Στην περίοδο αυτή η έννοια της ανάπτυξης είναι ταυτισμένη με την οικονομική μεγέθυνση και παρουσιάζεται ως η αυτονόητη κοινωνική συμφωνία που συμβάλλει καθοριστικά στην πρόοδο. Η μεγέθυνση της οικονομικής δραστηριότητας φαντάζει ως κλειδί εξόδου από τη βαθιά, παγκόσμια οικονομική κρίση. Η προπαγάνδα της κυρίαρχης ιδεολογίας βρίσκει αποδοχή και σε δυνάμεις που αμφισβητούν την κρατούσα κοινωνική οργάνωση, αφορώντας κυρίως το ποιος ιδιοποιείται τον παραγόμενο πλούτο. Δεν αμφισβητείται το τι σημαίνει ευημερία, αλλά ποιοι ευημερούν, δεν αμφισβητείται η κυριαρχία του ανθρώπου πάνω στη φύση, αλλά το ποιος κερδίζει τη μερίδα του λέοντος από τα οφέλη της κυριαρχίας.
Η θεωρία της αποανάπτυξης δεν αποτελεί απλώς μια κριτική στο τι θεωρείται ανάπτυξη. Αποτελεί, επιπλέον, άρνηση της κοινωνικής εκμετάλλευσης και της λεηλασίας της φύσης, κριτική στην κατανάλωση, άρνηση της επιβαλλόμενης ομοιομορφίας, κριτική στην κυριαρχία της οικονομίας, στον καπιταλισμό και στο αξιακό του σύστημα.
Ορισμένοι ορκίζονται στο όνομα της αποανάπτυξης τη στιγμή που κάποιοι προσβάλλονται και μόνο στο άκουσμά της. Ποιο είναι άραγε το ακριβές περιεχόμενο της αποανάπτυξης, μια και δεν φαίνεται να είναι το ίδιο και για τους μεν και για τους δε; Το σημαντικότερο όμως είναι ότι γύρω από αυτή την έννοια έχουν προκύψει πολλές διαμάχες και παρανοήσεις. Μάλιστα, πολλοί είναι οι αντίπαλοι αυτής της ιδέας οι οποίοι χρησιμοποιούν -λιγότερο ή περισσότερο- κακόπιστα επιχειρήματα.
Οι επικρίσεις κάνουν την εμφάνισή τους τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά: Χωρίς την οικονομική μεγέθυνση, πώς είναι δυνατόν να εξαλείψουμε την εξαθλίωση στις χώρες μας; Τι νόημα μπορεί να έχει η αποανάπτυξη για τις χώρες του Νότου; Και ποιος θα υποστηρίξει παρόμοιο εγχείρημα; Οι εργάτες; Η μεσαία τάξη; Μήπως θα ήταν καλύτερα να περιοριστεί η οικονομική μεγέθυνση στην παραγωγή υπηρεσιών ή την παραγωγή εμπορευματοποιημένης αξίας; Ο Σερζ Λατούς καταγράφει όλα αυτά τα ερωτήματα για να τους δώσει ακριβείς και τεκμηριωμένες απαντήσεις οι οποίες βάζουν τέλος στις ανησυχίες που περιβάλλουν αυτή την έννοια. Η αποανάπτυξη δεν είναι συνώνυμη της μηδενικής οικονομικής μεγέθυνσης ούτε αντινεωτερικό πρόγραμμα που θα μας γυρίσει πίσω στη ζωή των σπηλαίων ούτε πρόγραμμα που επιδιώκει να παλινορθώσει μια πατριαρχική τάξη πραγμάτων που επικεντρώνεται στον κοινοτισμό ή ένα εργαλείο που θα μας μετατρέψει όλους σε άνεργους. Εάν έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε έναν διαφορετικό ορισμό για την αποανάπτυξη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Σερζ Λατούς μάς μιλάει για την κοινωνία της λιτής αφθονίας και αυτή μας προτείνει.
Ο Σερζ Λατούς γεννήθηκε το 1940 στη Βαν της Γαλλίας. Σπούδασε Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες και Φιλοσοφία. Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Paris-Sud και ειδικός στις οικονομικές και πολιτικές σχέσεις Βορρά-Νότου και στην επιστημονολογία των κοινωνικών επιστημών. Έχει διδάξει επίσης στη Λιλ, το Κονγκό και το Λάος. Από το 2002 έχει αφιερωθεί στη μελέτη της αποανάπτυξης. Κυριότερα έργα του: «Η άλλη Αφρική: ανάμεσα στο δώρο και την αγορά” (1998), «Το ά-λογο του οικονομικού λόγου» (2001), «Δικαιοσύνη δίχως όρια» (2003), «Η αποαποικιοποίηση του φαντασιακού» (2003).
http://ekdoseisynadelfwn.wordpress.com