Ο γιαλός δεν είναι στραβός, οι υπηρεσίες ασφαλείας της Αυστραλίας αρμενίζουν στραβά, με κίνδυνο να οργίσουν Κινέζους. Ελέω Wikeleak, του ιστοτόπου που έχει κάνει τον κόσμο άνω-κάτω με τις διαρροές κυβερνητικές εγγράφων, πληροφορούμαστε ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας της Αυστραλίας «ανησυχούν» σφόδρα για τον ταχύρυθμο εξοπλισμό των γειτόνων και μεγάλων εμπορικών εταίρων μας, των Κινέζων.
Ως «χωροφύλακες» της περιοχής της Ασίας και του Νότιου Ειρηνικού – θα θυμάστε, υποθέτω, ότι ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, μας διόρισε χωροφύλακες της Ασίας και του Ειρηνικού – φροντίσαμε να ενημερώσουμε έγκαιρα τους μεγάλους συμμάχους – θαρρείς και δεν το γνωρίζουν –, ότι το 2006 οι αμυντικές δαπάνες της Κίνας ανήλθαν σε 90 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή ήταν διπλάσιες των δαπανών που είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση της νέας υπερδύναμης.
Το δε 2009 η κυβέρνηση Ραντ εκτιμούσε ότι η Κίνα εξελίσσεται σε υπερδύναμη της Ασίας – εξέλιξη που προκαλεί δικαιολογημένους φόβους στους γείτονές της – και ζητούσε εξηγήσεις από το Πεκίνο, για τις υπέρογκες αμυντικές δαπάνες της.
Υπεροπλίζονται, λοιπόν, οι Κινέζοι όχι για να συνετίσουν και να προσαρτήσουν, όταν θα ωριμάσουν οι συνθήκες, την «αντάρτισσα» Ταϊβάν, αλλά για να εδραιώσουν την κυριαρχία τους στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού.
Η υπεροπλία των Κινέζων δεν θα ανησυχούσε ιδιαίτερα, λένε οι Αυστραλοί ειδικοί, αν οι γείτονές δεν είχαν καταληφθεί, τελευταία από κρίση «εθνικισμού», εάν δεν «υπερτιμούσαν» τις στρατηγικές δυνατότητές τους και τη θέση τους στην υφήλιο, εάν δεν έπασχαν, ιστορικά, από «στρατηγική κρυψίνοια» και δεν είχαν «ανοιχτούς λογαριασμούς» με την Ιαπωνία και την Ταϊβάν. Εάν στα παραπάνω προστεθούν πιθανοί «κακοί υπολογισμοί» των Κινέζων ασήμαντες περιφερειακές εντάσεις θα εξελιχθούν, δυνητικά, σε συγκρούσεις, συμπεραίνουν οι Αυστραλοί ειδικοί.
Παρόλα αυτά, πέρυσι το Πολεμικό ναυτικό της Αυστραλίας και της Κίνας έκαναν κοινές ασκήσεις και μάλιστα με αληθινά πυρά, ενώ πρόσφατα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων Αυστραλίας συμμετείχαν στο δέκατο τρίτο Στρατηγικό Διάλογο Κίνας-Αυστραλίας.
Τι σημαίνουν αυτά; Απλώς, σημαίνουν, ότι μόλις ύψωσε τη φωνή της η Κίνα η πολιτική και η στρατιωτική ηγεσία της Αυστραλίας σιώπησε.
Και σιώπησαν για να μην υποστούμε τις συνέπειες της αθυροστομίας μας, όπως μας είχε απειλήσει η Κίνα – η κυβέρνηση, βέβαια, διέψευδε τις τα περί απειλών από την Κίνα, αλλά στο παρασκήνιο ενημέρωσε τους Αμερικανούς, ότι το Πεκίνο απειλούσε με αντίποινα, αν θα συνεχίζαμε να θορυβούμε για τις αμυντικές δαπάνες μας.
Αναγκαστικά, λοιπόν, δαγκώσαμε τη γλώσσα μας και αντί προτάσεων για «χρήση βίας» για ένταξη της Κίνας στη διεθνή κοινότητα – εάν το απαιτήσουν οι συνθήκες – επιδιώκουμε «τη στρατιωτική συνεργασία με τους Κινέζους».
Ίσχυσε, τελικά, αυτό που είπε η κ. Κλίντον, ότι δεν μπορείς να κάνεις παρατηρήσεις ή να επιβάλλεις πολιτική στη χώρα που σε συντηρεί οικονομικά. Στην προκείμενη περίπτωση η Κίνα συντηρεί οικονομικά Αμερική και Αυστραλία, άρα ούτε εμείς ούτε οι Αμερικανοί είμαστε σε θέση να εμποδίσουμε την εξέλιξη του ασιατικού γίγαντα σε παγκόσμια υπερδύναμη.