Με μία ταινία-πρόκληση στις βαλίτσες του προσγειώθηκε στο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Σάντα Μπάρμπαρα ο Ελληνοαυστραλός Σαμ Βούτας. Εκπροσωπώντας την Κίνα, τη χώρα όπου έχει επιλέξει για μόνιμη κατοικία του, ο ομογενής ηθοποιός και σκηνοθέτης παρουσιάζει αυτές τις μέρες για πρώτη φορά στο αμερικανικό κοινό την ταινία του με τίτλο «Red Light Revolution» («Η επανάσταση των κόκκινων φαναριών»), η οποία έχει ήδη λάβει θετικές κριτικές από τους Κινέζους κριτικούς.
Ο Βούτας, ο οποίος γεννήθηκε στη Μελβούρνη, αλλά μεγάλωσε σε διάφορες πόλεις της Ασίας, πρώτα στη Μανίλα και στη συνέχεια στην Ταϊπέι και στο Πεκίνο, ζει και εργάζεται τα τελευταία πέντε χρόνια στην κινεζική πρωτεύουσα. Η νέα ταινία του αποτέλεσε αναμφίβολα μεγάλο ρίσκο για εκείνον, αφού πραγματεύεται το ευαίσθητο για την κινεζική κοινή γνώμη θέμα των sex-shops.
Σύμφωνα με τους κριτικούς, πρόκειται για μία ευχάριστη κωμωδία που προκαλεί συχνά ξεσπάσματα γέλιου. Αφηγείται την ιστορία ενός ταξιτζή, ο οποίος χάνει τη δουλειά και τη σύζυγό του την ίδια ημέρα και ανακαλύπτει ως μοναδική διέξοδο καριέρας τη διεύθυνση ενός sex-shop της γειτονιάς του. Όλο το χιούμορ περιστρέφεται γύρω από τη σύγκρουση της συντηρητικής κινεζικής κουλτούρας με τις ξένες επιρροές στις παραδοσιακές αξίες.
Ο Ελληνοαυστραλός σκηνοθέτης θυμάται την πρώτη φορά που είχε επισκεφτεί ένα sex-shop στο Πεκίνο και υποστηρίζει ότι τα τελευταία χρόνια ακόμη και η συντηρητική κουλτούρα της Κίνας έχει χαλαρώσει. «Η πρώτη φορά που μπήκα σε sex-shop στο Πεκίνο ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90. Ήταν ένα μικρό κατάστημα κρατικής ιδιοκτησίας και έμοιαζε περισσότερο με σχολικό εργαστήριο φυσικής» θυμάται ο Βούτας.
«Οι καιροί είχαν αλλάξει αναμφίβολα δέκα χρόνια αργότερα, όταν επισκεφτήκαμε το Σεξουαλικό Συνέδριο της Σαγκάης στο πλαίσιο έρευνας. Πλέον, το σκηνικό θύμιζε Λας Βέγκας. Τότε συνειδητοποίησα πόσα χρήματα αξίζει αυτή η επιχείρηση».
ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Παρ’ όλα αυτά, ο Ελληνοαυστραλός σκηνοθέτης αποκαλύπτει ότι δυσκολεύτηκε να πάρει έγκριση για τα γυρίσματα της ταινίας του. «Στην Αυστραλία, όταν θες να γυρίσεις μία ταινία, αρκεί να συμπληρώσεις μία αίτηση για να πάρεις τη σχετική άδεια από το δημοτικό συμβούλιο. Στο Πεκίνο τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Έτσι, αρχίσαμε από νωρίς να χτυπάμε πόρτες προκειμένου να γίνουν όλα απολύτως νόμιμα.
Όμως, παρά τη σκληρή δουλειά μας, αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο από ό,τι φανταζόμασταν το να πάρουμε τις σχετικές εγκρίσεις. Φαίνεται ότι και οι λογοκριτές λογοκρίνονται από άλλους λογοκριτές που τους ελέγχουν. Κάποια στιγμή, μας προτάθηκε να μεταφέρουμε το σκηνικό της ιστορίας σε κατάστημα τσαγιού. Μία ταινία για ένα κατάστημα τσαγιού θα μπορούσε βεβαίως να είναι φανταστική, αλλά εγώ αισθάνθηκα ότι το “Red Tea Revolution” θα έχανε το βασικό νόημα ως ταινία» εξηγεί ο Βούτας, ο οποίος δεν υπογράφει μόνο τη σκηνοθεσία αλλά και το σενάριο της ταινίας.
Μιλώντας για το σενάριο, ο Σαμ Βούτας αποκαλύπτει ότι τα κινεζικά που γνωρίζει δεν ήταν αρκετά. «Θα χρειαζόμουν δέκα χρόνια διδακτορικού σε Ινστιτούτο Γλώσσας για να γράψω ένα αψεγάδιαστο σενάριο. Έτσι, το έγραψα στα αγγλικά, ένας συνάδελφος το μετέφρασε στα κινεζικά και στη συνέχεια το επεξεργάστηκα με τους ηθοποιούς για να δώσω το ύφος που ήθελα».
ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ
Αυτό είναι το δεύτερο σκηνοθετικό εγχείρημα του Σαμ Βούτας, ο οποίος εργάζεται παράλληλα ως ηθοποιός σε κινεζικές τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Με την πρώτη ταινία του με τίτλο «Crash test» είχε αποσπάσει το δεύτερο βραβείο του Φεστιβάλ της Μελβούρνης το 2000. Εκείνη η ταινία ωστόσο είχε διανεμηθεί αποκλειστικά στις κινεζικές κινηματογραφικές αίθουσες. Δέκα χρόνια μετά, ο Ελληνοαυστραλός σκηνοθέτης έχει επικεντρωθεί σε σινοκεντρικές ταινίες που προορίζονται για τη διεθνή αγορά, αφού αναζητεί την παγκόσμια αναγνώριση, από την οποία πλέον απέχει ελάχιστα.