ΑΝ και έχω ανεξάντλητες ποσότητες πυρομαχικών να συνεχίσω τον «πόλεμο» σε όλα τα μέτωπα που έχω ανοίξει, λέω (για σήμερα τουλάχιστον) να κάνω ανακωχή.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για έναν ελιγμό τακτικής και όχι εγκατάλειψη του στρατηγικού στόχου που αποβλέπει στην πλήρη αποδυνάμωση των… εχθρικών δυνάμεων στο πεδίο της μάχης.
ΕΙΠΑ, ρε παιδί μου, να αφήσω να πάρουν μια ανάσα, οι ψυχικά εξουθενωμένοι αντίπαλοί μου, γιατί δεν το βαστά η καρδιά μου να χτυπώ αδύνατους (και ανυπεράσπιστους) ανθρώπους.
ΠΑΡΤΕ για παράδειγμα τους διπλωμάτες μας. Παρ’ όλα όσα έγραψα τις δύο τελευταίες εκδόσεις για το πόσο στοιχίζουν στη (χρεοκοπημένη) πατρίδα τα ενοίκια των πολυτελών κατοικιών τους, οι κηπουροί, οι οδηγοί τους, οι δεξιώσεις τους και οι… δημόσιες σχέσεις τους, συνεχίζουν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.
ΑΝ και λόγοι (στοιχειώδους) ευθιξίας επέβαλλαν μια απάντηση, έστω για τα μάτια του κόσμου, απέφυγαν (επιμελώς) να μας πληροφορήσουν αν όντως πληρώνουν τα υπέρογκα ποσά, που και οι πλέον αφελείς υποψιάζονται ότι πληρώνουν.
ΚΑΙ ενώ οι ποιητές και λογοτέχνες μας έριξαν τέσσερις πέντε (έστω και άσφαιρες) ντουφεκιές για την τιμή των όπλων, οι διπλωμάτες μας, συνηθισμένοι στο αραλίκι, συνεχίζουν να λουφάρουν ακόμα και στο… μέτωπο.
Η δικαιολογία ότι δήθεν δεν τους επιτρέπουν οι κανονισμοί της… υπηρεσίας να απαντούν, δεν γίνεται αποδεκτή, γιατί δεν πρόκειται για… κρατικά μυστικά, αλλά για χρήματα που δανείζεται, υποθηκεύοντας το μέλλον του, ο ελληνικός λαός.
ΣΤΟ μεταξύ και επειδή αρκετοί αναγνώστες συνεχίζουν να τηλεφωνούν και να ρωτούν, είμαι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένος να βρω την άκρη στη (δαπανηρή) αυτή ιστορία προκειμένου να τους δώσω μια απάντηση.
ΥΠΟΨΙΑΖΟΜΑΙ, μάλιστα, λόγω παλαιότερων εμπειριών (και επειδή κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει!) ότι ενδεχομένως και το Γραφείο Τύπου να μην προώθησε (ως υποχρεούται να κάνει) στους… αρμόδιους τα όσα γράψαμε.
ΑΣΕ που και οι… αρμόδιοι προέρχονται από την ίδια οικογένεια των κοράκων, που σημαίνει ότι και αυτοί για λόγους ευνόητους θα κάνουν το κορόιδο όπως το έκαναν τόσα χρόνια σε παρόμοιες καταγγελίες σκανδάλων.
ΟΠΟΤΕ, ο μόνος δρόμος που μού απέμεινε ήταν να στείλω τα γραφόμενα (συνοδεύοντάς τα με περισσότερες λεπτομέρειες) σε ένα γνωστό μου βουλευτή της «Δημοκρατικής Αριστεράς» με την παράκληση να κάνει μια σχετική επερώτηση στη Βουλή, μήπως και πληροφορηθούμε όσα μας αποκρύπτουν οι εδώ πρόξενοι -και ο πρέσβης βέβαια- ο οποίος και θα πρέπει να γνωρίζει τα ποσά που δαπανούνται στο… γάμο του καραγκιόζη.
ΝΑ προσθέσω εδώ ότι διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για το αν θα βγάλουμε τελικά μια άκρη, γιατί και οι πολιτικοί συνδέονται με συγγένεια πρώτου βαθμού με τους… κόρακες!
ΚΑΙ συνεχίζω με μια ακόμα πιο άθλια (και σπάταλη!) ιστορία: Από το 1994 μέχρι, που η οικονομική κρίση μπήκε σαν τσουνάμι (σε κατοικημένη περιοχή) στην πατρίδα μας σαρώνοντας τα πάντα, είχα αναφερθεί τουλάχιστον 500 φορές στο (διαβόητο) Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού, αφιερώνοντάς του μάλιστα τον περισσότερο χώρο της στήλης.
ΑΠΟ τότε και μέχρι το 2010 η ελληνική Πολιτεία ξόδεψε εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να πηγαινοέρχονται οι αξιωματούχοι του οργάνου κάθε δύο-τρεις μήνες στην Ελλάδα και χιλιάδες απόδημοι… ηγέτες (της πλάκας) κάθε δύο χρόνια στα Συνέδρια που γίνονταν στη Θεσσαλονίκη!
