ΠΡΙΝ σας καλημερίσω, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι δεν μας παρακολουθεί μόνο η Υπηρεσία Ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών, (NSA) αλλά και η ελληνική… Εφορία!
ΝΑΙ, σας λέω. Ό,τι κάνει στην Αμερική η NSA, για την ασφάλεια της αυτοκρατορίας, το κάνει (ακόμα καλύτερα!) και η δική μας Εφορία για την ευρωστία της ελληνικής οικονομίας.
ΑΝ και γνωρίζω ότι, δημοσιοποιώντας τα προσωπικά μου δεδομένα, διατρέχω το θανάσιμο κίνδυνο να φορολογηθώ και να τιμωρηθώ (γιατί δεν δήλωσα κάτι χωραφάκια που κληρονόμησα από τον προπάππο μου) θα γράψω πέντε κουβέντες για το θέμα, για να δούμε πώς θα αμυνθούμε στο (αγροτικό) φορολογικό τσουνάμι που μας περιμένει.
ΚΑΙ μη μου πείτε ότι «εμάς δεν μας αφορά», γιατί το ίδιο (λόγω άγνοιας του τρόπου λειτουργίας του ελληνικού Δημοσίου) έλεγα μέχρι πρότινος και εγώ.
ΟΣΟΙ από εσάς είχατε την (οικονομική) ατυχία, όπως και εγώ, να γεννηθείτε στην κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού, είσθε από χέρι χρεωμένοι (και υποχρεωμένοι) να πληρώσετε το τίμημα.
ΠΡΙΝ, όμως, ασχοληθώ με το θέμα, που απειλεί τα (οικονομικά) θεμέλια χιλιάδων συμπαροίκων, να απαντήσω σε δύο-τρία ερωτήματα (για επίκαιρα ζητήματα) που μου έθεσαν αναγνώστες της στήλης.
ΚΑΤ’ ΑΡΧΗΝ, να παρακαλέσω τον αναγνώστη που μου τηλεφώνησε για να διαμαρτυρηθεί ότι παραλείψαμε να αναφέρουμε ότι το Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου το οργανώνει η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης, να μη διαβάζει χωρίς… τα γυαλιά του.
ΓΙΑΤΙ αν είχε χρησιμοποιήσει τα γυαλιά του, θα διάβαζε, επίσης, στον πρόλογο του ολοσέλιδου προγράμματος που δημοσιεύσαμε ότι, και το όνομα της Κοινότητας αναφερόταν και ότι το οι ταινίες θα προβληθούν στο κινηματογράφο Palace Como.
ΑΝ διάβασε το κείμενο (με τα γυαλιά του) και δεν το είδε, να μου τηλεφωνήσει να του κλείσω ένα ραντεβού με τον φίλο μου οφθαλμίατρον Νίκο Μαντζώρο, που είναι και ένας από τους κορυφαίους οφθαλμίατρους της πόλης μας.
ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Ενδεχομένως, ο παραπονιάρης αναγνώστης να μπέρδεψε το αφιέρωμα του «Νέου Κόσμου» με αυτό των «Κοινοτικών Νέων», γιατί στην αναφορά που έκανε ο γραμματέας της Κοινότητας (Κώστας Μάρκος) στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ, «έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα». Ο ηλεκτρονικός «δαίμων» του τυπογραφείου φρόντισε να το μπερδέψει μετατρέποντάς το σε… σταυρόλεξο! Κλείνει η παρένθεση.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ, (φίλε Κ.Ν. από το Κλάιτον) μπορεί να υπήρξε φωλιά λαμόγιων και θερμοκήπιο τρωκτικών, αλλά μέχρι στιγμής (τουλάχιστον) δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία ότι ήταν (και) «εγκληματική οργάνωση».
ΣΥΝΕΠΩΣ, ο Χρήστος Τσίρκας, που για 37 συναπτά έτη ηγείται της εδώ πράσινης τριτοκοσμικής (και πολιτικά ύποπτης) σοσιαλιστικής παράταξης, δεν διώκεται ποινικά και μην ανησυχείς.
ΛΟΓΟΥΣ ανησυχίας δεν θα πρέπει, επίσης, να έχουν και οι συμπάροικοι του Μπέργουικ (που μου τηλεφώνησαν) για την τύχη του Σπυρίδωνα.
Ο,ΤΙ έγινε κατά τη διάρκεια των αποκαλυπτηρίων, έγινε γιατί οι κάτοικοι γύρω από το μικρό πάρκο δεν γνώριζαν ακόμα ποιος ήταν ο Spiridon.
