Και όμως, μπορεί να συμβεί. Μπορεί κάποιος να πεθάνει λόγω «ραγισμένης καρδιάς». Σύμφωνα πάντα με μία έρευνα, η οποία αποκάλυψε ότι η απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου μπορεί να αφήσει τον οργανισμό αδύναμο στο να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις.

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το συναισθηματικό στρες που μπορεί να προκαλέσει η απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου μας, μπορεί να οδηγήσει μέρη του ανοσοποιητικού συστήματος σε καταστολή, αφήνοντας τους πενθούντες συγγενείς ευάλωτους σε λοιμώξεις από μικρόβια.

Τα ευρήματα αυτής της έρευνας μπορούν να βοηθήσουν τους επιστήμονες των περιπτώσεων ατόμων που έχουν χάσει τον σύζυγο τους και αποβίωσαν μερικές μέρες μετά το θάνατο του συντρόφου τους.

Ανοσολόγοι στο Πανεπιστήμιο Birmingham βρήκαν ότι τα αυξημένα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης εξαιτίας βαθιάς θλίψης μπορούν να επηρεάσουν τα λευκοκύτταρα τα οποία καταπολεμούν λοιμώξεις, όπως η πνευμονία.

Ο αντίκτυπος φαίνεται να είναι μεγαλύτερος σε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας γιατί έχουν χάσει τη δυνατότητα να παράγουν μία ορμόνη που μπορεί να αντισταθμίσει τη μειωτική αυτή αντίδραση και αυτό σημαίνει ότι ακόμα και άνθρωποι που ήταν υγιείς πριν από αυτό ενδέχεται να ασθενήσουν.

Η καθηγήτρια, Janet Lord, η οποία ηγήθηκε της έρευνας, δήλωσε ότι «υπάρχουν πολλές ιστορίες για ζευγάρια, τα οποία ήταν παντρεμένα για 40 χρόνια και ένας από τους δύο χάνει τη μάχη με τον θάνατο, τότε ο άλλος ακολουθεί μερικές μέρες αργότερα. Αυτό φαίνεται να έχει μια βιολογική βάση. Αντί να πεθαίνουν λόγω ‘ραγισμένης καρδιάς»’, πεθαίνουν από ένα ‘ραγισμένο’ ανοσοποιητικό σύστημα. Συνήθως από μια λοίμωξη».