ΟΠΩΣ φυτρώνουν απριλιάτικα τα αγριόχορτα στους αγρούς έτσι φύτρωσαν τον τελευταίο καιρό οι «κακές» σκέψεις στο μυαλό μου.
ΑΡΧΙΖΩ να υποψιάζομαι ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια… συνωμοσία εναντίον μου. Δηλαδή, ότι πολλά από αυτά που συμβαίνουν είναι προμελετημένα (σκηνοθετημένα) και σχεδιασμένα.
ΛΕΣ και είναι όλοι βαλτοί να με βάζουν στην «πρίζα» και να γράφω αυτά που γράφω προκειμένου να με «εκθέσουν».
ΠΑΡΤΕ για παράδειγμα τους ποιητές και λογοτέχνες μας που στην κυριολεξία με βομβάρδισαν στέλνοντάς μου 11 τεύχη(!) του περιοδικού «Ο Λόγος» που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
ΤΟ γιατί μου έστειλαν 11 περιοδικά (εκ των οποίων τα 9 εξ αυτών ανώνυμα!) και όχι ένα, το κατάλαβα όταν άνοιξα το περιοδικό και άρχιζα να το ξεφυλλίζω…
ΣΤΗΝ πρώτη σελίδα, την οποία και ακολουθούσαν άλλες 226, φιγουράριζε μια φωτογραφία του Κυριάκου Αμανατίδη και ως «καπέλο» είχε μπει ο τίτλος «Κυριάκος Αμανατίδης: Ένας στρατευμένος, ακούραστος μαχητής του ελληνισμού!».
ΤΟ δισέλιδο άρθρο υπέγραφε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας, Θύμιος Χραλαμπόπουλος.
Η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν «πίσω μου σε έχω σατανά» και άλλαξα σελίδα. Μάταια, όμως, η προσπάθεια…
ΣΤΟΝ Αμανατίδη και με τίτλο «Μια δυναμική πνευματική παρουσία στον Αυστραλιώτη Ελληνισμό» ήταν αφιερωμένο και το δεύτερο τετρασέλιδο άρθρο που υπέγραφε ο καθηγητής, Γεώργιος Καναράκης.
ΧΩΡΙΣ κανένα απολύτως σχόλιο (γιατί όταν προβαίνω σε σχόλια λέω, συνήθως, «κακίες») συνέχισα το ξεφύλλισμα, αλλά από τον Κυριάκο δεν κατόρθωσα να απαλλαγώ.
Ο καθηγητής, Χρίστος Φίφης, υπέγραφε το τρίτο δισέλιδο, που έφερε τον τίτλο «Κυριάκος Αμανατίδης και η παροικιακή παράδοση», ενώ ακολουθούσε ένα πεντασέλιδο άρθρο, του ποιητή και λογοτέχνη, Κωνσταντίνου Καλυμνιού, με τίτλο «Η Παιδεία στη δοκιμιογραφία του Κυριάκου Αμανατίδη»!
ΚΑΙ το αφιέρωμα (γιατί, προφανώς, περί αφιερώματος επρόκειτο) τελείωνε με ένα δισέλιδο «εργο-βιογραφικό σημείωμα» για τον συμπάροικο κριτικό λογοτεχνίας.
ΣΤΟ σημείο αυτό σταμάτησα και το ξεφύλλισμα χωρίς να διαβάσω τι μολογούσαν για πάρτη του οι καθηγητές, λογοτέχνες και ποιητές, γιατί δεν είχα στη διάθεσή μου ούτε δέκα λεπτά, λόγω του ότι η διεύθυνση της εφημερίδας είχε επιστρατεύσει τις υπηρεσίες μου, για το μεγάλο αφιέρωμα που έκανε ο «Νέος Κόσμος» στην Κοινότητα.
ΚΑΙ μεταξύ μας, καλύτερα που δεν πρόλαβα να τα διαβάσω γιατί έτσι και τα διάβαζα ποιος ξέρει τι θα μπορούσα να έχω γράψει και να χαλάσω τη γιορτινή ποιητική διάθεση των λογοτεχνών μας και των αναγνωστών τους.
ΑΝΤΙ «κλάδου ελιάς» στους ποιητές μας και όλους τους πνευματικούς ανθρώπους της παροικίας, που μοχθούν για τις τέχνες και τα γράμματα, αφιερώνω σήμερα (με την ελπίδα να ξεπεραστούν οι μεταξύ μας διαφορές) ένα σονέτο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για το τρίτο από τα 25 σονέτα του Σαίξπηρ που μετάφρασε ο ποιητής, Διονύσης Καψάλης, και τα οποία κυκλοφόρησαν από τον εκδοτικό οίκο «Άγρα».