ΑΠΟ τη στιγμή, όμως, που το πληροφορήθηκαν, μαθαίνω ότι κάνουν έρανο για να στήσουν ένα μεγαλύτερο (και πιο επιβλητικό) άγαλμα στον Spiridon.
ΑΣΕ που ο Spiridon υπήρξε και πηγή έμπνευσης για τον αναγνώστη μας Βλαδίμηρο Αρχοντόπουλο, ο οποίος και προτείνει ότι ο μόνο τρόπος (τελικά) για να πληροφορηθούν οι (άσχετοι) συμπολίτες μας το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού, είναι η τοποθέτηση αγαλμάτων, όχι μόνο στα πάρκα της πόλης, αλλά και στους κεντρικούς δρόμους.
ΑΝ τελειώνοντας την ανάγνωση της στήλης, σας μείνει χρόνος (και διάθεση) πάρτε βαθιά ανάσα και ρίξτε μια ματιά στη σελίδα αλληλογραφίας, η οποία και φιλοξενεί σήμερα δύο κείμενα των «κλασικών» σχολιαστών μας.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για μία (πατριωτική) επιστολή του κυρίου Κυριάκου (Βαβάκη) και ένα κορυφαίο «κόκκινο» ποίημα (κατοχικού αντιφασιστικού λυρισμού) του κυρίου Πάνου (Σταματόπουλου).
ΕΠΕΙΔΗ και τα δύο κείμενα «μιλούν από μόνα τους» δεν πρόκειται να τα σχολιάσω για να μη χαλάσω και το Σαββατοκύριακο των σχολιαστών, που «ξύνουν τα νύχια τους» να βρουν αφορμή να μας ταλαιπωρήσουν με μια ακόμα επιστολή.
ΑΣ επιστρέψουμε, όμως, στο θέμα μας που έχει σταθεί αφορμή να χάσω τον ύπνο μου τις τελευταίες μέρες και να θυμηθώ τον παππού μου που έλεγε: «Καλύτερα να σε πάρει εχθρικό βόλι, παρά η πένα του ελληνικού Δημοσίου».
ΛΟΙΠΟΝ, πριν δύο μήνες μου τηλεφώνησε ένας πρώτος μου ξάδελφος (ο τελευταίος συγγενής που απέμεινε στο ορεινό χωριό μας) και μου είπε να του στείλω τρεις χιλιάδες ευρώ για να πληρώσει τους φόρους σε ΔΕΗ και λοιπά, για το «εξ αδιαιρέτου» σπιτιού που έχουμε στο χωριό και ένα ακίνητο που έχουμε κληρονομήσει μαζί στην Αθήνα.
ΕΠΕΙΔΗ ντράπηκαν του έστειλα τα χρήματα λέγοντάς του ότι του χαρίζω και τα ακίνητα και να μη μου ζητήσει άλλα χρήματα.
ΚΑΙ πάνω που νόμιζα ότι ξεμπέρδεψα, μου τηλεφώνησε και πάλι για να μου πει ότι, πρώτον, δεν αποδέχεται τη δωρεά μου και, δεύτερον, ότι πρέπει να του στείλω και άλλα χρήματα για τα αγροτεμάχια που υπάρχουν στο χωριό «στο όνομά μου» και τα οποία ούτε και ξέρω πού βρίσκονται.
ΟΤΑΝ κατάλαβα ότι με τον εξάδελφο δεν θα βρω άκρη, τηλεφώνησε σε ένα συμμαθητή μου που είναι προϊστάμενος σε μια μεγάλη ΔΟΥ της Αθήνας και γνωρίζει τα εφοριακά καλύτερα από την τσέπη του.
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ με για ένα εικοσάλεπτο προσεκτικά, το μόνο που μου είπε όταν τελείωσα το κληρονομικό μου αφήγημα ήταν τρεις λέξεις: «την έχεις βαμμένη…»!
ΣΤΗ συνέχεια μου εξήγησε ότι από τον Δεκέμβριο του 2010 και κατόπιν «κοινοτικής οδηγίας», η ελληνική Εφορία παρακολουθεί συστηματικά όλα τα τηλεφωνήματα μεταξύ αποδήμων και συγγενών τους στην Ελλάδα προκειμένου να εξακριβώσει αν έχουμε καταθέσεις, ακίνητα, οικόπεδα, χωράφια, χρήματα, βοσκοτόπια και λοιπά.
