Η Άλεξ Παπασιμακοπούλου και ο Στηβ Φλέμινγκ βρίσκονται πίσω από το Everymatic. Το πιο ευρηματικό ίσως ταξιδιωτικό πρακτορείο στην Ελλάδα, που οργανώνει διακοπές σύμφωνα με τις προδιαγραφές που δίνει ο κάθε πελάτης.

Οι δυο τους γνωρίστηκαν πριν από 20 χρόνια στη Γλασκώβη. Εκείνη νεαρή μάνατζερ που έκανε το μεταπτυχιακό της κι αυτός μέλος διεθνώς γνωστού indie συγκροτήματος, ξεκίνησαν την κοινή τους πορεία στη μουσική η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.

Παράλληλα, η αγάπη του Στηβ για την Ελλάδα και τις «κρυμμένες» ομορφιές της, τους έκανε να εγκατασταθούν στην Αθήνα και να ξεκινήσουν ένα προσωπικό ταξίδι εξερεύνησης, αποφασισμένοι να γνωρίσουν καλύτερα τη χώρα ανακαλύπτοντας ιδιαίτερους προορισμούς. Ολοένα και περισσότερες απομονωμένες παραλίες, δάση, πεδιάδες, βουνά, μικρά χωριουδάκια, μοναστήρια, αρχαιολογικοί χώροι, ταβερνάκια και γραφικά ενοικιαζόμενα έμπαιναν στη λίστα τους.

Οι εντυπωσιακές φωτογραφίες του Στηβ και η οργανωτικότητα της Άλεξ δεν άργησαν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον φίλων και γνωστών από το εξωτερικό που ήθελαν να επισκεφτούν την Ελλάδα και να τη γνωρίσουν καλύτερα μέσα από τα μάτια των ντόπιων. Το ζευγάρι άρχισε να δέχεται ολοένα και περισσότερα αιτήματα όχι μόνο από τουρίστες αλλά και από Έλληνες που ήθελαν να ζήσουν μια διαφορετική εμπειρία εντός συνόρων σύμφωνα με τα γούστα τους αλλά και τις οικονομικές τους δυνατότητες.

Ήταν, λοιπόν, ζήτημα χρόνου προτού αποφασίσουν να κάνουν το χόμπι τους επάγγελμα, στηρίζοντας παράλληλα τις μικρές επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Οι δυο τους ταξιδεύουν συνεχώς, «αξιολογώντας» ξενοδοχεία, εστιατόρια, μπαράκια και τοπία, γνωρίζοντας τους ντόπιους και δοκιμάζοντας πρώτοι αυτά που θα σου προτείνουν.

Αναλαμβάνουν να κλείσουν από τις πτήσεις και το ξενοδοχείο, μέχρι ιδιωτική βίλα, κότερο ή ό,τι άλλο χρειάζονται οι πελάτες τους. Φτιάχνουν για τον καθένα ξεχωριστό τουριστικό οδηγό, μέσα στον οποίο αναφέρουν όλα όσα θα χρειαστεί ο επισκέπτης, συμπεριλαμβάνοντας συμβουλές και οδηγίες για παραλίες, φαγητό, αγορές και διασκέδαση σύμφωνα με το γούστο και τις ανάγκες του καθενός.

Όταν έχουν χρόνο, φροντίζουν να περνούν χρόνο με τους πελάτες τους και να τους ξεναγούν, ιδίως στην αγαπημένη τους την Αθήνα, της οποίας οι ομορφιές δεν περιορίζονται στους αρχαιολογικούς χώρους. Όταν δεν μπορούν να συναντήσουν οι ίδιοι τους πελάτες τους, ο Στηβ και η Άλεξ στέλνουν ανθρώπους με τα κατάλληλα προσόντα και γνώσεις για τον κάθε προορισμό, οι οποίοι έχουν χάσει τη δουλειά τους εξαιτίας της κρίσης.

