Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, που η Κατερίνα Γώγου εμφανίστηκε στα Γράμματα. Τότε, η οργισμένη ποιήτρια των Εξαρχείων παρουσίαζε κάτι το καινούργιο και πρωτόγνωρο για τα ελληνικά ποιητικά δεδομένα της εποχής. Από τότε έχουν ακολουθήσει αρκετές επίδοξες μιμήτριες, όμως, οι περισσότερες απλά μιμούνται χωρίς ταλέντο καταλήγοντας τις περισσότερες φορές σε μια απλή διαμαρτυρία χωρίς να έχουν να μας πουν κάτι το ιδιαίτερο.
Εξαίρεση στα παραπάνω είναι το βιβλίο της Ρω Δέλτα (φιλολογικό ψευδώνυμο): «(Τα) (Αν)Επίκαιρα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις: «Ωκεανίδα». Πρόκειται για μια ποιητική συλλογή, που αν δεν κινδυνεύαμε να κατηγορηθούμε για ιεροσυλία θα τη χαρακτηρίζαμε εφάμιλλη αν όχι καλύτερη των ποιητικών συλλογών της Κατερίνας Γώγου και αυτό γιατί η Ρω Δέλτα δεν στέκεται σε μια απλή μίμηση, αλλά καταφέρνει να προσαρμόσει την οργισμένη ποίηση στη σύγχρονη εποχή της κρίσης και της παρακμής.
«(Τα) (Αν)Επίκαιρα» περιλαμβάνουν ποιήματα άλλοτε πολύστιχα και άλλοτε ολιγόστιχα, άλλοτε σε ελεύθερο και άλλοτε σε παραδοσιακό στίχο με μέτρο και ομοιοκαταληξία, άλλοτε σαν πεζά και άλλοτε σχηματικά, δείχνοντάς μας πως η ποιήτρια γνωρίζει καλά όλους τους τρόπους και όλες τις τεχνικές της ποίησης, και τις προσαρμόζει ανάλογα με τις απαιτήσεις του νοήματος, που θέλει να δώσει.
Η ποίηση της Ρω Δέλτα είναι χειμαρρώδης. Ακόμα και στα πιο πολύστιχα ποιήματά της δεν πλατειάζει, αλλά σαν φουσκωμένο ποτάμι παρασέρνει τον αναγνώστη. Σαν την οργή, που θα ανατρέψει και θα πνίξει τους εκμεταλλευτές: «Η όξυνση των πεινασμένων / κορμιών / σαν θεριέψει / να δεις, ποιος σας σώζει…» Για την υποκατάσταση των αγώνων και τις υποσχέσεις του στυλ: Κάντε υπομονή και όλα θα αλλάξουν, θα ειρωνευτεί τραγικά: «Μη φοβάσαι, Το καλύτερο δεν έχει φτάσει / Ακόμα Υπομονή / Εν ευθέτω χρόνω η ανταμοιβή / Υπομονή ως τη δευτέρα παρουσία / Ως τότε, απουσία».
Ένα άλλο κοινωνικό ζήτημα, που απασχολεί την ποιήτρια είναι η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου, που νιώθει απομονωμένος μέσα στο πλήθος, στη ζούγκλα της σύγχρονης πόλης και του κυβερνοχώρου. «Ξέρω τι συμβαίνει τα Σάββατα στους απομονωμένους», γράφει στο ποίημα «Εϊμυ», ενώ στο ποίημα «το εφάπαξ» θα γράψει: «5.000 διαδικτυακοί φίλοι – μα πούν ‘ν ‘τοι;;………», για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι: «είν’ η αναπηρία, που σου αφήνει κατάκοιτο το εγώ της προηγούμενης ζωής σου, κι ο εαυτός, που ξερίζωσες, για να επιβιώσει εκείνη…»
Το ερωτικό στοιχείο δεν θα μπορούσε να λείπει από την ποίηση της Ρω Δέλτα. Με πιο χαρακτηριστικό το ποίημα «Γυμνοί στα Βράχια», η ποιήτρια γράφει για έρωτα, που δεν γνωρίζει απαγορεύσεις και ψευτοηθικά διλήμματα. Η γυναίκα ορίζει το κορμί της κατά πως το θέλει η ίδια και όχι όπως το επιβάλλουν όσοι θέλουν να πνίξουν την ελευθερία.
Θα κλείσουμε εδώ, αυτή τη μικρή προσέγγιση στην ποιητική συλλογή της Ρω Δέλτα «(Τα) (Αν)Επίκαιρα» διαπιστώνοντας ότι η ποιήτρια καταφέρνει να συνδυάσει το επίκαιρο με το διαχρονικό και περιμένουμε να συνεχίσει να γράφει και άλλα ποιήματα γιατί όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η ίδια στο ποίημα της: «Επίλογος»: «Η Ζωή είναι Πάλη Όχι παραίτηση».
*Το κείμενο είναι του αγαπητού φίλου Θεοχάρη Παπαδόπουλου, και δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιό μου http://tokoskino.wordpress.com