Όποιος δεν έχει πεινάσει, δεν μπορεί να μπει στη θέση αυτών των ανθρώπων. Πρόσφυγες… ‘Εμείς’ και ‘εκείνοι’ στο ίδιο νησί, βίοι παράλληλοι που συγκλίνουν στην έννοια άνθρωπος…
Μιλώντας στην εφημερίδα «Έθνος», ο κ. Αρβανιτάκης λέει ότι το ίδιο κάνουν και άλλοι ιδιοκτήτες φούρνων στο νησί, αλλά και πολλοί εθελοντές που έχουν αγκαλιάσει όλους αυτούς που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν συγγενείς, πατρίδα και αγαπημένα χώματα για το ταξίδι της ελπίδας, της διαφυγής, της ζωής.
Ωστόσο, ήταν εκείνος στον οποίο αναφέρθηκε ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, στην πρώτη ομιλία του για την «Κατάσταση της Ένωσης» στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όταν είπε: «Ευρώπη είναι ο φούρναρης στην Κω που δίνει το ψωμί του σε πεινασμένες και ταλαιπωρημένες ψυχές».
ΞΕΤΙΝΕΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ
«Θυμάμαι, μικρό παιδί ήμουν ακόμη, όταν αναγκάστηκα, για ένα καλύτερο αύριο, να φύγω από τον τόπο μου -τον Πύργο Ηλείας- και να πάω μετανάστης στην Αυστραλία. Η ξενιτιά είναι δύσκολη.
Έπιασα δουλειά ως ζαχαροπλάστης-αρτοποιός -αυτή την τέχνη γνώριζα- και τα κατάφερα, με πολύ κόπο και πολλή δουλειά.
Εκεί γνώρισα την σύζυγό μου, την Ευαγγελία και το 1970, όταν είχαμε κάνει ένα γερό κομπόδεμα, αποφασίσαμε να έρθουμε και να ζήσουμε στην Κω, στον τόπο καταγωγής της συζύγου, φτιάχνοντας τη δική μας επιχείρηση.
Εδώ μένουν και οι τρεις μου γιοι με τις οικογένειές τους, εκτός από την κόρη μας που ζει στον Βόλο. Αυτή τη στιγμή έχουμε επτά καταστήματα στο νησί, αλλά τα έχουν αναλάβει τα παιδιά μου» λέει, συγκινημένος, ο κ. Διονύσης.
ΓΙΑΤΙ ΒΟΗΘΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Όσο για την απάντηση στην ερώτηση, γιατί νιώθει την ανάγκη να βοηθήσει τους πρόσφυγες, τα λόγια του είναι αφοπλιστικά: «Αυτά που βλέπουμε και ζούμε τόσους μήνες τώρα δεν μεταφέρονται εύκολα. Μικρά παιδιά από τη Συρία, το Αφγανιστάν πέφτουν κάτω και φωνάζουν ‘μαμ’. Μας δείχνουν με τα χεράκια τους το ψωμί. Δεν γνωρίζουν τη λέξη φαγητό. Ποιος άνθρωπος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος όταν βλέπει ένα μικρό παιδί να τρώει χώμα; Πείτε μου… Χωρίς κανέναν δισταγμό, καμία δεύτερη σκέψη, είπα κάθε μέρα θα τους φτιάχνω ψωμί και με το βαν θα τούς το πηγαίνω. Όποιος δεν έχει πεινάσει, δεν μπορεί να μπει στη θέση αυτών των ανθρώπων. Πρόσφυγες… ‘Εμείς’ και ‘εκείνοι’ στο ίδιο νησί, βίοι παράλληλοι που συγκλίνουν στην έννοια άνθρωπος…» προσθέτει ο κ. Αρβανιτάκης.