Η έγκριτη εφημερίδα της Μελβούρνης «The Age» τους τελευταίους μήνες, από τα Κύρια Άρθρα της, έχει ασκήσει δριμύτατη κριτική στην Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση, αλλά και στην Αξιωματική Αντιπολίτευση της Αυστραλίας, για τον απαράδεκτο τρόπο αντιμετώπισης των προσφύγων που ζητούν άσυλο στην Αυστραλία.

Ενδεικτικά, δίνω τους τίτλους των ακόλουθων Κύριων Άρθρων της εν λόγω εφημερίδας:

*Detention of refugees is still a national shame, 5/4/2016.

*Our duty to refugees is to settle them here, 29/4/2016.

*Plumbing the depths on people seeking asylum, 19/5/16.

*Leaders’ treatment of refugees shames the nation, 12/8/16.

Ακολουθεί απόσπασμα, σε δική μου μετάφραση, από το πιο πρόσφατο σχετικό Κύριο Άρθρο (12/8/16:

{…} Η υποχρεωτική κράτηση σε περιοχές εκτός της επικράτειας της Αυστραλίας από διαδοχικές αυστραλιανές κυβερνήσεις ατόμων που ζητούν άσυλο λόγω διώξεων, πολέμων, βασανιστηρίων και άλλων δεινών, είναι άσπλαχνη, ανυποστήρικτη, και με τεράστιο οικονομικό κόστος για τη χώρα».

Στο Κύριο Άρθρο της έκδοσης 19/5/16 η ίδια εφημερίδα δίνει συγκεκριμένα οικονομικά στοιχεία για το πόσο στοιχίζει στην Αυστραλία η κράτηση των προσφύγων που στέλνει σε νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού, σε σύγκριση με το αντίστοιχο κόστος αν τα αιτήματά τους εξετάζονταν στην Αυστραλία. Ακολουθεί στα αγγλικά, και στη συνέχεια η μετάφραση στα ελληνικά, η αναφορά στο κόστος για το αυστραλιανό δημόσιο κατά πρόσφυγα που έχει μεταφερθεί στα νησιά Nauru και Manus Island.

«The Coalition’s cost argument is risible. It costs taxpayers $400,000 a year to keep someone in offshore detention. That is a total of about $3.5 billion a year, four times what is spent on Indigenous health and one of the fastest-growing items in recent fiscal history. Processing asylum seekers in the community costs $12,000 a year».

Μετάφραση: «Το επιχείρημα του Συνασπισμού είναι γελοίο. Στοιχίζει στους φορολογούμενους $400.000 το χρόνο για κάθε πρόσφυγα που κρατείται σε περιοχή εκτός της Αυστραλίας. Αυτό αντιστοιχεί με $3,5 δισεκατομμύρια το χρόνο για όλους τους πρόσφυγες, ποσό που είναι τέσσερις φορές μεγαλύτερο από εκείνο που διατίθεται για προγράμματα υγείας για τους Ιθαγενείς της Αυστραλίας, και είναι ένα από τα ταχύτερα αυξανόμενα κονδύλια στην πρόσφατη οικονομική πολιτική. Η εξέταση των αιτημάτων των προσφύγων στην Αυστραλία στοιχίζει $12.000 το χρόνο».

Επειδή το κόστος κράτησης προσφύγων στα κέντρα των νησιών Nauru και Manus Island, όπως αναφέρεται στο παραπάνω απόσπασμα από το Κύριο Άρθρο της εφημερίδας «The Age», μου φάνηκε πολύ υψηλό, προσπάθησα να το διασταυρώσω με κάποια άλλη πηγή, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Οπωσδήποτε δεν αμφιβάλλω για την ακρίβειά του, καθότι από ότι γνωρίζω δεν υπήρξε κυβερνητική διάψευση.

Εκείνο που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες κρατούνται οι πρόσφυγες στους προαναφερθέντες καταυλισμούς είναι ελεεινές.