ΚΑΙ για όσους ενδιαφέρονται για περισσότερα (και την ποίηση) δεν έχουν παρά να ρίξουν μια ματιά όχι μόνο στα (μεταφρασμένα) σονέτα, αλλά και στην αξιόλογη ποίηση του ίδιου του Καψάλη.
Ο Σαίξπηρ έγραψε συνολικά 154 σονέτα και ο Διονύσης Καψάλης (όπως σημείωνε στο βιβλίο του) φιλοδοξεί να συνεχίσει το δύσκολο έργο της μετάφρασης και των υπολοίπων στη γλώσσα μας.
ΤΟ σημείωμα του για τις ανυπέρβλητες δυσκολίες που αντιμετώπισε για να μεταφράσει τα 25 σονέτα, είναι εξίσου εκπληκτικό δείγμα γραφής.
ΝΟΜΙΖΩ ότι αξίζει τον κόπο να… κλέψετε δυο ώρες από την ανάγνωση του «Λόγου» και να ρίξτε μια ματιά στα σονέτα του Σαίξπηρ και του Καψάλη. Πάμε πιο κάτω:
«ΠΡΑΓΜΑ που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει» που έλεγε και ο παππούς μου για τα πράγματα που μιλούν από μόνα τους.
ΣΥΝΕΠΩΣ, το μεγάλο αφιέρωμα του «Νέου Κόσμου» για την Κοινότητα μιλούσε από μόνο του και δεν χρειάζεται να πω ούτε μια κουβέντα γιατί θα είναι παραπανήσια.
ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ, να προσθέσω εδώ, ότι το αφιέρωμα αυτό, υπογράμμισε (για άλλη μια φορά) την τεράστια (και αγεφύρωτη) απόσταση που χωρίζει το «Νέο Κόσμο» από τα υπόλοιπα παροικιακά Μέσα Ενημέρωσης.
ΑΝ πέσει στα χέρια σας η εφημερίδα του Greek Media Group (δηλαδή τα «Τα Νέα» που κυκλοφόρησαν την περ. Τετάρτη) ρίξτε μια ματιά στο δικό τους «αφιέρωμα» για την Κοινότητα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
ΜΕ δυο κουβέντες, φίλοι αναγνώστες, σε αυτή την εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας γράφεται κάθε βδομάδα η ιστορία της παροικίας μας.
ΣΤΗ στήλη που διαβάζετε θα σκύψουν μια μέρα οι ιστορικοί του μέλλοντος στην προσπάθειά τους να ερμηνεύσουν το λαβύρινθο του ψυχισμού μας και να τεκμηριώσουν γιατί συμπεριφερόμαστε έτσι που συμπεριφερόμαστε και γιατί κάναμε ότι κάναμε.
ΘΕΛΟΥΝ-δεν θέλουν οι ποιητές μας, σε μένα θα καταφύγουν και οι κριτικοί λογοτεχνίας του μέλλοντος, για να δουν (εν συντομία) τι έγραφαν οι συνάδελφοί τους για την παροικιακή μας ποίηση και λογοτεχνία και πως γίνονταν δεκτός ο πνευματικός σας μόχθος από τα λαϊκά παροικιακά στρώματα.
ΜΕ λίγες κουβέντες από μένα εξαρτάται η υστεροφημία σας και θα σας παρακαλέσω, από εδώ και πέρα να είστε λίγο πιο προσεκτικοί και να μη λιβανίζει ο ένας τον άλλο. Μου έχετε σπάσει τα νεύρα…
ΜΗΝ δίνεται σημασία στις (επίσημες) ανακοινώσεις για το σκοπό της επίσκεψης του πρώην υπουργού και βουλευτή της Νουδούλας στην Αυστραλία, ότι δήθεν ήλθε ως πρόεδρος της Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων για θέματα Αποδήμων.
ΜΗΝ ακούτε, επίσης, τις διαδόσεις, ότι ήλθε να ενημερώσει (παρασκηνιακά) τον Κώστα Αλαβέρα και την ηγεσία της Παμμακεδονικής, για τα εθνικά θεάματα και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα με τους λαθρομετανάστες.
Η αλήθεια είναι ότι ο Άδωνις βρίσκεται στη Μελβούρνη με τη σύζυγό του, Ευγενία (Μανωλίδου), για να δώσουν την ευκαιρία στους αγνούς πατριώτες (και όσους, τέλος πάντων, ενδιαφέρεται) να… φωτογραφηθούν μαζί τους!
