«ΠΩΣ πάει η πατρίδα;», είναι συνήθως η πρώτη κλασική ερώτηση που κάνουμε όλοι σε συγγενείς και φίλους που επιστρέφουν από την πατρίδα.
ΤΗΝ ίδια ερώτηση έκανα και εγώ, χθες το πρωί, στον συνάδελφο Σωτήρη Χατζημανώλη, που μόλις γύρισε μετά από σχεδόν ένα μήνα.
Η απάντηση, αν και μονολεκτική, ήταν περιεκτική: στην καρακοσμάρα της!
ΕΙΝΑΙ αλήθεια ότι η πατρίδα μας, εδώ και πολλά χρόνια, ακολουθεί τη δική της, πολύ ιδιαίτερη «πορεία». Μια πορεία χωρίς σκοπό και στόχο.
ΖΕΙ σε έναν κόσμο που δεν γειτονεύει με κανέναν άλλο.
ΞΕΚΟΜΕΝΗ απ’ όλους και απ’ όλα, στην δική της μαγεμένη τροχιά.
ΟΣΟ ο υπόλοιπος κόσμος ομογενοποιείται και τείνει να γίνει ένας, καίγοντας λιβάνι στην παγκοσμιοποίηση και τις «αγορές», εμείς τόσο πιο πολύ ξεκόβουμε και απομακρυνόμαστε.
ΠΡΟΣ τα πού περίπου οδεύουμε ως χώρα ουδείς γνωρίζει και κανέναν δεν απασχολεί.
ΜΟΙΑΖΕΙ με τους αρχέγονους ταξιδιώτες η πατρίδα, που ταξίδευαν προσανατολιζόμενοι με αρωγό την τύχη και τα αστέρια.
ΣΕ έναν κόσμο που έχει χαρτογραφηθεί και χιλιομετρηθεί μέχρι χιλιοστού, εμείς συνεχίζουμε να πορευόμαστε χωρίς πυξίδα.
ΓΙΑ εμάς, το ταξίδι έχει σημασία και όχι ο προορισμός.
ΤΗ σημερινή Ελλάδα θα πρέπει να είχαν υπόψη τους οι φιλόσοφοι του 18ου αιώνα όταν μιλούσαν για σκοπιμότητα χωρίς σκοπό.
ΑΝ τελικά καταφέρουμε να απαλλαγούμε από κάθε έννοια κρατικής οργάνωσης και εναρμονιστούμε με το χάος, θα συμβάλουμε, (πολύ περισσότερο από τους αρχαίους Έλληνες) στο να αποκτήσει ο κόσμος έναν νέο πολιτισμό.
ΕΝΑΝ πολιτισμό, που θα αφήσει πίσω του την ξεπερασμένη έννοια της οργανωμένης κοινωνίας και θα προσχωρήσει στην ουσιαστική αυτονόμηση των ανθρώπων.
ΕΝΑ βήμα πιο πέρα από την πλήρη αναρχία του Μπακούνιν και του Κροπότκιν: ο καθένας θα είναι από μόνος του κράτος (και υπήκοος) και θα υπακούει αποκλειστικά στους προσωπικούς του νόμους.
ΑΣ επιστρέψουμε όμως στο Σωτήρη και το ταξίδι του στην ιδιαίτερη πατρίδα μου την Τρίπολη την περασμένη Κυριακή για να δει το παιχνίδι μεταξύ της ΑΕΚ και του Αστέρα.
ΤΡΕΙΣ χιλιάδες άτομα όλοι και όλοι οι φίλαθλοι και οι μισοί από αυτούς οπαδοί της ΑΕΚ, που έφτασαν από την Αθήνα στο αρκαδικό οροπέδιο για να υποστηρίξουν μια ομάδα, που προσπαθεί παραπαίοντας και συνοδευόμενη από χρέη που ξεπερνούν τα περιουσιακά της στοιχεία, να σταθεί στα πόδια της.
ΤΟ μόνο ενθαρρυντικό στην όλη ιστορία είναι ότι στην ίδια βάρκα, δεν βρίσκονται μόνο και όλες οι υπόλοιπες ομάδες, αλλά και η ίδια η χώρα.
ΕΞΥΠΑΚΟΥΕΤΑΙ βέβαια ότι καπετάνιος δεν υπάρχει στη βάρκα και ο καθένας τραβάει κουπί προς την κατεύθυνση που τον εξυπηρετεί, με αποτέλεσμα το πέλαγος τέλος να μην έχει.
ΤΟ ότι ακόμα δεν έχει η «βάρκα» δεν έχει ναυαγήσει, δεν οφείλεται στην τύχη, αλλά στην κοινή πεποίθηση ότι κάποια στιγμή ο θεός «θα βάλει το χέρι του» και θα του σώσει.
ΚΑΙ αφού έτσι γίνεται πάντα, γιατί να μην ξαναγίνει. Στο κάτω-κάτω, η χώρα μπορεί να μην πηγαίνει (οικονομικά) καλά, αλλά «δόξα τω θεώ» καλά περνούν όλοι.
ΤΟ γήπεδο του Αστέρα, που φιλοδοξεί, όπως και οι άλλες ομάδες, να παίξει στην Ευρώπη, είναι ένα «χωράφι» όπου έχουν στηθεί κάποιες πρόχειρες εξέδρες, εν αναμονή του μεγάλου ονείρου.
ΤΗΝ κατασκευή δηλαδή ενός σύγχρονου γηπέδου σαν αυτό της… Μπαρτσελόνα! Λίγο πιο μικρό βέβαια σε χωρητικότητα, αλλά με τις ίδιες πολυτελείς ανέσεις.