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΥΣ ΠΡΟΣΦΎΓΩΝ

Οι συνθήκες ζωής των προσφύγων στους δύο παράκτιους καταυλισμούς είναι άθλιες, Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών σε έκθεσή του έχει επισημάνει ότι τα εν λόγω κέντρα κράτησης προσφύγων παραβιάζουν τους διεθνείς κανόνες, καθότι οι πρόσφυγες κρατούνται κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, σε βαθμό που οδηγούν κάποιους από αυτούς, ιδιαίτερα νέα παιδιά, σε πράξεις αυτοτραυματισμού, ακόμη και σε αυτοκτονίες. Μια απαράδεκτη πτυχή των κέντρων αυτών είναι ότι την επίβλεψή τους την έχουν αναλάβει ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Στόχος της αυστραλιανής κυβέρνησης είναι τελικά οι πρόσφυγες να ενταχθούν στον πληθυσμό των νήσων Nauru και Manus Island. Η πολιτική αυτή συναντάει πολλά προβλήματα στην εφαρμογή της. Το νησί Nauru είναι μικρό σε έκταση, και ο πληθυσμός του κυμαίνεται γύρω στις 10.000. Ένα τόσο μικρό νησί είναι δύσκολο να απορροφήσει κοντά στους 600 πρόσφυγες που βρίσκονται στον καταυλισμό του.

Το νησί Manus Island, το οποίο αποτελεί περιφέρεια της Νέας Γουινέας, αντιμετωπίζει ένα άλλο πρόβλημα, νομικής φύσης. Πρόσφατα το Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Γουινέας αποφάνθηκε πως η κράτηση προσφύγων στην επικράτειά της παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα της χώρας, και ως εκ τούτου οι 750 πρόσφυγες θα πρέπει να απομακρυνθούν από το νησί.

Από την πλευρά της η αυστραλιανή κυβέρνηση αρνείται την επανεγκατάσταση των προσφύγων στην Αυστραλία. Οπότε στην περίπτωση αυτή έχει δημιουργηθεί ένας φαύλος κύκλος. Το μόνο που μπόρεσε να πει ο Υπουργός Μετανάστευσης της Αυστραλίας, κ. P. Dutton ήταν το ακόλουθο: «Όπως έχω πει, και όπως έχει ενεργήσει με συνέπεια η αυστραλιανή κυβέρνηση, θα εργαστούμε από κοινού με τους εταίρους μας στην Παπούα Νέα Γουινέα για να αντιμετωπίσουμε τα θέματα που εγείρει το Ανώτατο Δικαστήριο του νησιού».

Από τα παραπάνω προκύπτει πως η πολιτική της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης για τους πρόσφυγες δεν είναι μόνο ατελέσφορη, αλλά δημιουργεί και νομικά προβλήματα με τη γειτονική Νέα Γουινέα.

Στο σημείο αυτό εύστοχο είναι το σχόλιο της εφημερίδας «The Age» στο Κύριο Άρθρο της, 12/8/16: «Από τους λίγους πρόσφυγες που ζήτησαν άσυλο από την Αυστραλία, οι 9 από τους 10 έχει αποδειχθεί ότι ικανοποιούν τα κριτήρια για πρόσφυγες». Αυτό σημαίνει πως τα αιτήματα των προσφύγων έπρεπε να εξετασθούν από τις αυστραλιανές αρχές στην Αυστραλία, σύμφωνα με τις διατάξεις του ΟΗΕ για το άσυλο.

ΜΙΚΡΗ Η ΕΛΛΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΦΙΛΟΞΕΝΗ

Η διαφορά μεταξύ της Αυστραλίας και της Ελλάδας στο θέμα των προσφύγων δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Μεγάλη ήπειρος η Αυστραλία, με πάνω από 7,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, και με μόνο 23 εκατομμύρια κατοίκους, αρνήθηκε να εξετάσει τα αιτήματα των ούτε 2.000 προσφύγων που έχουν ζητήσει άσυλο τα τελευταία χρόνια, και τους έστειλε στα δύο προαναφερθέντα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού.

