ΣΗΜΕΡΑ λέω να αφήσω ήσυχο το Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας να ξανασκεφτεί την ανέγερση του… Πολιτιστικού Κέντρου και να ασχοληθώ με τους θρησκευτικούς προβληματισμούς της παροικίας μας.
ΠΡΙΝ αρχίσω, οφείλω (για άλλη μια φορά) να διευκρινίσω ότι δεν έχω τίποτα εναντίον των ανθρώπων που πιστεύουν.
ΣΤΟ κάτω-κάτω της γραφής μια ψυχή έχει ο καθένας εξ ημών (σύμφωνα με τον Πλάτωνα) και όπου θέλει μπορεί να την κληροδοτήσει.
ΝΑ προσθέσω, επίσης, ότι κατανοώ (σε ύψιστο βαθμό) τις μεταφυσικές ανησυχίες των ανθρώπων και την ανάγκη τους να σώσουν τις ψυχές και άλλων συμπαροίκων για να μην τους φάει η μοναξιά στον άλλο κόσμο.
ΓΙΑΤΙ εδώ που τα λέμε, αγαπητοί μου χριστιανοί, ακόμα και στον Παράδεισο, η μοναξιά δεν υποφέρεται.
ΕΔΩ δεν μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας σε τούτο τον (πολύ) προσωρινό, άσχετο και μάταιο κόσμο, που να την βγάλουμε καθαρή στην αιωνιότητα χωρίς παρέα. Θα ξενερώσουμε εντελώς σας λέω.
ΚΑΙ για να μη μιλάμε μόνο ρητορικά, σκεφτείτε να πάει μόνη της στον Παράδεισο η επιστολογράφος μας κ. Μαρία Ζουμή, χωρίς τον κ. Κυριάκο Βαβάκη.
ΜΕ ποιον να αλληλογραφεί και σε ποιον το πόνο της να πει; Άσε που δεν θα έχει και κανέναν να… σώσει. Οι συγκάτοικοί της, έχουν ήδη σωθεί, γι’ αυτό άλλωστε και βρίσκονται εκεί.
ΣΤΗΝ κατάθλιψη θα πέσει σας λέω. Μαύρο (χωρίς μαύρο) θα βλέπει τον Παράδεισο! Αυτός και αν θα είναι εφιάλτης κατευθείαν από την φυλλάδα του Δάντη.
ΚΑΙ για τον κύριο Κυριάκο όμως, από την αντίπερα άχθη θα είναι (εξαιρετικά) δύσκολα τα πράγματα. Χωρίς επιστο-αντίπαλο πώς να ζήσει ο έρμος;
ΣΕ ποιον να απαντά; Αν απουσιάζουν οι «πιστοί», άνθρωποι δηλαδή σαν την κυρία Ζουμή και τον μητροπολίτη Σεραφείμ, θα τον φάει η μαρμάγκα.
ΣΕ εμένα δεν μπορεί να ελπίζει, αφού θα είμαι στο (εντελώς) πουθενά, οπότε, θα την έχει «από χέρι βαμμένη». Τα βάσανα της αιώνιας κόλασης, δεν θα είναι τίποτα μπρος στην (πλήρη) αφάνεια!
ΟΥΤΕ στα Ορφικά Μυστήρια, οι μύστες της Σικελίας δεν μπορούσαν να οραματιστούν παρόμοια (με του κυρίου Κυριάκου) τιμωρία: το φρικτό τέλος του «Εγώ», ή πληρέστερη ανυπαρξία!
ΔΕΝ αποδίδονται ούτε με λέξεις, ούτε με τα μιμητικά ίχνη της σινικής γραφής, τα συναισθήματα που μπορεί να νοιώσει άνθρωπος μπρος το (απόλυτο) κενό. Το μηδέν. Την τελευταία εσχατιά του τέλους!
ΘΑ θυμούνται τη σελίδα αλληλογραφίας του Νέου Κόσμου, μέσω της οποίας τους γνώρισαν (χάρη στην ψυχική γενναιοδωρία του Σωτήρη Χατζημανώλη) και τέσσερις-πέντε χριστιανοί και θα ανατριχιάζουν και στα πέλματα των ποδιών τους!
ΠΙΣΤΕΥΕΙ δεν πιστεύει κανείς, είναι δύσκολο με τέτοιους τύπους να επικοινωνεί. Δηλαδή πόσοι μπορούν να έχουν το ψυχικό σθένος να κατεβάσουν τη θρησκευτική αντιπαράθεση σε επίπεδο διαλόγων νηπιαγωγείου;
ΠΡΙΝ στο θέμα μπω, δυο πράγματα έχω να τους πω: τα επιχειρήματα που διαθέτει το θρησκευτικό οπλοστάσιο της κυρίας Ζουμή, μπορούν να στείλουν περισσότερους στην Κόλαση απ’ όλες τις ηδονιστικά κολάσιμες πράξεις.