ΜΑ τα βοσκοτόπια για τα οποία με καλούν να πληρώσω δεν γνώριζα ποτέ ότι ήταν στο όνομά μου, του λέω.
ΔΕΝ έχει σημασία, μου απαντά. Ψάχνουν στο υποθηκοφυλακείο το όνομα στο οποίο έχε καταχωρηθεί το βοσκοτόπι, στην μεγάλη απογραφή του 1838 που έγινε ο πρώτος αναδασμός της γης των κοτζαμπάσηδων, βρίσκουν το όνομα και στη συνέχεια τους απογόνους (όπου γης) και τους φορολογούν.
ΤΟ συγκεκριμένο βοσκοτόπι για το οποίο μου ζητούν 378 ευρώ (του λέω) είχε και ως τέτοιο εγκαταλειφτεί προπολεμικά γιατί γύριζαν στο μαντρί με κατάγματα οι γίδες που βοσκούσαν εκεί.
ΔΕΝ έχει σημασία, μου (ξανα)απαντά και συνεχίζει: η ελληνική Εφορία που βλέπει (και σχεδιάζει) σε βάθος εκατονταετίας τη φορολογική (και εισπρακτική) πολιτική της, λαμβάνοντας μάλιστα υπόψη της και τις κλιματολογικές αλλαγές, ξέρει ότι ακόμα και τα πιο δύσβατα βοσκοτόπια είναι «εν δυνάμει» οικόπεδα.
ΜΑ, είσαι καλά, ρε Θανάση, του λέω. Είναι δυνατόν να πωληθούν ως οικόπεδα τα κατσάβραχα του χωριού μου που και τα ζωντανά αποφεύγουν;
ΝΑΙ, μου λέει κοφτά. Όταν η στάθμη της θάλασσας ανέβει και ολόκληρη η Ολλανδία και η μισή Βόρεια Ευρώπη γίνει (και πάλι Ωκεανός όπως ήταν πριν 250 εκατομμύρια χρόνια) πού θα πάνε να μείνουν οι Γερμανοί, Ολλανδοί, Βέλγοι και Δανοί; Και συνεχίζει…
ΣΤΗΝ ηλιόλουστη (και στεγνή) Ελλάδα θα έλθουν και θα αγοράζουν οικόπεδα όπου και αν τα βρουν γιατί η ζήτηση θα είναι μεγάλη. Ακόμα και στις ραχούλες του χωριού σου.
ΑΝ είναι έτσι (του λέω) ας τα πάρει από τώρα το Δημόσιο για να καζαντίσει μετά έναν αιώνα.
ΤΟ ελληνικό Δημόσιο (μου απαντά ο Θανάσης) δεν πρόκειται να αποδεχθεί τη δωρεά σου και θα σε κυνηγά γι’ αυτά που χρωστάς μέχρι να πεθάνεις. Στη συνέχεια θα κυνηγά τα παιδιά και τα εγγόνια σου και, όπως πάει η παγκοσμιοποίηση, δεν αποκλείεται να τα πάρει αφού σε 30 χρόνια θα είμαστε όλοι ένα μεγάλο χωριό.
ΝΑ σας εξομολογηθώ, επίσης, ότι για να πάρω από την Αυστραλία τη συνταξούλα, κατάθεσα ό,τι μου περίσσευε στην πατρίδα. Όταν ξέσπασε η κρίση φοβήθηκα και έφερα τα λεφτά (τι λεφτά δηλαδή, καμιά διακοσαριά χιλιάδες δολάρια) πίσω στην Αυστραλία.
ΟΠΟΤΕ λαβαίνω και μια ολιγόλογη επιστολή από την αυστραλιανή Εφορία με διάφορες (πονηρές) ερωτήσεις. Πάνω στο πανικό μου, ξαναστέλνω τα χρήματα στην Ελλάδα.
ΤΟ στείλτε τα, φέρε τα και ξαναστείλε τα, μου στοίχισε περίπου $15.000 λόγω των μετατροπών από δολάρια σε ευρώ και το αντίστροφο.
ΟΛΑ αυτά σημαίνουν αγαπητοί μου ότι σχεδιάζαμε τα γεράματά μας χωρίς τον ξενοδόχο.
ΑΛΛΟΣ κόσμος τότε… Πιο αδιαφανής (και θολός) βέβαια, αλλά πιο δίκαιος για όλους εμάς που δεν είχαμε φορολογική κουλτούρα.
ΑΥΤΑ για σήμερα και καλά ξεμπερδέματα με τις Εφορίες. Να είστε όλοι καλά και για χαρά.