ΜΕΧΡΙ γίνει το… μεγάλο γήπεδο, που υποσχέθηκε ότι θα χτίσει ο νεόπλουτος επιχειρηματίας που ανέλαβε, όταν ακόμα ο κόσμος πίστευε σε υποσχέσεις και στην… ισχυρή Ελλάδα που «πρωταγωνιστεί» στην Ευρώπη, οι φίλαθλοι στριμώχνονται στο… Νταχάου του Αστέρα.
ΤΟΥΣ original φιλάθλους της ΑΕΚ (μεταξύ των οποίων και τον Σωτήρη) τους περίμεναν, με κουμπούρια, κλομπ και ασπίδες δύο τάγματα των ΜΑΤ (που είχαν μεταφερθεί από την Αθήνα) για να συνετίσουν, αν χρειαζόταν, τους «φιλάθλους» που πηγαίνουν στο γήπεδο να εκτονώσουν (και) την οργή τους κατά της κοινωνίας.
ΤΟΥΣ φιλάθλους της ΑΕΚ, που έχουν και παράδοση σε… αγαθοεργές πράξεις, τους οδήγησαν μέσα σε ένα θωρακισμένο κλουβί από κάγκελα και συρματόπλεγμα (που προστατεύει τους ποδοσφαιριστές από ιπτάμενα αντικείμενα) ενώ τους ντόπιους σε άλλη εξέδρα.
Ο συνάδελφος, για να δει το παιχνίδι με κάποια άνεση, είχε πληρώσει 25 ευρώ για… αριθμημένο εισιτήριο. Έλα όμως που δεν υπήρχαν αριθμοί και ο καθένας καθόταν όπου προλάβαινε.
ΑΠ’ Ο,ΤΙ μου είπε, το γήπεδο θύμιζε το Γκουαντανάμο, αφού μόνο χειροπέδες δε τους έβαλαν! Άσε που το συρματόπλεγμα (που προστάτευε τα… κάγκελα!) τον εμπόδιζε να δει την εστία που βρισκόταν μπροστά του.
ΝΑ σημειώσω εδώ ότι οι φίλαθλοι της ΑΕΚ που ταξίδεψαν από Αθήνα για να δουν το παιχνίδι, αντιστεκόμενοι στην… εξουσία και την ακρίβεια, σήκωσαν τις μπάρες και πέρασαν χωρίς να πληρώσουν διόδια!
ΣΤΟ περιστατικό αναφέρθηκα για να πω με δυο κουβέντες ότι παρόμοιο φίλαθλο πνεύμα επικρατεί σε ολόκληρη τη χώρα.
ΤΟΝ τελευταίο καιρό, επ’ ευκαιρία της οικονομικής κρίσης, ένα καινούργιο λαϊκό κίνημα, το κίνημα του «τζάμπα», άρχισε στην πατρίδα.
ΗΔΗ, με επικεφαλής τον ηθοποιό Απόστολο Γκλέτσο, σχηματίστηκαν πανελλήνιες επιτροπές «αγώνα» κατά των διοδίων, ενώ έχουν αρχίσει να πυκνώνουν οι φωνές αυτών που ζητούν από τους πολίτες να μην πληρώνουν τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, του τηλεφώνου, εισιτήρια στις δημόσιες συγκοινωνίες και λοιπά.
ΓΙΑ αντίσταση κατά της φορολογίας δεν χρειάστηκε να μιλήσει κανένας αφού έτσι και αλλιώς κανείς δεν πλήρωνε!
ΟΙ συμπατριώτες μας απαιτούν από την κυβέρνηση να σπάσει το κεφάλι της και να βρει τρόπους ώστε το κράτος να παρέχει δωρεάν στους πολίτες όλες τις απαιτούμενες υπηρεσίες.
ΚΑΙ αν δεν μπορεί από μόνο του να λύσει τη δύσκολη αυτή εξίσωση να ζητήσει και τη βοήθεια της τρόικας.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ βέβαια, αλλοπρόσαλλη είναι και η συμπεριφορά του κράτους, το οποίο και απαιτεί από ορισμένους πολίτες να ζουν με… αέρα κοπανιστό.
ΕΠΕΙΔΗ παρακολουθώ από κοντά τις εξελίξεις στην πατρίδα, φυσιολογικά θα έπρεπε να είχα συνηθίσει και να μην εξοργίζομαι με τα όσα (απαράδεκτα) συμβαίνουν.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά δεν τα καταφέρνω. Να ένα πρόσφατο παράδειγμα νοοτροπίας και διγλωσσίας. Όταν τα επιτόκια δανεισμού πέφτουν, ο υπουργός Οικονομικών και οι συνεργάτες του μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης.
ΟΤΑΝ τα επιτόκια αρχίζουν να ανεβαίνουν και πάλι μετά τη δημοσιοποίηση νέων στοιχείων για την πορεία της ελληνικής οικονομίας, στρέφονται εναντίον τους και μιλούν για «διεθνή συνωμοσία εναντίον της χώρας».
ΤΟ ίδιο έγινε και πριν λίγες μέρες, μετά την αρνητική αξιολόγηση από την Φιτζ και Μούντις. Αμέσως άρχισαν τα καινούργια σενάρια «συνομωσίας» για τις προθέσεις των οίκων αξιολόγησης.
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ είναι το γεγονός ότι κανείς, ούτε για μια στιγμή, δεν κάθισε να σκεφτεί και να απαντήσει στο απλό ερώτημα γιατί να συνωμοτούν εναντίον μας οι οίκοι αξιολόγησης; Τι έχουν να κερδίσουν;
ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής για τις αγορές δουλεύουν και πελάτες ψάχνουν να βρουν. Για την ατελείωτη όμως «συνομωσία» των Εβραίων και όλων των μεγάλων κατά της Ελλάδας θα μιλήσουμε την άλλη βδομάδα.