ΟΣΟΙ παρακολουθούν τη στήλη θα πρέπει να θυμούνται τα σκληρά (και για τους κάθε λογής… αρμόδιους ανθελληνικά!) σχόλιά μου, για τα τεράστια ποσά που ξοδεύονταν, για να πουλούν μούρη και να κάνουν υπουργική καριέρα διάφοροι τυχάρπαστοι ΠΑΣΟΚοι βουλευτές και δωρεάν διακοπές στην πατρίδα εκατοντάδες πρόεδροι, γραμματείς (και Φαρισαίοι) των ομογενειακών φορέων.
ΕΝΑ μεγάλο φαγοπότι που κράτησε περισσότερα από 15 χρόνια (και βοήθησε και το «δικό μας», το Δημήτρη Δόλλη, να κάνει καριέρα και στην Ελλάδα και να γίνει… υφυπουργός!) ήταν αυτή η ιστορία.
ΜΙΑ άθλια και θλιβερή ιστορία που (σε μικρογραφία) δείχνει το τι γινόταν τα πράσινα εκείνα χρόνια σε ολόκληρη την Ελλάδα.
ΝΑΙ, μια ιστορία-«πιλότος» που ακολούθησαν τα πράσινα αρπαχτικά για να ερημώσουν οικονομικά και να διασύρουν, τελικά, τη χώρα σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
ΠΑΡ’ΟΛΑ αυτά, κανείς άλλος (πλην του αρχιεπισκόπου Αυστραλίας, Στυλιανού) δεν μιλούσε -ούτε εδώ ούτε στην πατρίδα- γι’ αυτή την εξόφθαλμη απάτη και (καραμπινάτη) ντροπή τα χρόνια των παχιών (δανεικών) αγελάδων.
ΕΤΣΙ, σαν τον τρελό, που περπατά μόνος και γυμνός στην έρημο, φάνταζα γραφικός για τους «ρεαλιστές» και «κολλημένος» για τους ένθερμους πατριώτες, όσους ισχυρίζονταν ότι αγωνίζονται (μέσω του ΣΑΕ) για την επίλυση των… προβλημάτων της παροικίας!
ΕΠΡΕΠΕ να έλθει η ολική οικονομική κατάρρευση για να εμφανιστεί επί σκηνής γυμνή η αλήθεια και να μπει τέλος στο τρελό φαγοπότι και, βεβαίως, στο ΣΑΕ που ζούσε και ανέπνεε μέσα στο βούρκο της ψευτιάς και τη γενικότερη μπόχα της (ανέμελης) διαφθοράς.
ΣΥΝΠΕΠΩΣ, αντιλαμβάνεστε τη χαρά που ένιωσα προχθές όταν διάβασα στον «Νέο Κόσμο» ότι ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, «πήρε τα… κλειδιά και αμπάρωσε το κτίριο που στέγαζε το στρατηγείο του ΣΑΕ»!
ΑΥΤΗ ήταν –συμβολικά- η χαριστική βολή, σε ένα όργανο που στοίχισε στους συμπατριώτες μας φορολογούμενους σχεδόν δύο δισεκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που έχουν γίνει.
ΤΑ απομεινάδια του ΣΑΕ, με πρώτη και καλύτερη την κ. Σαρανταπούλου, κλαίνε και διαμαρτύρονται για την πράξη αυτή του δημάρχου και το άχαρο τέλος του φαντάσματος που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε τους απόδημους και συμβούλευε για τα προβλήματά τους την κυβέρνηση.
ΒΕΒΑΙΑ, γίνονται προσπάθειες να αναστηθεί το (χρυσοπληρωμένο) ζόμπι, αλλά δεν μπαίνω πια στον κόπο να αναφερθώ σε αυτές, γιατί γνωρίζω ότι οι συνήθεις ύποπτοι δεν πρόκειται να ενδιαφερθούν, γιατί έχουν μοιραστεί ότι δεν υπάρχει φράγκο να διατεθεί για το όργανο.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ, οι απόδημοι αντιλήφθησαν ότι όσα λιγότερα πάρε δώσε έχουν με την πατρίδα τόσο καλύτερα είναι, αφού αποδεδειγμένα πλέον, όχι μόνο δεν βοηθά στην επίλυση των προβλημάτων τους, αλλά τους δημιουργεί περισσότερα όταν προσπαθεί να τους βοηθήσει.
ΠΑΡΤΕ για παράδειγμα την αμοιβαία συμφωνία για τις συντάξεις που υπέγραψε με την Αυστραλία, τα κλιμάκια της Κτηματολογίου Α.Ε. που είχαν έλθει εδώ για να μας ενημερώσουν να δηλώσουμε τις εκεί περιουσίες μας και τη φορολόγηση των εκεί εσόδων μας, παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις ότι δεν θα φορολογούνται τα έσοδα από επενδύσεις όταν τα χρήματα γι’ αυτές (αποδεδειγμένα) προέρχονται από το εξωτερικό.
