Όταν η ελληνικής καταγωγής συγγραφέας Μινοδώρα Φαλίδη-Νικολιά, παρουσίασε την πρώτη της συγγραφική δουλειά με τίτλο «Δυο Πόρτες Έχει η Ζωή», δεν περίμενε ποτέ ότι σχεδόν ένα χρόνο αργότερα θα είχε την τιμή και την χαρά να κληθεί να προλογίσει ένα ντοκιμαντέρ εμπνευσμένο από το βιβλίο της που στα αγγλικά φέρει τον τίτλο «Life Has Two Doors» και είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο τραγούδι του Στέλιου Καζαντζίδη (1958).
Το βιβλίο, όπως και το ντοκιμαντέρ, το οποίο θα παρουσιάσει ο δημιουργός και σκηνοθέτης Morgan Wright, την Κυριακή, 21 Μαΐου, στην αίθουσα του Παμμακεδονικού Πολιτιστικού Κέντρου Νότιας Αυστραλίας, πραγματεύεται τις ιστορίες τεσσάρων Ελληνίδων γυναικών οι οποίες έφυγαν την δεκαετία του 1950 και 1960 από τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, τον Άγιο Παντελεήμονα Πιερίας, για να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον στην ξενιτιά.
Στις σελίδες του βιβλίου αποτυπώνονται τα όνειρα, οι δυσκολίες και οι απογοητεύσεις της Θεοδώρας, της Νίκης, της Κατίνας και της Πόπης, αλλά και οι χαρές που βίωσαν οι γυναίκες αυτές στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν και να μηναφομοιωθούν από την αυστραλιανή κοινωνία εκείνης της εποχής.
«Καθώς τις άκουγα να μιλούν, αποκτούσα έναν απέραντο σεβασμό για τον χαρακτήρα των γυναικών εκείνης της γενιάς που βρήκαν τη δύναμη να αφήσουν τις οικογένειες τους και να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο σε μια τόσο μακρινή αλλά φιλόξενη χώρα όπως η Αυστραλία και χαίρομαι ιδιαίτερα για την τιμή που μας έκανε ο Morgan Wright να βρεθεί στον Άγιο Παντελεήμονα Πιερίας, να δει το μέρος που μεγάλωσαν και αγάπησαν αυτές οι γυναίκες και να συνομιλήσει με χωριανούς που αποχαιρέτησαν τόσους δικούς τους ανθρώπους εκείνη τη δύσκολη εποχή της μετανάστευσης, ώστε να έχουμε σήμερα στα χέρια μας αυτό το μικρό τηλεοπτικό ντοκουμέντο» λέει συγκινημένη η συγγραφέας σε συνέντευξη της στο «Νέο Κόσμο».
«Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω την χαρά και τη συγκίνηση που αισθάνομαι για τις σπάνιες στιγμές που έζησα και ζω ακόμα, με αφορμή την πρώτη μου συγγραφική δουλειά και ανυπομονώ να δω το ντοκιμαντέρ και τις ιστορίες αυτές να μεταφέρονται από τις σελίδες του βιβλίου μου στη μικρή οθόνη. Για μένα το βιβλίο αυτό ήταν ένα όνειρο ζωής και ύμνος στην ιστορία της μετανάστευσης όχι μόνο των δικών μου ανθρώπων αλλά και όσων ξεριζώθηκαν τότε από τις πατρίδες τους. Οι δύο πόρτες καθρεφτίζουν ακριβώς αυτό. Το πέρασμα των μεταναστών εκείνης της εποχής από την Ελλάδα στην Αυστραλία και ελπίζω έτσι να το βιώσουν και όσοι μας κάνουν την τιμή να διαβάσουν το βιβλίο και να δουν το ντοκιμαντέρ» καταλήγει η ομογενής.