Πολλοί από τους πελάτες τους είναι Έλληνες του εξωτερικού, που επιστρέφουν ξανά και ξανά θέλοντας να ξαναγνωρίσουν τη χώρα τους. Καθώς το Everymatic οργανώνει αποδράσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, εκτός αιτήματα για δημοφιλείς προορισμούς πολλοί πελάτες, ιδίως από την Αυστραλία, προτιμούν να χαλαρώσουν σε ιδιαίτερους χειμερινούς προορισμούς.

Πριν από δύο εβδομάδες, οι… Εverymatiκοί Άλεξ και Στηβ ανέλαβαν να ξεναγήσουν τους αναγνώστες της αγγλικής έκδοσης του «Νέου Κόσμου» στα λιγότερο γνωστά ορεινά και παραθαλάσσια χωριά της Κρήτης.

Αυτή τη φορά, αποφάσισαν να μας αποδείξουν πως η Ελλάδα δεν είναι μόνο οι παραλίες της, εξερευνώντας τη Θεσσαλία. Επισκέφθηκαν τη λίμνη Πλαστήρα, τους γειτονικούς οικισμούς και σκαρφάλωσαν και στα έξι μοναστήρια των Μετεώρων. Δοκίμασαν παραδοσιακή κουζίνα από τους ντόπιους, έμειναν σε μια πανσιόν με θέα τα επιβλητικά βουνά και τις γεμάτες άγρια άλογα καταπράσινες πεδιάδες.

«Η Ελλάδα δεν είναι μόνο παραλίες» λέει η Άλεξ Παπασημακοπούλου πριν μας διηγηθεί την τελευταία εμπειρία της.

«Αυτή η πρόταση έχει γίνει κάτι σαν σύνθημα από τότε που ξεκινήσαμε την ταξιδιωτική μας επιχείρηση προσφέροντας διακοπές κατά παραγγελία. Όσο όμορφα και αν είναι τα νησιά του Αιγαίου, δεν σημαίνει πως οι υπόλοιποι προορισμοί δεν είναι το ίδιο ή και περισσότερο συναρπαστικοί. Ιδίως όταν μιλάμε για μία τόσο όμορφη και πλούσια γεωγραφικά χώρα όπως η Ελλάδα».

Κάπως έτσι και εκμεταλλευόμενοι τον καλοκαιρινό καιρό, οι δυο τους αναχώρησαν για τη Θεσσαλία. Λίγες μόνο ώρες βόρεια της Αθήνας, αντίκρισαν μία εντελώς διαφορετική πραγματικότητα.

«Χιονισμένες βουνοκορφές και παραδοσιακά χωριουδάκια, εναλλάσσονταν με απέραντες πεδιάδες και φάρμες, ποτάμια και λίμνες. Κάπου εκεί, ανάμεσα στις αχανείς, γεμάτες πράσινο εκτάσεις, υψώνονται επιβλητικά τα Μετέωρα, αυτό το ιδιαίτερο κομμάτι γης, τόσο όμορφο και άγριο που σου κόβει την ανάσα. Δεν έχει σημασία πόσες φωτογραφίες από τα Μετέωρα έχει δει κανείς. Όταν πράγματι βρεθείς εκεί, δεν πιστεύεις στα μάτια σου».

Ετυμολογικά, «μετέωρος» σημαίνει «αιωρούμενος», «στον αέρα». Όπως λέει η Άλεξ, μια ματιά είναι αρκετή για να δικαιολογήσει κανείς την επιλογή του ονόματος.

«Από τα έξι μοναστήρια που βρίσκονται εκεί, το μεγαλύτερο και παλαιότερο είναι το Μεγάλο Μετέωρο, του Ιερού Ναού της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος όπως ονομάζεται αλλιώς, το οποίο χρονολογείται στον 14ο αιώνα».

