Ο Ελληνοαυστραλός τεχνικός Άρθουρ Πάπας σε ηλικία 33 ετών θεωρείται ένας από τους πιο ελπιδοφόρους τεχνικούς στην Ασία. Από τον πάγκο της Ολυμπιακής ομάδας της Ινδίας αλλά και της Ντέμπο (Α΄ Ινδίας) ετοιμάζεται να ανοίξει τα φτερά του. Ο νεόκοπος προπονητής μιλάει για το όνειρό του να εργαστεί στην Ελλάδα, το ολλανδικό μοντέλο και τον Δημήτρη Σαραβάκο.
“Ευφυΐα χωρίς φιλοδοξία είναι πουλί χωρίς φτερά” είχε πει ο Σαλβαδόρ Νταλί.
Ο Ελληνοαυστραλός Άρθουρ Πάπας (κατά κόσμον Παπασταμάτης), εκλεκτό μέλος της νουβέλ βαγκ της προπονητικής στην χώρα των “καγκουρό” δεν δίστασε ούτε στιγμή να πάρει το ρίσκο να μεταναστεύσει στην Ινδία προκειμένου να εργαστεί εθνική U-23 της χώρας αλλά και σε συλλόγους της μεγάλης κατηγορίας (Παϊλάν Έροους και Ντέμπο).
Ως ποδοσφαιριστής σε ηλικία 25 ετών είχε υποβληθεί ήδη σε έξι χειρουργικές επεμβάσεις στο γόνατο, γεγονός που τον ανάγκασε να κρεμάσει πρόωρα τα παπούτσια του.
Η απάντηση της Αυστραλίας στον Αντρέ-Βίλας Μπόας έγραψε ιστορία το 2010, όντας ο νεαρότερος τεχνικός του πρωταθλήματος στην περιφέρεια Βικτόρια της Αυστραλίας.
Αφού θήτευσε ως ασίσταντ κόουτς στην U-17 ομάδα της Αυστραλίας, αλλά και στους Νιούκαστλ Τζετς πήρε την απόφαση σε ηλικία 32 ετών (2012) να συνεχίσει την καριέρα του στην Ινδία.
“Η αρχική μου απόφαση ήταν να αφήσω το πρωτάθλημα Αυστραλίας αποδεχόμενος την θέση του πρώτου προπονητή στην ομάδα U23 της Ινδίας.
Η ομάδα συμμετείχε στα προκριματικά της ασιατικής ζώνης και έλαβα την πρόταση από τον τεχνικό διευθυντή της Ινδίας, Ρόμπερτ Μπάαν.
Γνώριζα τον Ρόμπερτ από την εποχή που ήταν τεχνικός διευθυντής στην εθνική Αυστραλίας.
Πρόκειται για έναν προπονητή με πλούσια καριέρα στην Αυστραλία και σε διάφορα μέρη της Ασίας.
Ένιωσα πως θα είναι μία πολύτιμη εμπειρία το να κοουτσάρω σε διεθνές τουρνουά.
Καταλήξαμε να πραγματοποιήσουμε μία πολύ θετική παρουσία αντιμετωπίζοντας χώρες που βρίσκονταν σε υψηλότερη θέση στην παγκόσμια κατάταξη απ’ ότι η Ινδία.
Χάσαμε την πρόκριση στο τελευταίο παιχνίδι της διοργάνωσης όμως αποσπάσαμε εγκωμιαστικά σχόλια για το στιλ παιχνιδιού μας και τα αποτελέσματα μας”, τονίζει ο Άρθουρ Πάπας στο Sport24.gr.
O νεόκοπος τεχνικός αναφέρθηκε και στην τωρινή ομάδα του, την Ντέμπο.
“Όσον αφορά την Ντέμπο κάθε εμπειρία αποκτάται με βάση τις συνθήκες που μπορείς να μαθαίνεις και να εξελίσσεσαι.
Ο σύλλογος βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο έπειτα από μία πετυχημένη περίοδο στο παρελθόν, ωστόσο υπήρξε ένας προσδιορισμός μακροπρόθεσμης στρατηγικής τόσο στον τεχνικό όσο και στον επιχειρησιακό τομέα της ομάδας. Αυτός είναι ένα από τους κύριους λόγους που ήρθα στην ομάδα.
Υπάρχει πολύς δρόμος για να γίνει βιώσιμος ο σύλλογος και να λειτουργήσει με πιο αποτελεσματικό τρόπο. Χρειάζεται χρόνος για να φτάσει σε αυτό το στάδιο”.
Ο Άρθουρ Πάπας αναλύει στο Sport24.gr την προπονητική φιλοσοφία του αλλά και πόσο έχει επηρεαστεί από την ολλανδική σχολή ποδοσφαίρου.
Παράλληλα ξεκαθαρίζει πως μετά την Ντέμπο σκοπεύει να εγκαταλείψει την Ινδία.
“Η ποδοσφαιρική μου φιλοσοφία έχει εξελιχθεί σημαντικά από και συνεχίζει να εξελίσσεται μέσα από τις ποδοσφαιρικές μου παραστάσεις.
Οι ομάδες στις οποίες έχω εργαστεί έχουν σαφή τρόπο παιχνιδιού. Βασίζεται στην αδιάκοπη κατοχή της μπάλας που συνδυάζεται με απλές πάσες και δημιουργική κίνηση.
