Συμφωνούν, αλλά… διαφωνούν, ο ομοσπονδιακός πρωθυπουργός Malcolm Turnbull και ο πρωθυπουργός της Βικτώριας Daniel Andrews, προβαίνοντας σε δύο διαφορετικού περιεχομένου εξαγγελίες σχετικά με ένα από τα σημαντικότερα έργα υποδομής της Μελβούρνης – την κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνδέει την πόλη με το Αεροδρόμιο.

Ο πρωθυπουργός εξέφρασε την θερμή του υποστήριξη στο έργο, τονίζοντας ότι είναι σημαντική “παράλειψη” το ότι η Μελβούρνη δεν έχει σιδηροδρομική γραμμή που να οδηγεί στο αεροδρόμιο.

“Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε περισσότερες σιδηροδρομικές γραμμές, ειδικότερα τώρα στις μεγάλες πόλεις μας οι οποίες γίνονται όλο και πιο πυκνοκατοικημένες, αλλά οι προτεραιότητες υποδομών είναι θέμα συζητήσεων με τους συναδέλφους μας” δήλωσε ο Malcolm Turnbull, αποφεύγοντας να προχωρήσει σε λεπτομέρειες για το κατά πόσον το συγκεκριμένο έργο, ή αντίστοιχα έργα υποδομής, πριν από την κατάθεση του προϋπολογισμού.

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση Andrews προσπαθεί να συγκρατήσει τον ενθουσιασμό και τις προσδοκίες που καλλιέργησαν αυτές οι πρόσφατες δηλώσεις, τονίζοντας ότι το έργο δεν βρίσκεται στις άμεσες προτεραιότητες της κυβέρνησης, αλλά στα μακροπρόθεσμα σχέδια που θα υλοποιηθούν σε 15 με 30 χρόνια.

“Η έκθεση της ανεξάρτητης αρχής Infrastructure Victoria που δημοσιεύτηκε στο τέλος του περασμένου έτους δείχνει ότι η σιδηροδρομική σύνδεση με το αεροδρόμιο θα καταστεί απαραίτητη στα επόμενα 15 με 30 χρόνια, και θα δουλέψουμε για να το πετύχουμε” δήλωσε σχετικά η υπουργός Δημοσίων Μεταφορών της Βικτώριας Jacinta Allan.

H Υπουργός έχει συζητήσει το θέμα με τον ομοσπονδιακό υπουργό Μεταφορών Darren Chester, ο οποίος είναι βουλευτής Gippsland, καθώς η γραμμή θα αποτελέσει επέκταση της γραμμής του Gippsland, η οποία εξυπηρετεί την κοιλάδα του Latrobe, περιοχή που έχει πληγεί οικονομικά ύστερα από το κλείσιμο του εργοστασίου Ηλεκτρισμού του Hazelwood.

ΠΡΩΤΑ ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ

Αυτή η παρέμβαση έχει αναζωπυρώσει την ένταση μεταξύ της πολιτειακής κυβέρνησης της Βικτώριας και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, ειδικά μετά την διαμάχη για το πλάνο χρηματοδότησης έργων υποδομής που είχε θεσπιστεί επί της θητείας του Joe Hockey στο Υπουργείο Οικονομικών. Το σχέδιο προέβλεπε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα χορηγούσε στην Βικτώρια ποσό ίσο με το 15% του αντιτίμου κάθε ιδιωτικοποίησης δημόσιας περιουσίας, προκειμένου αυτό να επενδυθεί σε έργα υποδομής. Ωστόσο, όταν η Βικτώρια προχώρησε στην ιδιωτικοποίηση του Λιμανιού της Μελβούρνης, έναντι 9,7 δισ. δολαρίων, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συμφώνησε να διαθέσει μόνο 877 εκατομμύρια, τονίζοντας ότι το μεγαλύτερο μέρος του ποσού θα πρέπει να διατεθεί για το μητροπολιτικό σιδηροδρομικό δίκτυο.

Η κυβέρνηση Andrews συνεχίζει να διεκδικεί τόσο το ποσό των 1,56 δισ. που προκύπτει από τις αρχικές προβλέψεις του σχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών , όσο και το δικαίωμα να διαθέσει αυτό το ποσό στα έργα υποδομής που θα επιλέξει η ίδια, προνόμιο που απολαμβάνει η κυβέρνηση της Νέας Νότιας Ουαλίας.

Η κυβέρνηση Andrews χαιρέτισε μεν ως θετική την εκδήλωση ενδιαφέροντος από την μεριά της κοινοπολιτείας, εκφράζοντας την πρόθεση να συνεργαστεί για την εκπόνηση ενός επιχειρηματικού σχεδίου, τονίζοντας όμως παράλληλα ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υλοποιηθεί πριν το 2026, όταν δηλαδή θα έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του Μητροπολιτικό Τούνελ. Αυτό προέκυψε από την σχετική μελέτη που είχε παραγγείλει (έναντι 5,6 εκ. δολαρίων) η κυβέρνηση Napthine.

Μία από τις προτάσεις που εξετάζει η κυβέρνηση Andrews αφορά την δημιουργία ξεχωριστού τούνελ μεταξύ του σταθμού Southern Cross και του Sunshine, η οποία θα επιτρέπει την σύνδεση της πόλης με το αεροδρόμιο σε δεκαπέντε λεπτά. Αυτή η πρόταση, ονόματι AirTrain, έχει κατατεθεί από το Ινστιτούτο Rail Futures, το οποίο τόνισε την ανάγκη ειδικού στόλου τρένων για την γραμμή του αεροδρομίου, ενώ υπολόγισε ότι το κόστος θα ξεπεράσει τα 5 δισ. δολάρια.

Από την μεριά της, η διοίκηση του Αεροδρομίου κάλεσε για την άμεση εκπόνηση σχετικής μελέτης, τονίζοντας ότι η υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου θα πάρει τουλάχιστον μία δεκαετία και προειδοποιώντας ότι ο αριθμός των επισκεπτών αυξάνεται με εντυπωσιακά ταχείς ρυθμούς και αναμένεται να διπλασιαστεί στα επόμενα 15 χρόνια, αγγίζοντας τα 64 εκατομμύρια επιβάτες τον χρόνο, κάτι που θα δημιουργήσει σίγουρα συμφόρηση στον αυτοκινητόδρομο του Tullamarine.