«Λατρεύω την Ελλάδα και η Καρυά Ολύμπου έξω από τη Λάρισα είναι ο τόπος που είμαι πιο πολύ δεμένη, παρά η Μελβούρνη που γεννήθηκα».
Μπαίνω στο σπίτι της μητέρας μου και νοιώθω δέος. Βλέπω από το μικρό παράθυρο τον Όλυμπο και θέλω να μείνω εκεί, πετρωμένη, να τον κλείσω μέσα μου να τον δω χαρούμενο όταν ο ήλιος λούζει τις βουνοκορφές του, το μεσημέρι που καίγεται, το βράδυ που κι’ αυτά τα σύννεφα παραμερίζουν για να φανεί το μεγαλείο του. Καταλαβαίνεις για ποια πράγματα μιλάω;»
Δεν χρειάζεται να πω «ναι» στην Κατερίνα Σαπλέ, γνωστή σε χιλιάδες στη Μελβούρνη για το «Sweet Greek» στην αγορά του Prahran, τη γωνιά αυτή που γεμίζει το χώρο από τα αρώματα της γνήσιας ελληνικής κουζίνας, γιατί όπως και να ’χει τον Όλυμπο τον θεωρεί δικό της. Αν μου δίνει τώρα αυτές τις ελλειπτικές εικόνες, είναι γιατί έχω αγγίξει μια ευαίσθητη χορδή, τη σχέση της με την Ελλάδα.
ΨΥΧΗ ΤΕ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙ
Κάτι μου έλεγε ότι δεν μπορείς να δίνεσαι ψυχή τε και σώματι σε κάτι αν δεν το λατρεύεις πραγματικά. Και η Κατερίνα έχει δοθεί με το σώμα και την ψυχή της στο κομμάτι αυτό της Ελλάδας που εκείνη το βάζει στην ίδια ακριβώς μοίρα με τη γλώσσα: την αυθεντική ελληνική κουζίνα.
Για χρόνια τώρα ήταν σ’ ένα χώρο με αριθμούς και υπολογιστές -σύμβουλος οικονομικών- που δεν άγγιζε τη ψυχή της. Το πάθος της ήταν αυτό το χαρακτηριστικό κομμάτι της κουλτούρας μας, η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα να μη χαθεί.
Έπρεπε να τη χτυπήσει η φοβερή αρρώστια -ναι καλά το καταλάβατε, η επάρατη– για να αποφασίσει να κάνει ένα φοβερό μαγαζί, σε έμπνευση και ποιότητα για να αισθανθεί, όπως θα πει ότι ‘δεν έμεινε απλός παρατηρητής σ’ αυτό που βλέπει να γίνεται στις μέρες μας. «Οι νέες εργαζόμενες μητέρες, για τις Ελληνίδες μιλώ, κοιτάζουν πώς θα απλοποιήσουν τα πράγματα. Αυτό μ’ έκανε να επιστρατεύσω όλες τις γνώσεις μου, να μαζέψω όλον αυτόν το θησαυρό που μάζευα τόσα χρόνια, από τη μητέρα μου, από τις θείες μου, από γυναίκες του χωριού, όταν πήγαινα στην Ελλάδα, και να κάνω το βιβλίο που βλέπεις σήμερα.
Έχω βάλει μέσα την ψυχή μου. Το πάθος μου για τον τόπο που είναι οι ρίζες μου, τη λατρεία που νιώθω για τον Όλυμπο, το δέος για το φτωχικό πατρικό μου σπίτι, για την Ελλάδα που πρέπει να την κρατήσουμε ζωντανή μέσα μας και να δώσουμε και στους άλλους ένα κομμάτι της, τα πάντα».
«Να το δώσουμε όμως σωστά», συμπληρώνω εγώ, δε νομίζω όμως ότι με άκουσε. Εξάλλου αυτό δεν την αφορά. Έτσι κι αλλιώς, στο βιβλίο της που θα κυκλοφορήσει την ερχόμενη Τετάρτη και είμαι καλεσμένη στην παρουσίαση, δίνει την πιο λαμπερή και ουσιώδη πλευρά του πράγματος για το οποίο μιλάμε.
Αποφεύγω τόση ώρα να πω ‘φαγητό’ γιατί φοβάμαι ότι θα την αδικήσω. Αυτό που δίνει η Κατερίνα στο βιβλίο της με τίτλο «Sweet Greek – Simple Food & Sumptuous Feasts», δεν είναι απλά, συνταγές φαγητών. Είναι, όλα αυτά που είπε πιο πάνω και κάτι περισσότερο. Η λαχτάρα της να μας κάνει και μας να νιώσουμε έστω και λίγο από το πάθος που διακατέχει την ίδια «να μη σβήσουν όλα αυτά. Τρομάζω και μόνο με τη σκέψη ότι οι νέες γενιές δεν θα ερωτευτούν όπως εμείς την Ελλάδα».