ΤΑ τρία τέταρτα του χρόνου που ξόδεψαν προχθές στο κτίριο της Παμμακεδονικής, τον αφιέρωσαν στο να φωτογραφηθούν με τους ομογενείς που παραβρέθηκαν (δήθεν) για να ακούσουν τι είχε να τους πει ο Άδωνις.
ΕΚΕΙ να δείτε πόζες από την κυρία Ευγενία που (λόγω ότι κάποτε υπήρξε και τηλεπαρουσιάστρια) είναι εξοικειωμένη με τις κάμερες. Κόσμος και κοσμάκης σας λέω παρέλασε μπρος από την κάμερα του Κώστα Ντεβέ.
ΠΑΝΩ από 370 στιγμιότυπα, σε διάφορες πόζες, έφερε στην εφημερίδα ο Κώστας. Μέχρι και τα… έπιπλα της Παμμακεδονικής (σας λέω) φωτογραφήθηκαν μαζί της!
ΣΥΝΕΧΙΖΩ: Μέχρι που πήγε η εφημερίδα μας στο τυπογραφείο δεν είχαν παραιτηθεί οι υποψήφιοι του… πάρα πέντε, από την εκφρασμένη (την τελευταία στιγμή) πρόθεσή τους να θέσουν υποψηφιότητα για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της Κοινότητας.
ΠΑΡΑ τις πιέσεις που δέχονται από φίλους και ομοϊδεάτες τους να μην ταλαιπωρήσουν τα μέλη και ξοδέψουν την Κοινότητα με τη διεξαγωγή εκλογών που δεν θα αλλάξουν τίποτα, οι Λιούπας και Πούρος συνεχίζουν να φιγουράρουν ως υποψήφιοι.
Ο μόνος που έχει στηρίξει δημόσια την υποψηφιότητά τους (ζητώντας, μάλιστα, επίμονα να παραιτηθούν δύο άλλοι υποψήφιοι για χάρη τους!) είναι ο Χρήστος Τσίρκας, που μετά από μια τριετία θυμήθηκε ότι φέτος είναι να γίνουν εκλογές στην Κοινότητα.
ΠΑΣΟΚΟΣ παλαιάς κοπής, ο Χρήστος αρνείται να αποδεχτεί ότι η πολιτική του σταδιοδρομία στην παροικία τελείωσε, όπως τελείωσε και το… πράσινο κίνημα στην Ελλάδα.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ, δεν θα εκπλαγώ, αν οι υποψήφιοι του… πάρα πέντε, αποσυρθούν τελικά την τελευταία στιγμή για να μην ταλαιπωρηθούν και οι ίδιοι. Πάμε πιο κάτω:
ΘΥΜΟΣΑΣΤΕ που έγραφα πριν δυο τρεις μήνες για τον οίκο… εποχής της Σούλας που διαφήμιζε της υπηρεσίες που προσφέρει (το μπουρδέλο της!) στις ροζ φανέλες μιας ποδοσφαιρικής ομάδας της Λάρισας;
Ε, ΛΟΙΠΟΝ, η Σούλα άνοιξε τα μάτια και άλλων επιχειρηματιών της περιοχής που άρχισαν να επενδύουν σε οίκους ανοχής, τις μόνες επιχειρήσεις, που παρά την κρίση κάνουν χρυσές δουλειές στην πατρίδα μας.
ΤΕΣΣΕΡΑ εκατομμύρια ευρώ δαπάνησε ένας (σοβαρός) επιχειρηματίας να χτίσει και φιλοτεχνήσει με κατάλληλες τοιχογραφίες έναν τέτοιο οίκο, που με το που έκανε τα εγκαίνια ο τζίρος αυξάνεται κατακόρυφα μέρα με τη μέρα.
ΣΤΗ σχετική διαφήμιση στο internet διάβασα μεταξύ άλλων ότι ο νέος πολυτελής οίκος διαθέτει και εννέα καλλονές που εργάζονται σε… βάρδιες!
ΡΕ λέτε να είχε δίκιο ο Γιωργάκης Παπανδρέου; Δηλαδή, ότι υπάρχουν λεφτά; Της πουτάνας γίνεται…
ΑΥΤΑ τα λίγα για σήμερα και οι δέκα πρώτοι που θα μου τηλεφωνήσουν την προσεχή Πέμπτη το πρωί θα τους δώσω και ένα αντίτυπο του «Λόγου». Τι να τα κάνω 11 περιοδικά που μου έστειλαν; Γεια χαρά…