κ. Ταρ­λά­μης έχει δια­θέ­σει τη μι­σή ζω­ή του στην πο­λι­τι­κή. Έ­χει ερ­γα­στεί σε γρα­φεί­α πο­λιτι­κών και σε κομ­μα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις, έ­χει πά­ρει μέ­ρος σε ε­κλο­γι­κές εκ­στρατεί­ες, δρα­στη­ριό­τη­τες που τον μύ­η­σαν στην πο­λι­τι­κή και τον βο­ή­θη­σαν να δι­κτυω­θεί μέ­σα και έ­ξω α­πό το Ερ­γα­τι­κό Κόμ­μα. Τε­λευ­ταί­ος ερ­γο­δό­της του ή­ταν ο υ­πουρ­γός Υ­γεί­ας Ντά­νιελ Ά­ντριους, α­πό τους ε­πι­κρα­τέ­στε­ρους δια­δό­χους του πρώ­ην πρω­θυ­πουρ­γού, Τζον Μπρά­μπι.

Μι­λά με υ­πε­ρη­φά­νεια για την ελ­λη­νι­κή κα­τα­γω­γή του. «Ο πα­τέρας μου, Σα­ρά­ντης Ταρ­λά­μης, κα­τά­γε­ται α­πό τη Λή­μνο και η μη­τέ­ρα μου, Glenda, εί­ναι Αυ­στρα­λέ­ζα. Αν και οι γο­νείς προ­έρχο­νται α­πό δύ­ο δια­φο­ρε­τι­κούς κό­σμους με­γά­λω­σα σε μί­α οι­κο­γέ­νεια, ό­που οι αρ­χές και οι α­ξί­ες των κό­σμων αυ­τών εί­ναι α­μοι­βαί­α α­πο­δε­κτές και σε­βαστές. Εξ ου και η πί­στη μου, ό­τι ο­φεί­λου­με να σε­βό­μα­στε ο έ­νας την κα­τα­γω­γή και τον πο­λι­τι­σμό του άλ­λου, να σε­βό­μα­στε τη δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τα και να προ­σπα­θού­με να την α­ξιο­ποιού­με με τον κα­λύ­τε­ρο δυ­να­τό τρό­πο» λέ­ει ο νε­ο­φώ­τι­στος πο­λι­τι­κός.

Ο κ. Ταρ­λά­μης δη­λώ­νει έ­τοι­μος να ερ­γα­στεί σκλη­ρά για την ε­πι­τυ­χί­α των προσω­πι­κών και πο­λι­τι­κών στό­χων του.
«Η δου­λειά δεν με φο­βί­ζει» το­νί­ζει. «Α­πό μι­κρά παι­διά, ε­γώ και τα α­δέλ­φια μου, σπου­δά­ζα­με και δου­λεύ­α­με στις ε­πι­χει­ρή­σεις του πα­τέ­ρα μας, όπου μά­θα­με, ότι ο άν­θρω­πος πρέ­πει να α­γω­νί­ζε­ται για να ε­πι­τύ­χει στη ζω­ή του. Δεν φο­βά­μαι τη δου­λειά ού­τε την πί­ε­ση. Θα δια­θέ­τω ό­λες τις δυ­νά­μεις μου για το κα­λό των ψη­φο­φό­ρων μου» δια­βε­βαιώ­νει.

