Με κρυστάλλινα νερά, μαγευτικές παραλίες και ιστορικά μνημεία, η νήσος Κως παρουσιάζει αξιόλογο αρχαιολογικό και τουριστικό ενδιαφέρον και, συνάμα, αποτελεί έναν από τους πλέον δημοφιλέστερους τουριστικούς προορισμούς στην Ελλάδα.
Όμως, εν έτει 2015 και ενώ η οικονομικοπολιτική κατάσταση της χώρας κρέμεται από μια κλωστή, το τρίτο μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων ήρθε αντιμέτωπο με μια ακόμη πρόκληση. Χιλιάδες οικονομικοί και πολιτικοί μετανάστες προερχόμενοι -ως επί το πλείστον από την Συρία-, ξεκινούν από τις τουρκικές ακτές με την ψευδαίσθηση ενός τραγικά εικονικού παραδείσου και το βλέμμα τους στραμμένο στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης.
Κι ενώ -όπως όλοι γνωρίζουμε- το νησί του Αιγαίου, αλλά και η Ελλάδα γενικότερα, δεν είναι σε θέση να προσφέρουν στους απελπισμένους και ψυχικά εξαντλημένους αυτούς ανθρώπους καμία ουσιαστική βοήθεια, ο δήμαρχος του νησιού κ. Γ. Κυρίτσης καλείται να απολογηθεί και να διορθώσει μια κατάσταση την οποία δεν δύναται -όπως είναι αναμενόμενο- να διαχειριστεί.
Αναρωτιέμαι ενώ παρακολουθώ εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης και τον δήμαρχο του νησιού να επιδίδονται στην γνωστή πολιτική μάχη του «τις πταίει», πόσο δυνητικά χρήσιμη είναι τη δεδομένη χρονική στιγμή μια τέτοια «διαμάχη». Υπάρχει λύση σε μια τέτοια επιδημική κατάσταση και πώς νιώθουν οι απλοί πολίτες του νησιού και οι τουρίστες που έρχονται αντιμέτωποι με τη σκληρή πραγματικότητα;
Θεώρησα περισσότερο χρήσιμο να μάθω από την πηγή τι ακριβώς συμβαίνει στο νησί.
Κατά τη διάρκεια της έρευνάς μου είχα την τύχη να συνομιλήσω με δυο οικογένειες μεταναστών από την Αυστραλία, οι οποίοι κατάγονται από το νησί.
Τι είχαν, λοιπόν, να καταθέσουν οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι -όπως κάθε χρόνο- αγνόησαν τις κινδυνολογίες και επέλεξαν ξανά την γενέτειρά τους ως τόπο διακοπών για να ξεκουραστούν και να περάσουν λίγες στιγμές ξενοιασιάς και χαλάρωσης.
«Οι πρώτες μέρες ήταν φορτισμένες συναισθηματικά» μου εξηγεί η κ. Διαμαντοπούλου, η οποία κατάγεται από την Κω, αλλά διαμένει μόνιμα στην Νότια Αυστραλία.
«Ήταν ένα θέαμα ιδιαίτερα σοκαριστικό και για μας αλλά και για τα τρία μας παιδιά. Είναι αλήθεια πως σκεφτήκαμε να αναχωρήσουμε από το νησί λίγες μέρες νωρίτερα από το προγραμματισμένο, αλλά η λογική επικράτησε και παραμείναμε να βοηθήσουμε την κατάσταση με όποιο τρόπο μπορούσαμε».
Σύμφωνα με μαρτυρίες, χιλιάδες γυναίκες και άντρες κοιμούνται καταγής στους κεντρικούς δρόμους του νησιού χωρίς να γνωρίζουν και οι ίδιοι τι ακριβώς περιμένουν. Δεν επιδεικνύουν, προς το παρόν, επιθετική ή εγκληματική συμπεριφορά, όμως πολλοί φοβούνται πως ίσως η κατάσταση επιδεινωθεί τους επόμενους μήνες αν δεν υπάρξει ουσιαστική λύση.