ΚΑΙ όχι μόνο αυτό, αλλά μας ζητούν από πάνω να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες, αν θέλουμε να μην φορολογούν (σε περίπτωση που έχουμε έσοδα στην Ελλάδα) και τα έσοδά μας από την Αυστραλία! Κάλεσέ τους, δηλαδή, στο γάμο σου να σου πουν και του χρόνου!…
ΚΑΙ όλα τα πιο πάνω, όπως αρκετές φορές έχουμε σχολιάσει απ’ αυτή τη στήλη, είναι η κορυφή του παγόβουνου γιατί το μεγάλο πράσινο πάρτι, με τις μπλε ανταύγειες, προεκτεινόταν σε όλους του τομείς όπου δραστηριοποιείτο η ελληνική Πολιτεία.
ΟΛΕΣ οι διεθνείς αεροπορικές εταιρίες ζήλευαν την Ολυμπιακή η οποία, παρ’ ότι πετούσε γεμάτη από την Αυστραλία έμπαινε μέσα!
ΤΟ πώς γίνονταν αυτό το πρωτοφανές «θαύμα» το ξέρουν πια και τα μικρά παιδιά. Χιλιάδες άνθρωποι με πρώτους και καλύτερους υπουργούς και βουλευτές (με τις συζύγους τους!) ταξίδευαν τζάμπα.
ΤΖΑΜΠΑ, επίσης, ταξίδευαν όχι μόνο οι ανεπαρκείς (και λουφαδόροι) διπλωμάτες και κρατικοί αξιωματούχοι, αλλά και κάθε λογής ΠΑΣΟΚοι, δημοσιογράφοι, καθώς και δεκάδες ημέτεροι όλων των κομμάτων.
Η χρεοκοπία της Ολυμπιακής (που εκτός των άλλων πηγαινοέφερνε δωρεάν και τους… συνέδρους του ΣΑΕ!) δεν ήταν παρά ο προάγγελος της χρεοκοπίας, μετά λίγα χρόνια, ολόκληρης τη χώρας.
ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ πολιτικοί και αξιωματούχοι (μετά τις συζύγους τους!) μας επισκέφθηκαν μετά το 1975, για να δουν, ακούσουν και… μεταφέρουν στη μητέρα πατρίδα τα… προβλήματά μας… (σημ: 17.227 ευρώ στοίχισε η επίσκεψη πριν λίγα χρόνια του φαιδρού Πάνου Καμένου και της γυναίκας του που ήλθαν να… συνεορτάσουμε την Εθνική μας Επέτειο!)
ΚΑΙ αφού τους ακούγαμε ριγώντας από (πατριωτική) συγκίνηση και τους χειροκροτούσαμε (μέχρι που μάτωναν τα χέρια μας!), αυτοί αναχωρούσαν βαθιά συγκινημένοι (και βαλίτσες από τα καταστήματα Duty Free φορτωμένοι!) για να μας ξεχάσουν πριν επιβιβαστούν στο αεροπλάνο.
ΤΟ ίδιο έκαναν όλοι πέρα από κάθε κομματική τοποθέτηση και ιδεολογία. Από τους… αριστερούς, μάλιστα, επισκέπτες μας έχω και προσωπικές εμπειρίες, τα πρώτα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση μέχρι που κατάλαβα με ποιους έχω να κάνω και να κόψω, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, κάθε επαφή με τους επίσημους επισκέπτες μας.
ΠΑΝΩ από 30 χρόνια αναφέρομαι, σχολιάζοντας τα θέματα αυτά, αλλά οι φορείς και ηγέτες της παροικίας μας κώφευαν και συνέχιζαν να τους προσκαλούν, να τους δεξιώνονται και να τους χειροκροτούν, ζητώντας ως αντάλλαγμα μια φωτογραφία για το «Νέο Κόσμο», για να… καταξιωθούν (κοντά στους… «καταξιωμένους»!) και οι ίδιοι!
ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ χιλιάδες (κουβαλητοί) συμπάροικοι χειροκροτούσαν όρθιοι τον Κώστα Καραμανλή, που την ώρα που βούλιαζε η χώρα αυτός την περνούσε φίνα, παραθερίζοντας στη Ραφήνα!
ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ φωτογραφήθηκαν με τη γυναίκα του, Νατάσα, και το τότε πρωτοπαλίκαρο της Νουδούλας, Παναγιώτη Ψωμιάδη, που, παρ’ όλα όσα έγραφα, τον περιέφεραν (σαν αρκούδα) για χειραψίες και φωτογραφίες στον πεζόδρομο του Όκλι.
ΣΗΜΕΡΑ, όσοι τον περιέβαλαν θέλουν να ξεχάσουν ότι ο γελοίος αυτός τύπος καθαιρέθηκε από τη Δικαιοσύνη από το αξίωμα του Νομάρχη, για κατάχρηση εξουσίας και απιστίας κατά του Δημοσίου!
ΜΕ λίγες κουβέντες, αγαπητοί φίλοι, όλοι έχουμε βάλει το χεράκι μας (είτε χειροκροτώντας είτε δια χειραψίας!) για να φτάσει η πατρίδα στην κατάντια που έφτασε. Γεια χαρά.