Ξεχωρίζει η Βυζαντινή αρχιτεκτονική του, τα ξυλόγλυπτα καθώς και η βιβλιοθήκη του, ενώ η παλαιά τράπεζα του ναού λειτουργεί σήμερα ως μουσείο όπου φυλάσσονται σημαντικά κειμήλια της Ορθοδοξίας. Το Μοναστήρι, στην πάροδο των αιώνων, ανέπτυξε φιλανθρωπική δράση και ενίσχυσε τον κατατρεγμένο λαό κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, προσφέροντας καταφύγιο και χώρους για την αποθήκευση πυρομαχικών.

«Η ευρύτερη περιοχή αποτελεί έναν από τους αρχαιότερους ελληνικούς οικισμούς» εξηγεί η Άλεξ.

«Σε μικρή απόσταση από την Καλαμπάκα, ορθώνεται πάνω από το χωριό ένας βραχώδης ασβεστολιθικός όγκος, στη βορειοανατολική πλευρά του οποίου βρίσκεται το ομώνυμο σπήλαιο της Θεόπετρας. Πρόκειται για τη δυτικότερη προϊστορική θέση της θεσσαλικής πεδιάδας, στους πρόποδες της οροσειράς Χάσια, η οποία αποτελεί και το φυσικό όριο μεταξύ Θεσσαλίας και Ηπείρου».

«Στο εν λόγω σπήλαιο έχουν βρεθεί τα πρώτα δείγματα ανθρώπινων επιχώσεων, σε ένα τοίχο που κατασκευάστηκε πριν από 23.000 χρόνια».

Ο τοίχος αυτός αποτελεί γνώμονα της μετάβασης από τον Παλαιολιθικό στο Νεολιθικό τρόπο ζωής, ή αλλιώς από τον άνθρωπο του Νεάντερταλ στον Χόμο Σάπιενς.

«Τα Μετέωρα συγκαταλέγονται από το 1989 στον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO, ως ένας ιδιαίτερης τόπος που φέρει μια ιδιαίτερη φυσική, πολιτιστική αλλά και θρησκευτική κληρονομιά. Χιλιάδες είναι οι επισκέπτες που επισκέπτονται κάθε χρόνο τα μοναστήρια που μοιάζουν να κρέμονται από τα βράχια».

Παρ’ ότι η Άλεξ και ο Στηβ δεν συνηθίζουν να προτείνουν στους πελάτες τους τις συνηθισμένες τουριστικές ατραξιόν, το Καστράκι ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.

«Αυτό το μικρό χωριό που βρίσκεται στη βάση των Μετεώρων, διαθέτει μια ποικιλία πανσιόν καθώς και πολλά όμορφα ταβερνάκια. Η θέα από το παράθυρό σου σού προκαλεί δέος. Μου είναι πραγματικά δύσκολο να διατυπώσω με λόγια το μεγαλείο αυτού της φυσικής ομορφιάς αυτού του τόπου. Αν δε βρεθείς ο ίδιος εκεί, δεν μπορείς να το αντιληφθείς πλήρως».

Επόμενη στάση, η πολυσυζητημένη λίμνη Πλαστήρα, από την οποία η Άλεξ μας μεταφέρει τις πιο όμορφες εικόνες:

«Τα τελευταία χρόνια αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς οικογενειακούς προορισμούς, καθώς συνδυάζει ένα εύρος εξωτερικών δραστηριοτήτων, αρκετές επιλογές διαμονής και καλού φαγητού δίνοντας ταυτόχρονα στους κατοίκους των πόλεων την ευκαιρία να απολαύσουν έναν αγνό, φυσικό παράδεισο. Μας σηκώθηκε λίγο η τρίχα οδηγώντας από τα Μετέωρα προς τη λίμνη αλλά άξιζε τον κόπο. Πευκοδάση και γραφικά χωριά, θύμιζαν πιο πολύ Σουηδία παρά Ελλάδα.