ΠΟΙΟΣ δεν θα προτιμήσει, την Κόλαση, για να γλυτώσει από την αιώνια ανάγνωση επιστολών της κυρίας Ζουμή; Ο μόνος ικανός (προφανώς) να το κάνει, είναι ο κύριος Κυριάκος.
ΤΕΛΙΚΑ και πριν μπω στο «ζουμί» της επιστολής της κυρίας Ζουμή, θα ήθελα να πω, σε όλους τους «άθρησκους» και στους «έτσι και έτσι», σαν τον κύριο Κυριάκο, ότι έτσι και δεν υπήρχε θεός και θρησκεία οι μισοί θα ήταν στα ψυχιατρεία και οι υπόλοιποι θα την βγάζαμε πέρα με… χάπια!
Η σοβαρότητα των επιχειρημάτων του κυρίου Κυριάκου, φαίνεται από το γεγονός ότι προκαλούν τον γέλωτα ακόμα και στην κυρία Ζουμή.
ΔΕΝ το λέω εγώ αυτό, η ίδια η κυρία Ζουμή το ομολογεί, στην τελευταία της επιστολή που δημοσιεύθηκε προχθές στο Νέο Κόσμο και ήταν (αλληλέγγυα) αφιερωμένη με (χριστιανική) αγάπη στον κύριο Βαβάκη, τον οποίο και δεν θεωρεί «περιττό», αφού όλα τα όντα έχουν έναν προορισμό.
ΚΑΙ ενώ από την μια, κατηγορεί τον κύριο Κυριάκο, ότι άλλα διαβάζει στη Βίβλο και άλλα γράφει στην εφημερίδα (δηλαδή ούτε και να αντιγράφει δεν ξέρει!), από την άλλη, ζητάει από όλους, να εφαρμόζουν το «να μην γνωρίζει η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου».
ΜΑ αν είναι έτσι κυρία Ζουμή, εννοώ δηλαδή ότι ένα μέλος του σώματός μας να μη γνωρίζει τι κάνει το άλλο, γιατί απαιτείς από τον κύριο Κυριάκο, να αντιγράφει σωστά, όταν επικαλούμενος την πιο πάνω ρήση μπορεί κάλλιστα να ισχυριστεί ότι το χέρι του γράφει από μόνο του ότι γουστάρει χωρίς να ξέρει (τίποτα) το μυαλό του;
ΣΥΓΓΝΩΜΗ, κύριε Βαβάκη, που παίρνω το μέρος σου, αλλά δεν μπορώ να ανεχτώ την αμφισημία των ισχυρισμών της κυρίας Ζουμή. Αλίμονο και αν δεν ήξερε η αριστερά τι ποιεί η δεξιά. Πλήρη αναρχία θα είχαμε!
ΚΑΙ παρά το γεγονός ότι του λέει του χριστιανού (ναι, κρυφοχριστιανός είναι ο κύριος Βαβάκης, όπως οι περισσότεροι εθνικιστές αρχαιόπληκτοι) να μην τα βάζει με τους κληρικούς, αυτός εναντίον του γνωστού μας, μητροπολίτη τα «ρίχνει» και μάλιστα πολύ (ωμά) και βάρβαρα.
ΑΝ και με αυτά που του «ψέλνει» συμφωνώ, είμαι ενάντια στο γενικευμένο πόλεμο κατά των κληρικών, γιατί ουδεμία σχέση έχει ο πόλεμος αυτός με τη θρησκευτική αντιπαράθεση για την ύπαρξη (ή μη) του θεού.
ΣΤΗΝ προσπάθειά μου, που λέτε, να λυτρωθώ (για να γαληνέψω) από τη «θεία» αλληλογραφία, έκανα αυτό που κάνω πάντα σε στιγμές πνευματικής κόπωσης και ψυχικής ταλαιπωρίας: ρο ρίχνω στην ποίηση.
ΟΠΩΣ έχουμε πει, ο έρωτας είναι πιο σημαντικός από τη αγάπη (ακόμα και τη χριστιανική) και οι ποιητές πιο σημαντικοί από τους φιλοσόφους. Μεγάλη ιστορία η ποίηση, παρά τη βάναυση ταλαιπωρία που υφίσταται σε αυτή την παροικία.
ΕΛΑ όμως που το μοναδικό ποίημα που υπήρχε την περασμένη βδομάδα, στη σελίδα αλληλογραφίας του Νέου Κόσμου, ήταν το «Γράφω νύχτα, γράφω μέρα» της συμπαροίκου ποιήτριας Φωτεινής Μαυρίδου-Τρουπή.
ΝΑ πώς άρχισε: «Να ξεχάσω θέλω μα δεν μπορώ αυτά που συχνά έχω στο μυαλό να γράφω χωρίς να σταματώ και πράγματα να συναντήσω που τόσο αγαπώ». Παθαίνω πλάκα που λέτε, τραβώ χειρόφρενο και ξαναδιαβάζω τον στίχο για να τον εμπεδώσω.