Για την οικογένεια της κ. Διαμαντοπούλου το θέαμα μικρών παιδιών που κοιμούνται στο δρόμο ή μέσα σε σκηνές, πάνω σε αυτοσχέδια κρεβάτια κατασκευασμένα από χαρτόνια ήταν πρωτοφανές.
«Κατά μήκος πολλών κεντρικών δρόμων του νησιού κρέμονται από δέντρα ρούχα και σεντόνια σχηματίζοντας χιλιόμετρα, ενώ ο Δήμος, το Λιμενικό και οι αστυνομικοί υπάλληλοι συνεχίζουν τις απαραίτητες διαδικασίες ταυτοποίησης, ζητώντας επίσημα την άμεση μεταφορά των μεταναστών από την Κω σε οργανωμένες ανοιχτές δομές της ηπειρωτικής χώρας προκειμένου να συνεχίσουν εκεί οι ταυτοποιήσεις και να ανασάνει το νησί.
«Ειλικρινά όλοι στο νησί κάνουν ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό, αλλά η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου, λέει απογοητευμένη η κ. Διαμαντοπούλου η οποία δυσκολεύτηκε να εξηγήσει στα τρία της παιδιά που μεγαλώνουν στην ήσυχη πόλη της Αδελαΐδας γιατί η ζωή δεν είναι ίδια για όλα τα παιδιά του πλανήτη.
«Τα πλοία έρχονται το ένα μετά το άλλο χωρίς διακοπή και κυριολεκτικά ‘αδειάζουν’ τους μετανάστες σαν τσουβάλια χωρίς να υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο απορρόφησης των ανθρώπων αυτών στο άμεσο μέλλον» συνεχίζει.
Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, υπολογίζεται πως επιπλέον 25.000 μετανάστες θα φτάσουν στην Κω ώς τον Οκτώβριο, ενώ η χώρα δεν έχει προς το παρόν δεχτεί κανενός είδους βοήθεια από την Ευρωπαΐκή Ένωση παρά μόνο κριτική.
Οι απλοί άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν κυριολεκτικά πάρει το πρόβλημα πάνω τους, φοβούμενοι πως το νησί τους θα καταστραφεί. Οι εκκλησίες, οι τοπικές επιχειρήσεις και τα εστιατόρια, επιδεικνύοντας πρωτοφανή ψυχραιμία και δίνοντας απίστευτα μαθήματα ανθρωπιάς, ετοιμάζουν πάνω από 800 γεύματα την ημέρα για να σιτιστούν οι άνθρωποι αυτοί, αλλά παραδέχονται πως σε ένα νησί όπως είναι η Κως το πλήγμα ιδιαίτερα για τον τομέα του τουρισμού είναι μεγάλο.
Η κατάσταση έχει καταστρέψει ουσιαστικά την φετινή καλοκαιρινή σεζόν και οι ακυρώσεις σε ξενοδοχεία και ξενώνες είναι παραπάνω από αισθητή. «Δεν είναι λίγοι οι επιχειρηματίες οι οποίοι -στην προσπάθειά τους να δώσουν στους επισκέπτες μια αίσθηση ηρεμίας και ασφάλειας- έχουν προσλάβει μέχρι και ιδιωτικούς φρουρούς για να αποτρέπουν τους μετανάστες να πλησιάζουν και να χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις τους» συμπληρώνει η κ. Διαμαντοπούλου.
Φεύγοντας κανείς από το νησί της Κω φέτος, έρχεται αντιμέτωπος με το αντιφατικό συναίσθημα της συμπόνοιας για όλους τους απελπισμένους ανθρώπους, οι οποίοι στην προσπάθεια τους να βρουν μια καλύτερη τύχη έχουν στριμώξει σε ένα αυτοσχέδιο σακίδιο και ένα σωσίβιο ολόκληρη την ζωή τους, και από την άλλη με το συναίσθημα της απογοήτευσης και της λύπης για το νησί και τους κατοίκους του οι οποίοι σε μια πολύ δύσκολη χρονική περίοδο προσπαθούν να αντιμετωπίσουν μια ανθρώπινη κοινωνική επιδημία.
Νόμος της ζούγκλας ή βοήθεια στον συνάνθρωπο; Τα συμπεράσματα δικά σας.