Η Έκτακτη Γενική Συνέλευση της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας ήταν χωρίς αμφιβολία η πολυπληθέστερη στην ιστορία του ιστορικού οργανισμού.
Το ίδιο δεν μπορεί να λεχθεί και για την τακτική Ετήσια Συνέλευση που ακολούθησε.
Η συντριπτική πλειοψηφία των μελών προσήλθε για να ψηφίσει και να… αποχωρήσει!
Γι’ αυτό εξάλλου και η τακτική Συνέλευση τελείωσε σε χρόνο-ρεκόρ και με συνοπτικές διαδικασίες.
Κατά την άποψή μας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πλειοψηφία – και ενδεχομένως και η συντριπτική πλειοψηφία – των μελών που παρέστησαν στην Έκτακτη Συνέλευση ήταν υπέρ της πρότασης του Διοικητικού Συμβουλίου για την ανέγερση του 14ώροφου κτιρίου.
Από εκεί και πέρα όμως υπάρχουν και κάποια πράγματα που θα πρέπει να επισημανθούν έτσι για την ιστορία αλλά και για να τα αποφύγουμε στο μέλλον.
Για παράδειγμα, για ένα τόσο σοβαρό έργο, που αν κάτι πάει στραβά θα απειλήσει την ίδια την Κοινότητα, έπρεπε να είχε γίνει πιο σοβαρή προετοιμασία.
Και επίσης έπρεπε να είχε δοθεί η δυνατότητα σε περισσότερα μέλη να ενημερωθούν, να εκφραστούν και να έχουν και χρόνο στη διάθεσή τους για να εκφράσουν την άποψή τους στη συνέλευση.
Τοποθετήθηκε αναλυτικά ο πρόεδρος της Κοινότητας κ. Παπαστεργιάδης, δευτερολόγησε (με κάποια ένταση) ο κ. Τσουμπάκος και υπήρχαν και οι διαφάνειες στην οθόνη με τις προτάσεις του συμβουλίου.
Στα μέλη δόθηκαν συνολικά 12 λεπτά για να μιλήσουν. Δυο τρίλεπτα στους υπέρ του έργου και δυο κατά. Αυτό ήταν όλο.
Έπειτα δεν έγινε σωστός έλεγχος των μελών που έλαβαν τις κάρτες εισόδου στην αίθουσα και τα ψηφοδέλτια.
Και τέλος, δεν εξελέγη Εφορευτική Επιτροπή, αλλά απλώς επιλέχθηκαν παρατηρητές για την καταμέτρηση.
Εκφράζονται ζωηρές αμφιβολίες αν όντως ήταν 781 άτομα μέσα στην αίθουσα, όσα φέρεται ότι ψήφισαν. Αρκετοί υποστηρίζουν ότι ήταν λιγότερα.
Ακούγεται ότι κάποια μέλη από τη λεγόμενη αντιπολίτευση (που ουσιαστικά ήταν ανύπαρκτη στη Συνέλευση και δεν άρθρωσε πειστικά ούτε έναν λόγο με επιχειρήματα και ούτε πρότεινε κάποια εναλλακτική λύση) εξετάζουν το ενδεχόμενο να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη για να κηρύξει άκυρη την απόφαση της Κυριακής.
Θέλουμε να πιστεύουμε ότι πρόκειται για ανυπόστατες φήμες και κανείς δεν θα το τολμήσει.
Επαναλαμβάνουμε ότι, κατά την εκτίμησή μας, η πλειοψηφία των μελών που πήγαν στη Συνέλευση θέλει το έργο. Αυτό δεν αμφισβητείται.
Και εφόσον το Διοικητικό Συμβούλιο είχε την πλειοψηφία έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικό.
Δεν υπαινισσόμαστε ότι έγινε νοθεία. Αλλά, μάλλον, υπήρξε προχειρότητα.
Και επειδή πλέον μιλάμε για ένα πολύ σοβαρό έργο, επιβάλλεται το κάθε τι να γίνεται προσεκτικά και υπεύθυνα στο μέλλον.
Τα μέλη λοιπόν μίλησαν και είπαν «ναι» στο έργο. Υιοθέτησαν το όραμα του Δ. Συμβουλίου. Πρέπει να είναι σεβαστή η απόφασή τους. Αλλά επιβάλλεται και το Δ.Σ. να είναι ιδιαίτερα υπεύθυνο και προσεκτικό, να ακολουθεί συναινετική πολιτική και να «αφουγκράζεται» όλα τα μέλη για να το στηρίξουν σε αυτό το δύσκολο έργο του.
Διαφορετικά, αν (ξανα)παρατηρηθούν φαινόμενα όπως αυτά της περασμένης Κυριακής οι δικαστικές περιπέτειες μπορεί να μην αποτελούν μόνο μια κακή ανάμνηση του παρελθόντος.
Και επιμένουμε ότι πρέπει να γίνει μια σοβαρή συζήτηση για το ποια κατεύθυνση θέλουμε να ακολουθήσει η Κοινότητα στα χρόνια που θα ακολουθήσουν και να γίνει μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση και αξιοποίηση της περιουσίας της.
Και τέλος να μας εξηγηθεί πιο αναλυτικά τι ακριβώς θα είναι αυτό το Πολιτιστικό Κέντρο για το οποίο, υποτίθεται, ότι θα κτιστεί και το 13ώροφο κτίριο.
Έως τώρα όλη η έμφαση ήταν «γενικόλογα» στο «Πολιτιστικό Κέντρο» αλλά χωρίς να δοθούν λεπτομέρειες.