Βεβαίως, αυτό το στιλ παιχνιδιού θα πρέπει να εφαρμόζεται από ποδοσφαιριστές με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, στην τεχνική, την τακτική αλλά και την φυσική κατάσταση.
Για να βελτιώσω κάποιες λεπτομέρειες στην φιλοσοφία ήμουν αρκετά τυχερός γιατί δούλεψα για δύο χρόνια με τον πρώην τεχνικό στην ολλανδική Eredivisie, Γιαν Βερσλέιγεν.
Κατά την διάρκεια εκείνης της περιόδου ήταν που ένιωσα πως πραγματοποίησα τα βήματα που με βοήθησαν να εξελιχθώ και να ωριμάσω ως προπονητής κατανοώντας την ολλανδική φιλοσοφία της οποίας είμαι μεγάλος υποστηρικτής.
Όπου πηγαίνω έχω έναν ξεκάθαρο τρόπο δουλειάς που με έχει βοηθήσει μέχρι τώρα με αποκορύφωμα τις νίκες αλλά και το να συμπεριλαμβάνομαι στη λίστα για προπονητής της χρονιάς σε δύο διαφορετικές χώρες ανάμεσα στα διάφορα προσωπικά μου επιτεύγματα.
Μπορεί να μην σημαίνει πολλά σε ό,τι αφορά την βελτίωση του συλλόγου αλλά μου δίνει αυτοπεποίθηση προκειμένου να συνεχίσω να δουλεύω σκληρά και να έχω επιτυχίες.
Αναφορικά με την Ινδία, η Ντέμπο είναι σχεδόν σίγουρο πως θα αποτελέσει την τελευταία μου δουλειά εδώ. Θα πρέπει από εκεί και πέρα να εξετάσω τις ευκαιρίες που θα μου παρουσιαστούν είτε επιστρέφοντας στην Αυστραλία, είτε δουλεύοντας σε άλλη χώρα.
Έχω μάθει πως δεν μπορείς να σχεδιάσεις το κάθε μέρος της καριέρας σου αλλά μπορείς να δουλέψεις για την επίτευξη των στόχων σου”.
Ο ελληνικής καταγωγής τεχνικός παρακολουθεί ανελλιπώς τα δρώμενα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο κάνοντας ειδική μνεία στους Μουρίνιο, Μπόας, Ρότζερς και Στραματσιόνι.
“Κοιτάζω πολλούς προπονητές από τους οποίους μπορώ να αντλήσω έμπνευση και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω έναν.
Θαυμάζω τον πρώην μέντορα μου, Γιαν Βερσλέιγεν γιατί μου έδωσε την ευκαιρία αποκτήσω διεθνή προοπτική στην προπονητική.
Υπάρχουν επίσης, πολλά παραδείγματα κορυφαίων προπονητών που είχαν ένα μικρό background ως ποδοσφαιριστές και παρατηρώ αυτές τις περιπτώσεις.
Πρόκειται για τους Μουρίνιο, Βίλας-Μπόας, Ρότζερς και Στραματσιόνι. Με επιμονή, εκπαίδευση, σωστές εμπειρίες και αυτοπεποίθηση μπορεί να υπάρξει μια πολύ πετυχημένη καριέρα στην προπονητική αρκεί να πάρεις ευκαιρίες”.
Ο Άρθουρ Πάπας μεγάλωσε παρακολουθώντας τον Παναθηναϊκό την εποχή που ο Δημήτρης Σαραβάκος μεσουρανούσε. Ο 33χρονος προπονητής αποκαλύπτει πως στόχος του είναι κάποια στιγμή να εργαστεί στην Ελλάδα.
“Το να εργαστώ στην Ελλάδα αποτελεί προσωπικό στόχο και χρειάζεται χρόνος φυσικά για να φτάσω σε αυτό το επίπεδο προκειμένου να έχω την κατάλληλη ευκαιρία.
Διαθέτω σίγουρα ένα διαφορετικό υπόβαθρο και φιλοσοφία που θα μπορούσε να είναι ελκυστική στην κατάλληλη ομάδα.
Βεβαίως παρότι γεννήθηκα στην Αυστραλία το οικογενειακό μου υπόβαθρο είναι ελληνικό και το να επιστρέψω μία μέρα στη χώρα των προγόνων μου θα με έκανε απίστευτα περήφανο.
Είμαι φανατικός οπαδός του ελληνικού ποδοσφαίρου από παιδί και μεγάλωσα υποστηρίζοντας τον Παναθηναϊκό.
Αγαπημένος παίκτης μου ήταν πάντα ο Δημήτρης Σαραβάκος. Φυσικά η μέρα που με έκανε ποδοσφαιρικά πιο περήφανο από ποτέ ήταν το 2004 και είμαι χαρούμενος που έζησα την πιο ένδοξη στιγμή στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Συνολικά, θεωρώ ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πολύ πιο τεχνικό από ότι στην Αυστραλία και συγκεκριμένα η αντίληψη σε θέματα τακτικής είναι πολύ μεγαλύτερη.
Ασφαλώς μπορεί πάντα να υπάρξει βελτίωση και υποθέτω πως στα θέματα υποδομής αλλά και συγκεκριμένα η ανάπτυξη στο ‘φυτώριο’ είναι ένας τομέας που χρειάζεται να επενδύσουν περισσότερο στην Ελλάδα”.
*Από το @sport24.gr