Από την άλλη, η μικρή Ελλάδα των 132.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων – μικρότερη σε έκταση από την Πολιτεία της Βικτώριας, η έκταση της οποίας είναι 237.600 τετραγωνικά χιλιόμετρα – σήμερα φιλοξενεί κοντά στους 60.000 πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή, ενώ τον τελευταίο χρόνο από τη χώρα πέρασαν κοντά στο ένα εκατομμύριο πρόσφυγες, με προορισμό την βορειοδυτική Ευρώπη. 

Είναι αξιοπαρατήρητο πως στην αγγλική γλώσσα δεν υπάρχει λέξη αντίστοιχη με την ελληνική «φιλοξενία», η οποία είναι σύνθετη από τις λέξεις φίλος και ξένος, και σημαίνει εγκάρδια υποδοχή και περιποίηση επισκεπτών ή ξένων. Η αγγλική λέξη hospitality δεν έχει τέτοιες ετυμολογικές ρίζες, αν και εννοιολογικά αντιστοιχεί με τη φιλοξενία.

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα πορίσματα μιας πρόσφατης δημοσκόπησης για το πώς οι Έλληνες βλέπουν τους πρόσφυγες. Το 84% των ερωτηθέντων δήλωσαν πως τους συμπαθούν, και 66% συμφώνησαν με την άποψη ότι οι πρόσφυγες θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία, επειδή οι περισσότεροι είναι οικογενειάρχες και φιλήσυχοι άνθρωποι.

Η αθηναϊκή εφημερίδα «Η Καθημερινή», σε δημοσίευμά της στις 18/6/16 με τίτλο «Μπαν Κι Μουν: Είμαι ευγνώμων για την προσπάθεια της Ελλάδας», έγραψε τα ακόλουθα, μεταξύ άλλων, που είπε ο κ. Μπαν Κι Μουν: «Είναι τιμή μου που βρίσκομαι για δεύτερη φορά σε αυτήν την χώρα. Είμαι εδώ για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για την προσπάθεια της Ελλάδας, για την προσπάθεια του ελληνικού λαού, για την γενναιοδωρία του και για το ότι κατόρθωσε να σταθεί αρωγός σε πολλούς ανθρώπους στους οποίους έδωσε την υποστήριξή του, ανέφερε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, στην αντιφώνησή του στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα».

Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η δήλωση του Υπουργού Παιδείας της Ελλάδας, ότι το Υπουργείο Παιδείας είναι έτοιμο να εντάξει στα σχολεία χιλιάδες προσφυγόπουλα. Αυτό είναι ένα από τα πολλά δείγματα της ελληνικής φιλοξενίας προς τους πρόσφυγες. Τα παιδιά τους θα γίνουν δεκτά στα ελληνικά σχολεία, ενώ τα παιδιά των προσφύγων που είναι έγκλειστα στους καταυλισμούς κράτησης στα νησιά Nauru και Manus Island όχι μόνο στερούνται την ευκαιρία να μορφωθούν, αλλά είναι και εκτεθειμένα σε παντός είδους κακοποιήσεις, που συχνά οδηγούν σε αυτοτραυματισμούς, ακόμα και σε αυτοκτονίες.

Παρ’ όλα αυτά, και παρά τη δριμύτατη κριτική από την εφημερίδα «The Age» και από άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, η Κυβέρνηση της Αυστραλίας αρνείται να αλλάξει την ισχύουσα πολιτική της για τους πρόσφυγες, προβάλλοντας το επιχείρημα πως έχει σταματήσει τα κύματα των προσφύγων των προηγούμενων χρόνων.

Προφανώς για τις αυστραλιανές αρχές το προσφυγικό άσυλο, το οποίο τυγχάνει παγκόσμιας αναγνώρισης, δεν ισχύει για την Αυστραλία…

Σημείωση: Το άρθρο αυτό είχε γραφτεί πριν από την έκδοση του «Νέου Κόσμου» την περασμένη Δευτέρα, στην οποία γίνεται αναφορά στα πρόσφατα θλιβερά επεισόδια στον καταυλισμό προσφύγων στο νησί Nauru.