Δύο θεατρικές παιδικές ομάδες της παροικίας ανεβάζουν δύο θεατρικά έργα, ένα αρχαίο και ένα σύγχρονο, την Κυριακή, 6 Δεκεμβρίου, στο Ελληνικό Κέντρο Σύγχρονου Πολιτισμού της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης στις 11πμ.
Η πρώτη ομάδα, εκείνη του Oakleigh Campus, θα παρουσιάσει την ιστορία του «Κροκόδειλου Κορνήλιου», του γνωστού αγαπημένου παραμυθά Ευγένιου Τριβιζά. Η δεύτερη ομάδα, του Alphington Campus, θα παρουσιάσει την αρχαία κωμωδία «Ιππείς» του Αθηναίου σατιρικού ποιητή του 5ου αιώνα π.Χ. Αριστοφάνη.
«Είμαι πολύ περήφανη για όλους τους μαθητές μας» δηλώνει στον «Νέο Κόσμο», η επικεφαλής του Δημιουργικού Κέντρου Δράματος και Τεχνών (ΔΚΔΤ) της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, εκπαιδευτικός, Κατερίνα Πουταχίδου.
«Η ομάδα του Oakleigh είναι 14 παιδιά ηλικίας 5-11 ετών, από οικογένειες που έφτασαν πρόσφατα στη Μελβούρνη και που έχουν την Ελληνική ως πρώτη γλώσσα. Η ομάδα αυτή ξεκίνησε φέτος και θέλαμε να γνωρίσουμε τα παιδιά, πως λειτουργούν μόνα τους αλλά και ως ομάδα. Η ψυχοσύνθεσή τους διαφέρει ανάλογα την ηλικία: άλλες ανάγκες έχει το πεντάχρονο και άλλες ο προέφηβος» λέει η κ. Πουταχίδου.
Από την άλλη, η ομάδα του Alphington είναι παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς Ελλήνων μεταναστών της Μελβούρνης. «Μετά την περσινή επιτυχία του ‘Μολυβένιου Στρατιώτη’, δοκιμάσαμε να γνωρίσουμε τον Αριστοφάνη. Αυτό σημαίνει αρκετό κείμενο και πολλές καινούριες λέξεις»,
Η διασκευή των έργων έγινε από την κ. Πουταχίδου με γλώσσα εύκολη και προσιτή στο επίπεδο των παιδιών. Η Ιωάννα Πάνου συνέβαλε στην κινησιολογία των έργων και στο συντονισμό της ομάδας του Oakleigh Campus, όπως και στην δημιουργία σκηνικών και κουστουμιών. Η μουσική στην ιστορία του «Κροκόδειλου Κορνήλιου» είναι από την Ελλάδα, από το Θεατρικό Εργαστήρι «Πούπουλο» στην Θεσσαλονίκη, και η επανεκτέλεση έγινε στη Μελβούρνη από τον μουσικό Ανδρέα Κόικα.
ΕΡΓΑ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Κάθε Ελληνόπουλο στην Ελλάδα γνωρίζει τον Ευγένιο Τριβιζά και τις ιστορίες του και δεν υπάρχει παιδική βιβλιοθήκη χωρίς βιβλίο του. Ο «Κροκόδειλος Κορνήλιος» είναι μια κωμική ιστορία με στοιχεία παντομίμας, κίνησης και τραγούδι. Άλλοι κροκόδειλοι θέλουν να κοιτάζουν το φεγγάρι, άλλοι να ξαπλώνουν ανάσκελα και άλλοι να πλατσουρίζουν στη λάσπη. Ο Κορνήλιος, όμως, ο πιο καυχησιάρης και κατεργάρης από όλους τους κροκόδειλους, θέλει να τρώει χέρια. Μέχρι τώρα έχει φάει χέρι σερβιτόρου, χέρι μαέστρου, χέρι μποξέρ, χέρι τροχονόμου, χιλιάδες χέρια! Αμέτρητα! Μόνο χέρι οδοντογιατρού δεν έχει φάει ακόμη. Ώσπου μια μέρα αποφασίζει να βάλει σε εφαρμογή ένα καταχθόνιο σχέδιο και να φάει χέρι οδοντογιατρού. Θα τα καταφέρει άραγε; Ποιος ξέρει;
Ο Αριστοφάνης έγραψε κωμωδίες σατιρίζοντας την κοινωνική και πολιτική ζωή της Αθήνας και πολλά Ελληνοαυστραλόπουλα δεν γνώριζαν για τον Αριστοφάνη. Η κ. Πουταχίδου χρειάστηκε να ετοιμάσει μια μικρή προεργασία πριν ξεκινήσει η ανάλυση του έργου.
