Παρά το γεγονός ότι θεμέλιος λίθος όλων των μοντέρνων δημοκρατικών κυβερνήσεων της Δύσης είναι η προστασία των ατομικών ελευθεριών των πολιτών, η διαφάνεια και η λογοδοσία της εξουσίας, το μεγάλο ερώτημα για το ποιος θα αστυνομεύει την αστυνομία παραμένει αναπάντητο.
Σε πολλές περιπτώσεις τα αστυνομικά σώματα πολλών Δυτικών χωρών, που κόπτονται για τις δημοκρατικές τους παραδόσεις, ακολουθούν τις πρακτικές των σωμάτων ασφαλείας των αντιδημοκρατικών και απολυταρχικών καθεστώτων.
Λειτουργών, δηλαδή, ανεξάρτητα από την πολιτική εξουσία που αποτελούν ξεχωριστό «κράτος» μέσα στο ίδιο το κράτος.
Οργή και πολλά ερωτηματικά έχουν προκαλέσει μεταξύ των δημοκρατικών πολιτών της Πολιτείας μας, οι πρόσφατες αποκαλύψεις για την παγίδευση εκατοντάδων τηλεφωνικών συσκευών, εκ μέρους της αστυνομίας της Βικτώριας και δεκάδων χιλιάδων προσφυγών του σώματος στα αρχεία τηλεφωνικών συνδιαλέξεων ανυποψίαστων πολιτών.
Πιο συγκεκριμένα, τον περασμένο χρόνο η αστυνομία παγίδευσε 424 τηλεφωνικές συσκευές «υπόπτων» για εγκληματικές ενέργειες και πήρε από τις διάφορες τηλεφωνικές εταιρίες τα αρχεία των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων 52.000 πολιτών για να διαπιστώσει με ποιους είχαν τηλεφωνικές επαφές.
Να προσθέσουμε εδώ ότι, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία η οποία υποτίθεται ότι προστατεύει την ιδιωτική ζωή των πολιτών, τις ατομικές τους ελευθερίες και τα προσωπικά τους δεδομένα, η αστυνομία είναι υποχρεωμένη να καταφύγει στη Δικαιοσύνη για να πάρει άδεια παγίδευσης του τηλεφώνου κάποιου, ενώ τα τηλεφωνικά αρχεία μπορεί να τα ζητήσει και να τα πάρει ακόμα και ένας αξιωματικός της αστυνομίας χωρίς ο νόμος να τον υποχρεώνει να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση.
Αξιοσημείωτο είναι ότι και ο πιο πάνω νόμος –όπως, άλλωστε, όλοι οι «δημοκρατικοί» και «διαφανείς» νόμοι- έχει και ένα «παραθυράκι», το οποίο και επιτρέπει στην αστυνομία να επικαλείται μια σειρά κατεπειγόντων περιστατικών, που τις δίνουν το δικαίωμα να προχωρά σε παγιδεύσεις των τηλεφωνικών συσκευών των «υπόπτων» χωρίς να πάρει δικαστική έγκριση.
Το «παραθυράκι» αυτό χρησιμοποίησε και ο αρχηγός της αστυνομίας της Βικτώριας Simon Overland, για να παγιδεύσει τις τηλεφωνικές συσκευές της οικογένειας του πρώην υπαρχηγού της αστυνομίας sir Ken Jones, και ενός συμβούλου του υπουργού Αστυνομίας της Βικτώριας Peter Ryan.
Η πιο πάνω ενέργεια του Simon Overland, έγινε αιτία να ξεσπάσει το σκάνδαλο για τις υπερεξουσίες της αστυνομίας και να τεθεί και πάλι επί τάπητος το ερώτημα «ποιος αστυνομεύει την αστυνομία».
Αν η αστυνομία μπορεί, χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν, να παγιδεύει και παρακολουθεί τις τηλεφωνικές συσκευές υπουργών και ανώτατων αξιωματικών της, ποιος θα προστατεύσει από τον ζήλο της για τον «νόμο και την τάξη», τους απλούς πολίτες;
Στην προκειμένη περίπτωση, το «παραθυράκι» στο νόμο των παγιδεύσεων, άνοιξε η ίδια η κυβέρνηση και, μάλιστα, κατόπιν αφόρητων πιέσεων των μέσων ενημέρωσης, που τώρα κλαίνε σαν «μωρές παρθένες», για την προστασία της κοινωνίας από την τρομοκρατία και την «επιδημία» των ναρκωτικών.
Η αμερικανικής προέλευσης μηδενική ανοχή στη διακίνηση ναρκωτικών ουσιών και η ψύχωση κατά των τρομοκρατικών χτυπημάτων, οδήγησε πολλές κυβερνήσεις της Δύσης, να καταργήσουν μια σειρά δημοκρατικών ελευθεριών και να δώσουν στα σώματα ασφαλείας έκτακτες εξουσίες.
Η έντεχνη καλλιέργεια φοβιών για τη δημόσια ασφάλεια, χρησιμοποιήθηκε από πολλές κυβερνήσεις που αντελήφθησαν ότι η «προστασία» των πολιτών φέρνει ψήφους.
Έτσι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, με την πολιτική εξουσία να μη μπορεί πλέον να απαλλαγεί από τον βρικόλακα που η ίδια δημιούργησε με την βοήθεια των μέσων ενημέρωσης, που επίσης έχουν αναγάγει την μηδενική ενοχή σε ηθικό κανόνα.
Στο μεταξύ, η κυβέρνηση Μπέιλιου, που ήλθε στην εξουσία με κεντρικό της σύνθημα «περισσότερος νόμος και τάξη», φαίνεται αδύναμη να ελέγξει την κατάσταση, παρ’ ότι όλα αυτά άρχισαν πριν ένα μήνα όταν ο αρχηγός της αστυνομίας έστειλε σε υποχρεωτική άδεια τον υπαρχηγό του, ο οποίος και είχε ανακοινώσει ότι θα εγκατέλειπε τον Αύγουστο το σώμα.
Σύμφωνα με τα όσα λέγονται, ο Overland είχε βεντέτα με τον sir Ken και ήθελε να τον ξεφορτωθεί, προκειμένου να μην έχει αντιπάλους.
Τέλος, αν και οι λόγοι που επιτρέπουν στην αστυνομία να παγιδεύσει τηλέφωνα υπόπτων χωρίς δικαστική έγκριση, θα πρέπει να είναι πάρα πολλοί σοβαροί και να επιφέρουν ποινές φυλάκισης άνω των δέκα χρόνων, κανείς ακόμα δεν γνωρίζει τους λόγους για τι ακριβώς «εγκλήματα» κατηγορείται ο υπαρχηγός της αστυνομίας, ο οποίος πριν αναλάβει το πόστο που κατείχε εδώ, υπηρετούσε στην αστυνομία της Μεγάλης Βρετανίας.
Θα ήταν παράλειψη να μην υπογραμμιστεί ότι το όλο θέμα ερευνά η ίδια η… αστυνομία, δηλαδή το τμήμα εκείνο που καταπολεμά τη διαφθορά στο σώμα.