Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι αναλφάβητος οικονομικά. Ο οικονομικός αναλφαβητισμός του επιβεβαιώθηκε εκ νέου, την Πέμπτη το βράδυ, στη θεσμοθετημένη απάντησή του στον πρώτο προϋπολογισμό της κυβέρνησης Γκίλαρντ.
Για να κυριολεκτούμε, ο κ. Άμποτ δεν απάντησε στον προϋπολογισμό της κυβέρνησης. Απλά, μίλησε για το δικό του «όραμα» χωρίς να υπεισέλθει στις λεπτομέρειες του οράματος.
Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δεν έχει, εν ολίγοις, τις ικανότητες που απαιτεί η ανάλυση του προϋπολογισμού και η ανάπτυξη εναλλακτικής οικονομικής πρότασης. Γι’ αυτό περιορίστηκε στη συνθηματολογία, στην κενή συνθηματολογία που δημιουργεί φευγαλέες εντυπώσεις, μόνο.
Επέλεξε, λοιπόν, το σύνθημα «ξεχασμένοι πολίτες» του πατριάρχη του Λίμπεραλ Πάρτι Ρόμπερτ Μένζις, για να κεντρίσει το ενδιαφέρον της «απειλούμενης», από τον προϋπολογισμό, μεσαίας κοινωνικής τάξης.
Ξαφνικά, το Λίμπεραλ Πάρτι, υπερασπιστής των «βιοπαλαιστών» κατά την προσφιλή συνθηματολογία του πρώην πρωθυπουργού Τζον Χάουαρντ, ανέλαβε εργολαβικά την υπεράσπιση της μεσαίας κοινωνικής τάξης. Της τάξης των πολιτών με ετήσιο εισόδημα 150 χιλιάδες το χρόνο. Αυτή την τάξη δεσμεύτηκε «να σώσει» ο κ. Άμποτ από τον οικονομικό αφανισμό που μεθοδεύει η κυβέρνηση Γκίλαρντ, χωρίς να κάνει τον κόπο να εξηγήσει πώς θα τους βγάλει από τα γαμψά νύχια του Γουέιν Σουάν.
Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης μου θύμισε την Πέμπτη το βράδυ τον κολοσσό της Ρόδου, με το ένα πόδι στη μεσαία τάξη και το άλλο στην εργατιά. Διότι έστειλε μήνυμα και στην εργατιά, ότι ο Συνασπισμός βρίσκεται τόσο κοντά στον εργάτη από το Εργατικό Κόμμα, που αν βρισκόταν στο χώρο της βουλής το φάντασμα του ιστορικού ηγέτη των Εργατικών Μπεν Τσίφλι, θα πετούσε πάνω από τα έδρανα της αντιπολίτευσης.
Το φάντασμα του Μπεν Τσίφλι δεν εθεάθη στην κοινοπολιτειακή βουλή. Εθεάθη, όμως, το είδωλο της ντροπής στρογγυλοκαθισμένο δίπλα στον αρχηγό της αντιπολίτευσης, όταν τόλμησε τη σύγκριση της συζύγου του με την πρωθυπουργό Τζούλια Γκίλαρντ, για να τονίσει εμμέσως ότι μία άγαμη πρωθυπουργός χωρίς παιδιά δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει τον αγώνα για επιβίωση μίας έγγαμης γυναίκας με παιδιά.
Τείνω να συμφωνήσω με όσους χαρακτήρισαν την ομιλία του κ. Άμποτ «έκθεση ιδεών», διότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μία παρουσίαση ιδεών, χωρίς ουσιαστικά οικονομολογικά ερείσματα.
Κατ’ αρχήν, αν ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης για το νέο οικονομικό έτος είναι τόσο επικίνδυνος, όσο εκτιμά η αντιπολίτευση ο κ. Άμποτ και οι συνεργάτες του οφείλουν να δηλώσουν αν θα τον στηρίξουν ή όχι στη βουλή. Η κενή ρητορική αφήνει αδιάφορο το εκλογικό σώμα και εκθέτει τον κενό ουσίας ρήτορα.
Δεύτερον, οι «ξεχασμένοι πολίτες» στους οποίους απευθύνθηκε δεν είναι οι πολίτες με ετήσιο εισόδημα 150 χιλιάδες δολάρια. Οι «ξεχασμένοι πολίτες» είναι οι πραγματικοί βιοπαλαιστές που δίνουν καθημερνή μάχη επιβίωσης με μισθούς πείνας. Οι «ξεχασμένοι πολίτες» είναι οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι ανάπηροι οι ασθενείς, που επιβιώνουν με τη σύνταξη κατά τα επιδόματα πείνας που χορηγεί το αυστραλιανό κράτος.
Τρίτον, τα πολιτικά κόμματα που έχουν αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση την ανακοινώνουν δεν την κλειδώνουν στο ντουλάπι για να τη βγάλουν την παραμονή των εκλογών. Κωλυσιεργούν τα πολιτικά κόμματα που δεν έχουν εναλλακτική πρόταση.
Τέταρτον, η πρόταση για υποβολή του φόρου ρύπανσης στην κρίση του λαού με πρόωρη προσφυγή στις κάλπες είναι λαϊκίστικη πρόταση, που στοχεύει την εκμετάλλευση της σύγχυσης που έχουν προκαλέσει στο λαό οι βιαστικές ανακοινώσεις της κυβέρνησης για τον επίμαχο φόρο.
Στην ουσία η αξιωματική αντιπολίτευση δεν θέλει πρόωρες εκλογές, διότι γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να επαναληφθούν τα γεγονότα του 2010. Ξέρει, ότι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα είναι ευνοϊκότερη για το Εργατικό Κόμμα, διότι θα έχει απαλλαγεί από τα βαρίδια που κόντεψαν να το στείλουν στην αντιπολίτευση.
Βέβαια, ο πρώτος προϋπολογισμός της κυβέρνησης δεν είναι θέσφατο. Βασίζεται, όπως και οι προηγούμενοι, στην υπόθεση ότι οι βασικοί δείκτες της οικονομίας θα παραμείνουν σταθερή, ότι η Κίνα και οι άλλες ασιατικές χώρες θα συνεχίσουν να αγοράζουν ορυκτά και άλλα εξαγώγιμα προϊόντα μας, η διεθνής οικονομία δεν θα υποτροπιάσει, η οικονομία μας θα παραμείνει ανταγωνιστική, η τιμή του δολαρίου θα πέσει, δεν θα μας χτυπήσει πάλι η φύση, οι κρατικές δαπάνες και ο πληθωρισμός δεν θα ξεπεράσουν τα προκαθορισμένα όρια και ότι θα συνεχίσουμε να καταναλώνουμε αγαθά και υπηρεσίες.
Αν επαληθευτούν οι παραπάνω υποθέσεις θα πορευτούμε καλά και θα μπορέσουμε να μειώσουμε το χρέος και το έλλειμμα του προϋπολογισμού. Αν όχι, θα ξαναμπούμε στη μέγγενη και θα παλέψουμε για να επιβιώσουμε.