Το κερασάκι στην τούρτα ήταν οι αμέτρητοι μικροί καταρράκτες που δημιουργούσε το χιόνι που έλιωνε γύρω μας. Είναι δυνατόν να βρισκόμαστε στην Ελλάδα;

Επιλέξαμε το θέρετρο της λίμνης Καζάρμα για βάση μας, καθώς πληροί όλες τις προϋποθέσεις που θέλουμε, όταν ταξιδεύουμε στην Ελλάδα. Άριστα εξοπλισμένους χώρους με σύγχρονη διακόσμηση, πολύ καλή εξυπηρέτηση και θερμή υποδοχή που συνήθως περιμένει κανείς από οικογενειακού τύπου ξενοδοχεία.

Τα δωμάτια ήταν υπέροχα, ενώ η παραμικρή λεπτομέρεια ήταν απόλυτα προσεγμένη και σε αρμονία με το περιβάλλον. Κάθε στοιχείο της διακόσμησης έδειχνε να έχει επιλεγεί με σκοπό να κάνει τη διαμονή του επισκέπτη όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη. Τις μέρες που μείναμε εκεί είχαν μόλις φέρει ηλεκτρικά ποδήλατα και οι οικογένειες που τα χρησιμοποιούσαν έδειχναν να το απολαμβάνουν.

Ως συνήθως, τα ταξίδια μας δεν είναι μόνο οι προορισμοί αλλά και οι άνθρωποι που συναντάμε στα πιο απίθανα μέρη. Οδηγώντας προς το φράγμα της λίμνης Πλαστήρα, είδαμε μια πινακίδα στην άκρη του δρόμου. Ανακαλύψαμε ένα πανέμορφο μικρό εστιατόριο στην όχθη ενός ποταμού, ονόματι Εύρητος. Πρόκειται για μια οικογενειακή επιχείρηση ιχθυοκαλλιέργειας που ετοιμάζει και σερβίρει φαγητό από την παραγωγή της. Ο κυρ-Γιάννης μας υποδέχτηκε με χαρά και μας πρόσφερε τα πιο φρέσκα λαχανικά και πέστροφες που δοκιμάσαμε ποτέ και μάλιστα σε πολύ λογική τιμή.

Αργότερα το ίδιο βράδυ, καθώς πάχνη κάλυπτε τις ακόμη χιονισμένες βουνοκορφές, ανεβήκαμε με το αυτοκίνητο μέχρι το χωριό Φυλακτή. Ένας χωματόδρομος μας οδήγησε από το μικροσκοπικό πλατειάκι στην ταβέρνα του Κορκοταρά, στην οποία η μουσική παίζει από ένα jukebox αντίκα, δεκαετίας του ’50. Ο κυρ-Βασίλης, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού, καθόταν κι αυτός σε ένα από τα τραπέζια πίνοντας με την παρέα του. Δεν ήθελε και πολύ για ν’ αρχίσει τις ιστορίες από τον πόλεμο με τους Γερμανούς και την Κατοχή.

Τα Άγραφα, στα οποία συγκαταλέγεται και η Φυλακτή, φημίζονται για την αντίστασή τους στους κατακτητές. Οι συγκινητική αφήγηση του κυρ-Βασίλη για τις χαμένες ανθρώπινες ζωές και τον αγώνα του να ξαναχτίσει το σπίτι του από τις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μας έδωσαν πολλή τροφή για σκέψη. Το φαγητό που μας μαγείρεψε ο γιος του από την άλλη, πήρε κι αυτό αρκετά παράσημα.

Το απολαυστικό μας Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλία έφτασε στο τέλος του πριν καλά-καλά το καταλάβουμε. Δύο μέρες δε μας φάνηκαν αρκετές για να εξερευνήσουμε τις ομορφιές της περιοχής και να χορτάσουμε τον καθαρό αέρα. Θα επιστρέψουμε σύντομα όμως, με περισσότερη Ελλάδα».

*Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τη σελίδα τους στο Facebook www.facebook.com/everymatic?fref=ts