Το τραγούδι θεωρείται ως απαραίτητο εργαλείο, όχι μόνο για την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας, αλλά και για το ευ ζην και την κοινωνική μόρφωση του ατόμου. Ο άνθρωπος από ανέκαθεν χρησιμοποιεί το τραγούδι για να εκφράσει τα συναισθήματά του. Τραγουδά τις χαρές -τραγούδια του γάμου, του γλεντιού, τις λύπες- μοιρολόγια, τον έρωτα, την αγάπη, γεγονότα που σημάδευσαν το έθνος, εκκλησιαστικούς ύμνους, παιάνες κ.λπ. και, κατ’ επέκταση, δημοτικά, παραδοσιακά, λαϊκά, ρεμπέτικα, σύγχρονα και μοντέρνα, τα οποία συνδέει με πολλές κοινωνικές εκδηλώσεις και δρώμενα, εκτιμά ο γνωστός μουσικοσυνθέτης, Χρήστος Ιωαννίδης, ο οποίος, μεταξύ άλλων, διδάσκει τραγούδι και συντονίζει τις γιορτές παροικιακού μας σχολείου.
Σιγοτραγουδώντας, λοιπόν, τις προάλλες το «είσαι ο καλύτερος παππούς του κόσμου», τα εγγόνια μου, ο Νικόλας και η Ανθούλα, άρχισαν να σιγοντάρουν με τις μελωδικές τους φωνούλες, εξηγώντας, ότι το έμαθαν στο ελληνικό σχολείο.
Αφού, λοιπόν, το έναυσμα δόθηκε, μιας και η τέχνη – στην περίπτωσή μας το τραγούδι μπορεί να είναι ένα εργαλείο μάθησης της ελληνικής γλώσσας, να λειτουργήσει δηλαδή ως μέσο να λυθεί η γλώσσα τους στα Ελληνικά, πήρα θάρρος και θέση δασκάλας, και, με τη βοήθεια του Χρήστου, το μάθημα… αρχίζει!
Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
«Το πώς και γιατί το τραγούδι και η μουσική μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο στην εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας στα ελληνικά σχολεία της παροικίας, είναι σε όλους λίγο πολύ γνωστό. Ας μη ξεχνάμε ότι το τραγούδι εξάπτει τη φαντασία των παιδιών και δημιουργεί ένα ιστό γύρω από τον οποίο πλέκεται ή συνοδεύει, μια ιστορία, ένα παραμύθι ή ακόμα και μια εικόνα. Είναι μια δύναμη που γεμίζει ευγενικά συναισθήματα τη ψυχή τους και τους δίνει τη δυνατότητα να τα εκφράσουν με λέξεις, μελωδία, παλμό, χρώμα, κίνηση κλπ.», εξηγεί ο Χρήστος Ιωαννίδης, πτυχιούχος του Associated Conservatorium του πανεπιστημίου της Μελβούρνης.
«Σε ένα τραγούδι συνυπάρχουν η ποίηση (ο στίχος), η μελωδία, η αρμονία, ο ρυθμός, η έκφραση, το συναίσθημα το ήθος. Η αδυναμία των μαθητών στη χρήση της γλώσσας, είναι το μέγιστο πρόβλημα. Οπότε πρέπει πρώτα να αντιμετωπιστεί αυτό και μετά να προχωρήσουμε παραπέρα» εκτιμά.
Ο Χρήστος ακολουθεί μια συγκεκριμένη τακτική και εφαρμόζει ευέλικτες τεχνικές, τις οποίες προσαρμόζει ανάλογα με το γλωσσικό επίπεδο των μαθητών. Σύμφωνα με τη δεκτικότητα, επιλέγει το τραγούδι. Κατόπιν αναλύει το περιεχόμενό του, εξηγεί τυχόν άγνωστες λέξεις, ώστε να εξοικειωθούν με το νέο λεξιλόγιο και στη συνέχεια, γίνεται η ανάγνωση φωνακτά και ρυθμικά, σύμφωνα με το ρυθμό που υπάρχει στον στίχο.
ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΜΑΤΑ
«Η ανάγνωση βοηθά τον μαθητή να προφέρει καθαρά τις συλλαβές, και, να τονίζει τα σύμφωνα, τα φωνήεντα, για πιο καθαρή άρθρωση. Έτσι λύνεται η γλώσσα του και αποκτά ευχέρεια στην έκφραση του λόγου. Δηλαδή μαθαίνει καθαρά Ελληνικά», θα πει.
Σύμφωνα με τον μουσικοσυνθέτη, όταν διδάσκει ένα δημοτικό παραδοσιακό τραγούδι, ο μαθητής μαθαίνει τι είναι παράδοση και γιατί η παράδοση, τα ήθη και έθιμά μας, είναι τόσο σημαντικά για ένα λαό, ένα έθνος και ιδιαίτερα το ελληνικό έθνος. Έτσι μαθαίνει ιστορικά στοιχεία, πατριδογνωσία, γεωγραφία, ακούσματα και ρυθμούς που ακούγονταν χιλιάδες χρόνια πίσω, και αντιλαμβάνεται το χρόνο που εξελίσσεται το ιστορικό του περιεχομένου.
«Και κάτι πιο σημαντικό. Το τραγούδι και η μουσική εκτός από τη δυνατότητα μουσικής καλλιέργειας, πλάθουν τον χαρακτήρα του μαθητή και τον γεμίζουν με συναισθήματα. Τον κάνουν πιο ευαίσθητο και χαρούμενο άτομο. Τον βοηθούν στην επικοινωνία και στην αρμονική συνύπαρξη με συμμαθητές του με τα ίδια ενδιαφέροντα και ενδεχομένως στην εξέλιξη των σχέσεων και φιλίας με παιδιά άλλων εθνοτήτων και με την ευρύτερη κοινωνία γενικότερα. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, εκτός του ότι τα εισαγάγει από την τρυφερή ηλικία στον μαγικό κόσμο της μουσικής, ανοίγει δρόμους επικοινωνίας μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών και γνωριμίας με άλλες κουλτούρες», συμπεραίνει ο Χρήστος Ιωαννίδης.
ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΠΑΝΑΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ
Όντως η μουσική και το τραγούδι δεν έχουν σύνορα, γιατί ενώνουν τους ανθρώπους όπου γης, αναδεικνύοντας τις πανανθρώπινες αξίες της συναδέλφωσης των λαών και της παγκόσμιας ειρήνης.
Στην περίπτωση μας, ας ελπίσουμε ότι είναι ένα ζωτικό μέσο να εμπλουτίσουν και τα δικά μας παιδιά διασκεδαστικά το ελληνικό τους λεξιλόγιο και μεγαλώνοντας, να τους μείνουν αποθηκεμένα στη μνήμη κάποια ακούσματα από το ελληνικό σχολείο.
«Πιστεύω ότι το παιγνίδι, η μουσική και το τραγούδι είναι βασικά και απαραίτητα στοιχεία στη διάπλαση του χαρακτήρα των μαθητών και ιδιαίτερα όταν αυτά συμπεριλαμβάνονται στο σχολικό πρόγραμμα εκμάθησης της γλώσσας μας. Θεωρώ ότι η Ελληνική είναι η ωραιότερη και πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου και η μάνα των γλωσσών.
Είναι λοιπόν υποχρέωση όλων μας να την τιμήσουμε και να την διδάξουμε σε όλα τα ελληνόπουλα της διασποράς. Θέλω να πιστεύω ότι η Ελληνική Γλώσσα, τους κάνει υπερήφανους για την καταγωγή τους και ότι είναι ένα πολύτιμο μέσον διάδοσης της κουλτούρας και του πολιτισμού μας και στους μη Έλληνες φίλους τους».