Στην ε­ρώ­τη­σή μας, ποιο ά­το­μο τον έ­χει ε­πη­ρε­ά­σει πε­ρισ­σό­τε­ρο στη ζω­ή του, ο κ. Ταρ­λά­μης α­πα­ντά, «ο χα­μέ­νος α­δελ­φός μου».
«Ο α­εί­μνη­στος α­δελ­φός μου» α­πα­ντά και ε­ξη­γεί,  ό­τι  ή­ταν 15 χρό­νων όταν έ­χα­σε τον α­δελ­φό του, δύ­ο χρό­νια με­γα­λύ­τε­ρό του.
«Ο α­δελ­φός μου εί­χε προ­σβλη­θεί α­πό καρ­κί­νο και πά­λεψε δύ­ο χρό­νια την ε­πά­ρατη α­σθέ­νεια με θάρ­ρος και α­πό­λυ­τα θε­τι­κή σκέ­ψη. Ο θαρ­ρα­λέ­ος α­γώ­νας του και η θε­τι­κό­τη­τά του με δί­δα­ξε, ό­τι οι άν­θρω­ποι πρέ­πει να α­ντι­με­τω­πί­ζου­με τις δυ­σκο­λί­ες της ζω­ής μας με δύ­να­μη, θάρ­ρος, θε­τι­κό­τη­τα και α­πο­φα­σι­στι­κό­τη­τα. Ο α­εί­μνη­στος α­δελ­φός μου εί­ναι το φω­τεινό πα­ρά­δειγ­μά μου» το­νί­ζει.

Στην ε­κλο­γι­κή πε­ρι­φέ­ρεια του κ. Τα­ρλά­μη ζουν μό­νι­μα χι­λιάδες Ελ­λή­νων. Δεν γνω­ρί­ζει, ό­μως το α­κρι­βές πο­σο­στό των ψη­φο­φό­ρων ελ­λη­νικής κα­τα­γω­γής. «Δεν γνω­ρί­ζω το α­κρι­βές πο­σο­στό των ψη­φο­φό­ρων ελ­λη­νι­κής κατα­γω­γής. Θα έ­λε­γα, ό­τι εί­ναι ση­μα­ντι­κό».
Τέ­λος για τις αι­τί­ες της βα­ριάς ήτ­τας του Ερ­γα­τι­κού Κόμ­μα­τος ο κ. Ταρ­λά­μης πι­στεύ­ει, ό­τι ο­φεί­λε­ται σε α­ριθ­μό πα­ρα­γόντων οι κυ­ριό­τε­ροι των ο­ποί­ων εί­ναι η πτώ­ση της ψή­φου των Πρά­σι­νων σε έ­δρες-κλει­διά, ο χρό­νος που το Ερ­γα­τι­κό Κόμ­μα κυ­βέρ­νη­σε την πο­λι­τεί­α, το κό­στος ζω­ής σε έ­δρες που η πλειο­ψη­φί­α των ψη­φο­φό­ρων εί­ναι μι­σθο­συ­ντή­ρη­τοι και ξε­χρε­ώ­νουν στε­γα­στι­κά δά­νεια και η έλ­λει­ψη υ­πο­δο­μών σε α­να­πτυσ­σό­με­νες πε­ριο­χές της Μελ­βούρ­νης.
Αι­σιο­δο­ξεί, ό­μως, ό­τι το Ερ­γα­τι­κό Κόμ­μα θα συ­νέλ­θει α­πό την ήτ­τα, θα α­να­συ­ντά­ξει τις δυ­νά­μεις του μέ­χρι τις ε­πό­με­νες ε­κλο­γές και θα διεκ­δι­κή­σει την ε­ξου­σί­α με α­ξιώ­σεις.

«Οι Λί­μπε­ραλ­ς έ­δω­σαν υ­πο­σχέ­σεις που δεν θα μπορέ­σουν να τι­μή­σουν. Πα­ρέ­συ­ραν τους ψη­φο­φό­ρους με υ­περ­βο­λι­κές υποσχέσεις  για να πά­ρουν την ψή­φο τους και σύ­ντο­μα θα α­πο­κα­λυ­φθούν. Το Ερ­γα­τι­κό Κόμ­μα θα α­να­συντά­ξει τις δυ­νά­μεις του και στις ε­πό­με­νες ε­κλο­γές θα διεκ­δι­κή­σου­με την εξου­σί­α με με­γά­λες α­ξιώ­σεις» κα­τα­λή­γει.