Το έργο δείχνει ξεκάθαρα την προσωπικότητα του κάθε ήρωα. Συναντάμε την περηφάνια, την τιμιότητα, την ζαβολιά, την πονηριά, την άγνοια, την θέληση, την εκμετάλλευση, τον φόβο, τον θυμό και άλλες συναισθηματικές καταστάσεις. Οι «Ιππείς» δεν παίζονται συχνά από τα παιδιά και η προσέγγιση του έργου έγινε ώστε τα παιδιά να το κατανοήσουν απόλυτα. «Έπρεπε να καταλάβουν τι άνθρωπος είναι ο Παφλαγόνας, ή ο Αλλαντοπώλης ή ο γέρο-Δήμος, και ποιοι είναι οι «Ιππείς». Τα παιδιά δεύτερης και τρίτης γενιάς κατάφεραν να αποστηθίσουν το έργο αλλά και να εκφέρουν σωστά το συναίσθημα του λόγου.
Ο Αριστοφάνης έγραψε τους «Ιππείς» για να κοροϊδέψει έναν πολιτικό της εποχής, τον Κλέωνα, ο οποίος ήταν προσωπικός εχθρός του.
Οι δούλοι του γέροντα Δήμου παραπονιούνται για τα βάσανα που υποφέρουν από έναν άλλον υπηρέτη, τον Παφλαγόνα. Με τις κολακείες του σέρνει από την μύτη τον κύριο του και τον κάνει ότι θέλει. Οι δούλοι έκλεψαν τον χρησμό του Παφλαγόνα την ώρα που κοιμόταν, το διάβασαν και είδαν ότι θα τον νικήσει ένας άλλος, ακόμα πιο χυδαίος και πονηρός, ένας πλανόδιος Αλλαντοπώλης. Φώναξαν λοιπόν τον Αλλαντοπώλη, του είπαν την τύχη που τον περίμενε, να γίνει δηλαδή κύριος της Αθηναϊκής Πολιτείας, και τον ενθάρρυναν να παλέψει με τον Παφλαγόνα. Τού υποσχέθηκαν ότι θα τον υποστήριζαν οι Ιππείς και όλοι οι τίμιοι άνθρωποι. Τότε φτάνει ο μανιασμένος Παφλαγόνας, φοβερίζοντας τους αντιπάλους του. Ο Αλλαντοπώλης παίρνει θάρρος και ο Παφλαγόνας φέρνει την υπόθεση μπροστά στον Δήμο. Ποιος, τελικά, θα νικήσει, ποιος θα κολακέψει περισσότερο τον γέροντα Δήμο; Η κωμωδία αυτή πραγματεύεται πως η εξουσία μπορεί να οδηγήσει μία χώρα στην καταστροφή. Το μήνυμα του έργου είναι διαχρονικό, πάντα θα μας αφορά.
«Στα θεατρικά παιχνίδια λειτουργούσαν πολύ ωραία και το ένα βοηθούσε το άλλο. Η γλυκιά κούραση από τις πρόβες θα ανταμειφθεί. Είμαστε σίγουροι ότι μικροί και μεγάλοι θα περάσουν πολύ όμορφα βλέποντας την δουλειά των παιδιών» καταλήγει η κ. Πουταχίδου.