ΣΤΟ νόημα μπήκα (τρόπος του λέγειν «μπήκα», γιατί για να μπεις στο νόημα μια τέτοιας ποιητικής βαθύτητας απατιέται να διαθέτεις πιο στοχαστικό και κριτικό πνεύμα και από τον μεγάλο Μπωντλαίρ.
ΤΕΛΟΣ πάντων, αφού δεν καταλάβαινα, πήρα την απόφαση να πάω πιο κάτω για να τελειώνω (και) κάποια στιγμή. Στο ίδιο ποιητικό ύψος και ο επόμενος στίχος με τη βαρύνουσα επιπρόσθετη πληροφορία ότι γράφει από το πρωί έως το βράδυ (και ολόκληρη την νύχτα!) και ότι γράφει μάλιστα έξω στους αγρούς, έχοντας και όλα τα στοιχεία της φύσης εναντίον της. (Βροχή, ξηρασία, αέρα πλημύρες και λοιπά).
ΑΛΛΑΖΩ στίχο, με την ελπίδα να σταματήσει η νιτσεϊκά βασανιστική αιώνια επανάληψη του «γράφω», που σε καταδικάζει σε αιώνιο «διαβάζω» (και μάλιστα χωρίς να καταλαβαίνεις) και πέφτω πάνω στο «σκοτεινό διαμάντι» που μόνο με το «Ιγκυτούρ», του θρυλικού μυστακοφόρου, ποιητή και φιλοσόφου, Στεφάν Μαρλαμέ, μπορεί να συγκριθεί.
ΝΑ μια απόστροφος του απαιτητικά πολύστροφου ποιήματος: «γράφω για τον ουρανό, (σημ.: στην αυλή και θεοσκότεινα παρακαλώ!) την πούλια, τον αυγερινό και της νύχτας την τρελή μαγεία».
ΜΕΧΡΙ εδώ δυστυχώς μου επέτρεψαν οι γνώσεις μου να διαβάσω. Πιο κάτω δεν καταλάβαινα Χριστό.
ΑΦΗΣΑ ατελείωτο το ποίημα της κυρίας Φωτεινής και για να έλθω στα ίσα μου διαβάζω δυο φορές ακόμα το αντιφασιστικό γράμμα του κυρίου Κυριάκου ψιθυρίζοντας τούτη την άδολη ευχή: «Φώτισε με Κύριε από τη Φωτεινή και τον Κυριάκο να γλυτώσω».
ΚΑΙ από τους επιστολογράφους γλύτωσα, αλλά που να γλυτώσω από τον Σωτήρη Χατζημανώλη. Χωρίς δεύτερη κουβέντα, μπαίνει στο γραφείο μου αφήνει ένα απόκομμα αυστραλιανής εφημερίδας, λέγοντάς μου: «μιας και είπες ότι θα ασχοληθείς σήμερα με τη πιστούς και τη θρησκεία, διάβασέ το».
Ε, αυτό ήταν. Ήλθε «και έδεσε» το πράγμα. Η είδηση (με δυο κουβέντες) αφορούσε τον νεαρό Αυστραλό αρχιτέκτονα Σίντιγκ Γκόρτον, ο οποίος και έχει πάρει την αποστολή του σε τούτο τον κόσμο, πιο σοβαρά και από την κυρία Ζουμή.
Ο τύπος που λέτε, μη έχοντας τίποτα καλύτερο να ασχοληθεί, (όπως και ο κύριος Κυριάκος) αντί να κάθετε και να γράφει γράμματα στο «Νέο Κόσμο», αφού ασπάστηκε το Ισλάμ (και έγινε Ιμπραήμ_ ίδρυσε «Κίνημα για την Σαρία» και προειδοποιεί τους πάντες ότι θέλουμε δεν θέλουμε το Ισλάμ θα επικρατήσει σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ο ίδιος προειδοποίησε την πρωθυπουργό Γκίλαρντ, ότι ο μόνος θεός που υπάρχει είναι ο Αλλάχ και καλά θα κάνει να πάψει να προσποιείται ότι δήθεν δεν καταλαβαίνει.
Η μύηση μας, προτείνει να αρχίσει, μέσω των δικαστηρίων στα ποία και θα πρέπει να δικάζουν σύμφωνα με το νόμο της Σαρίας. Με λίγες κουβέντες να κόβουν χέρια πόδια κεφάλια και οποιοδήποτε άλλο μέλος του σώματος παρανομεί!
ΣΤΗΝ προκειμένη περίπτωση κανένα μέλος Δεν θα μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνώριζε τι έκανε το άλλο. Δηλαδή θα πάρει κόσμο και κοσμάκη στο λαιμό της η ρήση της κ. Ζουμή. Γεια χαρά σε όλους.